Doğa Vural'ın babası Kayhan Vural, en büyük düşmanı Karan Karademir tarafından öldürülür ve bunun ardından Doğa Vural'ı tutsak olarak evine kapatır. Doğa artık, hayatını altın kafesteki kuş misali tutsak bir şekilde yaşamaya başlar. Sonunda bir kar...
Yeni kapak tasarımını nasıl buldunuz? Destekleriniz için çok teşekkür ederimmm. Lütfen oy kullanıp, satır aralarına bol bol yorum bırakmayı unutmayın. Büyümemiz için çok önemli şeyler. Sizleri seviyorum, keyifli okumalaar ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
👠
Odama yalnız gitmek istiyordum ama Karan da bana eşlik etmek istedi. Birkaç dakika sonunda odama geldik.
"Bu harika akşam için teşekkür ederim." dedim gülümseyerek. Çenemi kaldırdı ve dudaklarıma yumuşak bir öpücük bıraktı.
"Yarın görüşmek üzere. İyi uykular." dedi.
"İyi geceler, Karan." diye karşılık verdim. Ardından arkasının dönüp oradan ayrıldı ve kapıyı da kilitledi.
Kapı kilitleme sesini duyar duymaz yine öfkelendim.. Bunu yapmasının beklemiyordum, en azından seviştikten sonra. Her şeyin değişeceğini düşünmüştüm ama hâlâ bir tutsağım. Hayal kırıklığı dolu bir homurtu çıkarttım. Ardından rahatlamak için duşa girmeye karar verdim.
Ertesi sabah sinirlenmiş bir halde uyanmıştım. Gecenin çoğunu yatakta bir bu yana, bir o yana dönerek geçirmiştim. Kendimi kullanılmış hissediyordum ve bu içimdeki öfkeyi büyütüyordu.. Karan'ı görmek ve onun ağzının payını vermek için sabırsızlanıyorum! İnanılmaz kızgınım.. Kollarımı göğsümde çaprazlayıp yatağa oturdum. Birden anahtarın döndüğünü duydum ve ardından kapı açıldı. Hızlıca ayağa kalktım.
"Günaydın! İyi uyuyabildin mi?" diye sordu, Karan bana bakarak. "Hiç uyumadım. Bütün geceyi bok gibi hissederek geçirdin!" dedim ağzımın kenarıyla.
"Neden?" dedi şaşkın bir ifadeyle.
"Ciddi misin? Neden mi diye soruyorsun birde?"
"İnan bana hiç bir fikrim yok." dedi dudaklarını büzerek. Yumruklarımı sıkıp ona kızgın bir bakış attım.
"Sana inanamıyorum! Hiçbir şey olmamış gibi davranarak buraya geliyorsun." dedim. "Ne oldu, Doğa?"
"Tabii ki hatırlıyorum, mükemmeldi." dedi sırıtarak.
"Evet, hemen ardından beni kilitleme cesaretini göstermen de çok şaşırtıcı!" Bunu dememle beraber Karan tek kelime etmeden aşağı baktı ve derin bir iç çekti. İşte o zaman onun için hiçbir şey ifade etmediğini anladım. Planım sanırım mahvoldu. Kendimi sadece aptal durumuna düşürdüm. Beni esaret altında tutan adama bir parçamı daha verdim. Bunu işe yarayacağını nasıl düşünebildim ki? Nasıl bu kadar saf olup, bu adamda biraz iyilik olabileceğini düşündüm? Bir katilden ne bekliyordum? Onun şefkatli ve anlayışlı olacağını nasıl düşünebilirdim ki? Nasıl hissettiğimi merak etme zahmetine gireceğini nasıl düşünebilirdim ki? Onun umursadığı tek şey kendisi!
