ziek

Hoofdstuk 1 bijgewerkt

hallootjes 

ik heb hem even helemaal veranderd en bijgewerkt. er klopte inderdaad helemaal niks meer van. ik zou het allemaal wel lezen. der zijn wat dingen uitgehaald en bijgevoegd.

hopelijk vinden jullie het nog steeds een goed verhaal

elfie 

Pov : Eva 

Ik zit rustig aan de keukentafel mijn chocomel te drinken en naar Tim en Amy aan het kijken die rustig op het kleed aan het spelen zijn. Ze zijn een tweeling en allebei zijn ze 3,5 jaar. Als wolfs er niet is kunnen ze soms nog wel eens donderstenen zijn. Wolfs is op het bureau. Ik heb altijd vrij op de woensdag en in het weekend en de rest van de week gaan ze naar het kinderdagverblijf. 

Ik kan me de eerste dag nog goed herinderen ik kon ze niet loslaten.  Amy had er helemaal geen last van die dacht  alleen maar aan spelen. Amy lijkt meer op wolfs haar houding en het zeggen wat in haar opkomt niet wetende of het gepast is  en natuurlijk de liefde voor eten. Tim had er iets meer moeite mee. Die lijkt ook het meeste op mij. terughoudend en afwachten wat de situatie is mensen vertrouwen doet hij eigenlijk ook niet echt daarom is oppas regelen het moeilijkst en als ik weg ben is het constant vragen waar ik ben. Al ben ik in de andere kamer heeft hij daar moeite mee.

Ik ben zo in gedachten dat ik niet de deur heb gehoord pas als Amy begint te schreeuwen heb ik door dat Wolfs is thuisgekomen Ik kan nog net optijd roepen dat ze niet mag rennen op de trap. "'hey prinses ben je lekker aan het spelen '' zegt wolfs. hij noemt der al sinds Amy een baby is prinses. ''ja met Tim we zijn met de blokken aan het spelen'' wolfs knikt en loopt naar Tim om hem een knuffel te geven ''hey gozer hoe is het met jouw '' ''goed hoor papa ik ben met de blokken aan het spelen '' zegt Tim '''goed zo jongen '' hij zet Tim weer op de grond. 

Wolfs geeft me een zoen en een knuffel. als hij dan weer thuis is merk ik pas hoeveel ik hem gemist heb het is toch anders alleen zijn met de kinderen. "hoe was het vandaag ? hebben ze nog gekke dingen gedaan " ik knik nee "ze waren engeltjes vandaag " zeg ik wolfs moet lachen om deze reactie " mooi zo " hij wil weglopen maar ik hou hem tegen. hij kijkt me verbaasd aan " nog heel even zo staan " hij pakt mijn heupen vast en ik leg mijn hoofd in zijn nek " ik heb je gemist " zegt hij zachtjes "ik jou ook " zeg ik en geef hem nog een zoen en laat hem los. 

Pov : Wolfs 

Na lange dag werken en alleen maar dossiers afronden is toch echt tijd om naar huis te gaan. woensdag is meestal bureauwerk omdat Eva er niet is heeft ze toch goed voor elkaar denkt hij. hij moet er zelf om lachen. hij weet namelijk hoeveel hekel Eva er aan heeft. als hij de deur wil uitstappen komen Marion en Romeo net terug en zegt hun gedag "lekker naar huis wolfs "vraagt Marion "zeker lekker naar eva en naar de kindjes" zegt hij met een grote glimlach op zijn gezicht." doe eva de groeten van mij "zegt Marion "zal ik doen "zeg ik. 

Eenmaal thuis hoor ik de kinderen al roepen en eva roepen dat Amy niet mag rennen op de trap. Ik vraag aan de kinderen wat ze aan het doen zijn en als ik van beide dezelfde antwoord krijg geef ik eva een zoen en een knuffel en vraag aan haar hoe de kinderen waren vandaag. ze geeft hetzelfde antwoord als tijd dat ze engeltjes waren vandaag het verbaasd me niks. als ik weg wil lopen houd ze vast en wil ze nog niet los maken. ik ben een beetje verbaasd over deze actie maar vind het ook wel lekker ik heb haar gemist vandaag. Ik denk ook dat de kinderen iets vermoeiender waren dan dat ze toegeeft maar dat zal ik wel vragen als de kinderen in de bed liggen. 

Ik maak me zoiezo een beetje zorgen over Eva. Ze is de laatste tijd heel moe en ik merk aan haar dat ze niet veel eet. Ze zou het zelf nooit toegeven dat er iets is meestal na lang zeuren komt het. dan is het nog steeds moeilijk om Eva te laten rusten of een dag te nemen van alles.