Doğa Vural'ın babası Kayhan Vural, en büyük düşmanı Karan Karademir tarafından öldürülür ve bunun ardından Doğa Vural'ı tutsak olarak evine kapatır. Doğa artık, hayatını altın kafesteki kuş misali tutsak bir şekilde yaşamaya başlar. Sonunda bir kar...
600 okuma için çok teşekkürleerr. Bu kadar çabuk arttığımıza inanamıyorum! Tekrardan çok teşekkür ederimmm. Lütfen oy kullanıp, yorum bırakmayı unutmayın. Keyifli okumalaarr!❤️💘
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
👠
CD'yi oynattığım da duyduğum tek şey sadece bir müzikti. Çalan şarkıyı bilmiyordum ama melodisi hoşuma gitmişti. Şarkıcının alçak ve boğucu bir sesi vardı.
Sesi yükselttim, gözlerimi kapattım ve vücudum müziği takip ederek yavaşça hareket etmeye başladı. Zihnimi tüm endişelerden, korkulardan ve acılardan arındırıyordum.
Karan
O sırada Doğa farketmezse de onu izliyordum. Kapıyı açar açmaz, ağzım açık kalmıştı. Pencereye doğru bakıyordu, saçları hala ıslaktı. Vücudunu yavaşça hareket ettirirken çıplak sırtına su damlaları düşüyordu. Ateşli dudakları yavaşça hareket ederek, şarkı sözlerine eşlik ediyordu. Bakışım sırtından uzun bacaklarına kaydı. Tanrım! O mükemmel. O kadar mükemmel ki gerçeküstü görünüyor!)
Arkasını döndü. Vücudunu kıvrımlı bir şekilde hareket ettirmeye devam ederken gözleri hala kapalıydı. Bakışlarım onun boynunu, omuzlarını, dekoltesini takip ediyordu. Gözlerim onun ince bel hattını, şehvetli kalçalarına kadar takip ediyordu.
İçgüdüsel olarak dudaklarımı yaladım. Boğazım kuruydu. Dudaklarımı ısırırken onu izlemeye devam ettim.. Yaptığımın yanlış olduğunu biliyorum ama kahretsin duramıyorum. Gözlerimi ondan alamıyorum..Doğa Vural, benim için yasak bir meyve..ve tadına bakmak için sabırsızlanıyorum.
Onu ilk gördüğümden beri arzuluyordum. Ama şimdi arzudan daha fazlasını hissediyordum.
Ona takıntılıydım, ona sahip olmalıydım!
Doğa
Müziğin içinde adeta kayboldum. Özgür hissediyordum, neredeyse sanki uçuyor gibiydim. Kendimi müziğe bıraktım, zihnimin beni istediği yere götürmesine izin verdim. Başka bir dünyaya, başka bir boyuta, bu dört duvarın dışında herhangi bir yere, bu hapishaneden uzağa.
İyi hisettiriyordu. Buna ihtiyacım vardı. Bir süreliğine de olsa kendimi özgür ve umursamaz hissetmeye ihtiyacım vardı. Kendimle, yeniden bağlantı kurmam gerekiyordu.
Sonunda şarkı yavaşça bitti ve gözlerimi açtım. İşte o zaman Karan'ın kapıda açıkça beni izlediğini farkettim. Bir avcının avına baktığı gibi bana bakıyordu. Çığlık atarak, kollarımı göğsümde birleştirdim.
Tek bir kelime bile söylemiyordu, sadece gözleri aşağı-yukarı vücudum da geziniyordu. Buda beni sanki çıplakmışım gibi hissettiriyordu.
