The Last Rule

Chapter 22 - Flower

"Hernandez #3, for three points again and... yessir!" sigaw ng announcer at ni-pause ko ang video saka pumalakpak. 

He was late kanina pero nagpaalam naman siya kay papa. And kararating lang niya pero talaga namang bumabawi. 17 points ang lamang  ng kalaban kanina pero sa loob ng ilang minuto tie na! Nagsimulang humabol nang dumating si Dos.

But I can't stay calm about it dahil medyo namimisikal ang kalaban. I can feel Papa's rage from here dahil ilang beses nang siniko si Dos pero tumutuloy parin. Papa even told him to calm down for a while pero patuloy parin ang pagtakbo niya ng mabilis hanggang mag-tie sila.

Obviously, everyone knows that he's the reason kung bakit nakakahabol ang team nila Papa. Alam din ng kalaban, kaya maraming beses siyang naitulak at nasiko pero walang tinatawagan ang referee.

PRRRTTTTT!

My worry worsen when i saw him curled up in the middle of the court hugging himself. I saw it from the video na siniko talaga siya! Pero hindi na 'yon ang inuna ko. The other players went to him at binuhat siya papunta sa gilid, sa may pwesto ko.

"Hindi ako makahinga" he said breathless. I know what to do! I should know pero naba-blanko ako! Naituro na sa akin ito! I should know this.

In the end, the game continued. I stopped recording at nagfocus sa kanya. There is no medic or rescue, mabuti nalang at meron si Kuya Calli. And they won, dahil sa malaking lamang na iniwan ni Dos but we can't celebrate.

We're all quiet and worried about him nang nasa sasakyan kami pauwi. NO one dared to celebrate.

Nakaupo ako sa tapat niya sa loob ng L300 at wala akong magawa.

"Should we go to the hospital?" I asked worriedly, katabi  iniya si Kuya Calli at Kuya Bry sa kabila.

Kuya Calli said that it's not necessary at umiling din siya but he only gave me a reassuring smile but it did not calmed me down.

We arrived sa bahay at sinubukan siyang alalayan ng ibang players but he declined. Kinaya niya naman but the moment he saw a chair, umupo siya agad.

I saw blood in his knee at saka ko lang napansin na nagasgas din pala siya kaya pinakialamanan ko na ang health kit ni Kuya Calli at ako na ang naglinis ng mga gasgas na natamo niya.

I'm so focused in cleaning his wounds at hindi ko na alam ang nangyayari sa paligid. I sat down in a lower chair at saka ko ipinatong sa hita ko ang paa niya para mas mapadali ang ginagawa ko.

Alam kong mahapdi ang ginagawa ko para sa kanya but I never heard him complain about it. Everytime na nililingon ko siya ay nakatingin lang siya sa akin, he would even smile.

"Don't do that again" I said worriedly kahit alam kong hindi niya naman talaga kasalanan, pero hindi parin kumakalma ang tibok ng puso ko, ramdam ko parin ang kaba.

I did not receive any response pero ramdam ko parin ang titig niya sa akin. But then suddenly i felt him move. Inilapit niya ang mukha niya sa akin and I looked up at him.