GELECEKTEKİ KARIN (texting)TAMAMLANDI

34.BÖLÜM

Güneş'ten

"Güneş Hanım,bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama," derin bir nefes aldı.

"Güneş Hanım. 2 haftalık ömrümüz kaldı"

Gözlerim doldu.

Kapı bir an da açılınca bakışlarım kapıya yöneldi. Akif'di.

"Ne saçmalıyorsunuz siz!?"

Bağırıyordu

"Akif sakin ol-"

"Ne sakin olması Güneş! Adam 2 haftalık ömrün kaldığını söylüyor"

"N'apalım Akif. Zamanı geriye saracak halimiz yok ya!" Artık bende bağırıyordum. Ama sinirden değil,üzüntüden.

"Nasıl olabilir Güneş ya? Sen gayet iyiydin,mutluydun"

"Değildim,iyi değildim!" Nefes alıp verişlerim artmıştı

"Siz bilmiyorsunuz belki ama ben bu kalp ağrılarını hep çektim,hep bayıldım. Ve hiç biriniz yoktunuz!"

Akif'in gözleri doldu.

"Peki neden doktora gitmedin?"sesi sakindi

"Gitmedim mi sanıyorsun? Gittim. Kaç tane doktora gittim,"bir şey yok "deyip geçiştirdiler beni"

"O doktorları bulup gebertmezsem adım da Akif değil"

"Artık çok geç Akif"gözlerimden bir yaş süzüldü.

Akif bir süre dolu gözlerle bana baktı. Daha sonra bir şey demeden kapıyı çarpıp gitti.

O gittikten sonra ellerimle yüzümü kapatıp ağlamaya başladım. Doktor da çıktıktan sonra daha çok ağlamaya başladım.

Benim daha hayallerim vardı.

Poyraz'la evlenecektim daha.

Mühendis olacaktım.

Lanet olsun!

•••

Eve geldim.

Salona geçip Poyraz'la film izlediğimiz koltuğa oturdum.

Beni ilk burada öpmüştü.

Ağlayacağım fark edip gözlerimi kapattım.

Su almak için mutfağa doğru gittim. Bir bardak su alıp odama doğru gittim. Telefonumu alıp Poyraz'a yazacaktım ki Poyraz'a ulaşamadığım aklıma geldi.

Hızla Akif'i aradım. 2 çalıştan sonra cevap verdi

"Alo Akif nasılsın? Ben iyi değilim ama boş ver. Sen Poyraz'ın telefonunu nerede bulmuştun?"

"Bi' bi' dak'ka n'oluyo?"

"Poyraz'ın telefonunu sen nerede bulmuştun?"

"Depoda"

"Tamam teşekkürler" deyip telefonu  kapattım.

Hemen çantamı alıp evden çıktım. İlk olarak Poyraz'ın evine doğru ilerledim.

Kapıyı çaldıktan sonra Jülide Annem kapıyı açtı.

"Selam Jülide Anneciğim,kusura bakmayın rahatsız ediyorum. Poyraz eve geldi mi?"

"Hayır gelmedi. Bir şey mi oldu?"

Bir de Jülide annemi telaşlandıramazdım

"Hâ,yok ya. Önemli bir şey değil. Teşekkürler iyi akşamlar"

"İyi akşamlar kızım dikkat et"

Binadan hızla çıkıp okula doğru ilerledim.

Kapıda ki güvenlikçi abiye bakıp "Abi bana acil deponun kamera görüntüleri lazım"