AYLARDAN BİR GÜN | TEXTİNG

31. BÖLÜM

Oy verip, yorum yaparsanız çok sevinirimm.

The Way - Zack Hemsey

KEYİFLİ OKUMALAR!

Herkes beni merak ediyordu, beni merak eden insanlar çoğaldıkça beni tanıyan; asıl kimliğimi bilen insanlar artıyordu.

Bu zamana kadar öylesine kendimi gizlemiştim, bir yandanda Selim yüzündendi ama bu kadar merak uyandıracağını hiç tahmin etmemiştim. Çünkü kendi, kendimi tanıyan bir kızdım. Bir başkasının beni merak etmesini istemeyen, kendi halinde takılan bir cinstim. Zaten bu zamana kadarda kimsenin benden haberi yoktu, ben onlar için yolda yürüyen yabancıydım. Saydamdım.

Kendimi göstermek istiyordum bazen, bazense insanların tepkileri beni korkuttuğu için bundan vazgeçiyordum. İşte bu yüzden saydam olmak güzeldi, eskiden saydamken insanların düşüncelerini umursamazdım ama şimdi bir nebze olsada umursuyordum, her ne kadar umursamamaya çalışsamda.

Sabah Selim'den sonra Alper aramıştı beni alabileceğini oraya beraber gidebileceğimizi söylemişti bense tamam demiştim. Şehir dışında, daha doğrusu nerede olduğunu bilmediğim bir yarışa gidiyordum. Şehir dışı olduğunu tahmin etme sebebim taksinin gidemeyeceği bir yer demişti Alper telefonda, o yüzden birisinin beni götürmesi gerekiyordu.

Alper geldiğine dair aramalar yaparken ben hâlâ aynının karşısında rimel sürüyordum. Bir makyajda en çok zaman kaybettiren ürün kesinlikle rimeldi. Elimdeki rimeli hemen çantama atarak son kere aynaya baktım. Bugün normalden daha çok hazırlanmıştım, daha çok özenmiştim. Nedenini bende bilmiyordum.

Alper'in aramasını reddederek kapıyı açtım ve anneme seslendim. Annem yine cevap vermemekle niyetliydi. "Anne!" diyerek tüm gücümle bağırdım. "Ben çıkıyorum. Geç gelmem. Telefonum açık. Bana ulaşamazsan Alper'i veya Irmak'ı ararsın. Onlar kesinlikle açar."

Annem elinde tabakla mutfak kapısından çıktı. Bense ayakkabını giymek için şekilden şekile giriyordum. "Hele açma o telefonu, gelince seni ev telefonu yapar kullanırım." dedi elindeki tabağı sallayarak.

Ayakkabımı giymiş yerde duran çantamı alarak ayağa kalktım. "Tamam anneciğim," diyerek öpücük attım anneme ve merdivenlere yönelerek basamakları inmeye başladım.

Annem kapıyı kapatırken, "Deli oğlan dikkat etsin, mazAllah yarış yapıcam diye canından olur. Sende dikkat et!" diyerek arkamdan bağırdı.

Apartman kapısını açarken, "Dikkat ederiz anne!" dedim ve kendimi apartmandan attım.

Alper arabayla gelmişti. Araba yarışı mı olacaktı acaba? Çoğunlukla motor yarışı oluyordu o yüzden motorla gelecek zannetmiştim. Zaten motorla gelmemesi daha iyiydi, motorla gelseydi gidene kadar boynum tutulurdu.

Arabanın kapısını açarak kendimi içeri attığımda Alper elindeki telefona bakarak sırıtıyordu. Alper ve telefona bakarak sırıtmak?

Genzimi ben buradayım dercesine temizleyerek, "Telefonla mı aşk yaşıyorsun yoksa..." diyecektim ki Alper lafı ağzıma tıktı.

Alper arabayı çalıştırarak, "Sus be kızım gelir gelmez başladın car car konuşmaya, Selim'i keşke alsaydım arabaya da sus pus oturu verseydin şu köşede." dedi.

Hayretler içerisinde, "Vicdansız kötü arkadaş evil..." dedim. Alper bunu diyince bana kös kös baktı. "İngilizce olarak şeytan."

Alper, "Sosyal medya kullandığın için dilinden anlamıyorum. Bak kızım ne İnstagram kullanırım ne Tiktok ne de başka bir şey sadece bana ulaşmaları için bir Whatsapp'ım var o yüzden bana sosyal medya dili yapma." dedi.