Doğa Vural'ın babası Kayhan Vural, en büyük düşmanı Karan Karademir tarafından öldürülür ve bunun ardından Doğa Vural'ı tutsak olarak evine kapatır. Doğa artık, hayatını altın kafesteki kuş misali tutsak bir şekilde yaşamaya başlar. Sonunda bir kar...
İkinci sezona hoşgeldiniizzz! Bu sezonuda umarım keyifle okursunuz. Sizi seviyorum ❤️
|18+, yetişkin sahneler, şiddet, ölüm sahneleri içermektedir.|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
👠
Gözlerimi net bir şekilde açtım ve hatırlayabildiğim kadarıyla tıpkı dün geceki gibi koyu gölgeli bir adam gördüm. Kırmızı bir divanda oturuyordu, bacak bacak üstüne atmış ve bana sırıtıyordu. Ah başım çatlayacak gibi! Tamamen kafam karışmıştı ve nerede olduğumu şaşırmış halde gözlerini ovuşturuyordum. Soğuk ve sadece karşımda koltuğu olan karanlık bir odadaydım.
Ellerimin ve ayaklarımın tekrar bağlı olduğunu farkettim. Bu sefer bir sandalye bağlıydım. Her yerim iple bağlanmıştı. Aynı dejavuyu tekrar yaşıyor gibiydim. Hayır, kahretsin. Dün gecenin düşünceleri beynime zarar vermeye başlıyordu. Yeni gelen adam, arabalar, parlak farlar..
Dün gecenin yaşandığına inanmayı reddetmek istiyorum ama bunun gerçek olduğunu biliyorum. Kahretsin, yine birileri tarafından tutsak edildim ve yine hareket edemiyorum.! Şakaklarımı çatlayacak gibiydi.. Sürekli büyüyen baş ağrısı yüzünden midem aşırı bulamıyordu.
"Sen kimsin?!"
"Benden ne istiyorsun, çöz beni!” sandalyenin arkasında ellerime bağlı olan iple daha çok mücadele ettim.
"Cevap ver, konuş!!" diye bağırdım, yine de konuşmadı, alaycı bir tavırla bana baktı.
Sonunda ayağa kalktı. Bulunduğum yere doğru yürürken gölgeliğini kaldırdı. Gözlerine baktım ve karanlıktan başka bir şey görmedim. Gölgesinden herhangi bir tanıma parıltısı gelmedi. Ama kokusu soğuk odun gibi kokuyor. O koku... Burnumu çektim, tanıdık bir kokuydu.
"Sen kimsin! bana yüzünü göster ve hayalet olmayı bırak, Orospu çocuğu!" sesim çatlayana kadar bağırdım.
"Sonunda seni buldum." önüme çömelerek sırıttı. Parmağının ucuyla boynumu kaldırıp diğer tarafa doğru havaya salladı.
"Şş,tek kelime etme" diye kulağıma fısıldadı. O bana yaklaşırken daha hızlı nefes alıp vermeye başladım. Tamam!" ayağa kalktı ve ellerini havada salladı. Kontrolü elinde bulunduran kişiye "Işığı açın" diye emir verdi.
"Işıkla ya da hiç şüphesiz beni tanıyabilirsin" diye gizemli bir şekilde konuştu. Ardından ışık açıldıktan sonra, o tanıdık yüzü gördüm. Bu dün gece ki, arabayla beni sıkıştıran o adamdı.
