ziek

hoofdstuk 12 bijgewerkt

Pov wolfs

eva en ik liggen al een tijdje stilletjes naast elkaar. Eva speelt af en toe met mijn vinger of met het knoopje van me blouse 

"liefje hoe gaat het met je hoofdpijn " 

" wel oké op dit moment voel ik niet echt iets door de pijnstilling denk ik" zegt ze zachtjes gelukkig zijn we de enige op de kamer anders hadden we iedereen wakker gehouden. 

"das mooi liefje " eva kijkt me aan " wolfs ik ben bang " 

ik kijk haar aan want ik schrik een beetje van deze reactie. ik had het niet helemaal verwacht.

 " snap ik liefje dat is ook heel normaal . ik blijf bij je de hele tijd ik ga niet weg " zeg ik ook niet echt wetend wat ik moet zeggen 

ze kijkt me even aan en ze geeft me een zoen. als we de zoen afbreken zie ik haar gapen en weer met der ogen knijpen. 

"liefje ik weet dat je het niet wilt maar ik denk dat het echt goed is dat je even gaat slapen " 

"hm blijf je wel bij me liggen " 

"altijd " ik geef haar weer een zoen op haar hoofd. ze nestelt zich beter in mijn armen en ik trek de deken beter over haar heen. ik voel haar al een tijdje trillen. ze had koorts toen we hier aankwamen dus het zal nu ook wel nog zo zijn. "Dankje " zegt ze zachtjes 

"zal ik een extra deken voor je halen " ze schud haar hoofd " nee blijf maar gewoon liggen ik word wel weer warm " zegt ze  met haar ogen gesloten. 

"eigenwijs " zeg ik zachtjes en ik hoor zachtjes grinniken. 

Eva laat nog een diepe gaap en valt dan eindelijk om 3 uur in een diepe slaap. 

 een paar uur slaap worden eva en ik langzaam wakker van een klop op de deur 

 "goedemorgen ik ben dokter van buren " hij steekt zijn hand uit naar eva" eva van dongen " hij geeft mij ook een hand en dan richt hij zich weer tot eva die nog een beetje wakker aan het worden is

"ga ik dood dokter ? " vraagt eva opeens. ik zie dat de dokter deze vraag nog niet had verwacht zo vroeg op de ochtend" ik ga mijn uiterste best doen om dat niet te laten gebeuren " zegt de dokter eva kijkt hem een beetje aan en gaat er dan niet verder op in volgens mij moest deze vraag gewoon even beantwoord zijn.

"wat is het plan dokter hoelang moet ze hier nog blijven " vraag ik " we gaan eerst een beenmergpunctie doen maar je bent binnengebracht met een zware hersenschudding" 

"wat betekend dat dokter " vraag ik 

" dat wij geen volledige narcose kunnen doen " 

"wat betekend dat voor de operatie " 

" narcose maar dan alleen met een roesje  " 

" okaay " zegt eva 

Pov eva :

Als de dokter  weg is zinkt het in wat er allemaal gaat gebeuren de komende maanden. chemo operaties, beroerd wezen, moe zijn, geen energie voor de kinderen geen energie voor wolfs.

 " wolfs heb je nog iets van marion gehoord " vraag ik 

"ja de kinderen zijn oké ze waren vanochtend een beetje in de war maar dat kwam goed eenmaal ze Romeo en marion zagen " 

ik moet lachen ze houden van hun oom en tante. " wil je dat ik marion bel om te vragen of ze langs komt met de kinderen ?" vraagt hij 

" nee niet vandaag. vandaag wil ik even alleen zijn met jouw " zeg ik 

"dan doen we dat" hij geeft me een zoen 

we liggen een tijdje zonder iets tegen elkaar te zeggen gewoon in onze eigen gedachten. ik merk aan mezelf dat ik wel een beetje moe wordt en dat ik de kinderen toch begin te missen. ze zullen wel denken. ze zijn nog jong en hebben het waarschijnlijk heel gezellig met hun tante marion maar toch begint het schuldgevoel op te spelen. ik weet even niet wat ik wil. 

"wolfs "

" Eef " 

"ik hou van je " zeg ik zachtjes  "ik ook van jouw liefje. is er iets waar je het over wil hebben ?" 

"niet echt. moeten we het aan Mechels vertellen ? " vraag ik. " zit je daar zo over te zwoegen lieverd " 

" een beetje ik wil het vertellen maar ik weet niet zo goed hoe . ik wil ook niet dat het hele bureau het te weten komt" 

"Eef ze is je baas ze moet het wel weten. we kunnen aan haar vragen of ze het niet aan de rest van bureau kunnen vertellen maar ik weet niet zo goed wat dan wel. je bent geliefd op het bureau Eef. ze gaan denk ik wel vragen stellen als je een paar maanden niet komt " 

ik zie eva diep nadenken. " wil je het zelf vertellen ? " vraagt hij dan 

"wat bedoel je ? " ik kijk hem aan. 

" ik bedoel je hebt een week thuis na de operatie voordat we terug moeten naar het ziekenhuis voor de uitslag. een optie is dat we samen naar het bureau gaan om het te vertellen. zou je dat willen ?  ik vind wel dat je het eerst aan Mechels moet vertellen en ik vind dat je marion en Romeo zelf moet inlichten dat kan je niet doen als iedereen het te weten komt. " 

" ik vind dat het een goed idee. " zeg ik niet heel zeker van de zaak. 

"wil je vandaag Mechels bellen ? " ik knik. 

Pov : wolfs

Ik pak mijn telefoon erbij en zoek Mechels haar nummer op in mijn telefoon. Ik tik het nummer aan hij gaat eigenlijk gelijk over.

" Mechels "

" wolfs en eva hier u staat op luidspreker"

" eva hoe gaat het met je " ik kijk eva aan en geef haar een bemoedigde blik ik weet dat ze dit kan. " niet zo best Mechels ik lig in het ziekenhuis " eva wordt even stil en weet niet zo goed hoe ze verder moet ik zie ook tranen in haar ogen opkomen.

" oh jeetje is het ernstig "

Eva geeft de blik dat ik het even over moeten nemen ze begint zachtjes te huilen "Mechels wolfs hier Eva heeft vandaag te horen gekregen dat ze leukemie heeft "

Het is even stil aan de andere kant van de lijn. Dit is ook de eerste keer dat ik hardop zeg en even moet slikken bij deze gedachten.

" oh eva het spijt me zo " zegt Mechels zachtjes.

" ik denk niet dat ik de komende maanden kan werken " zegt Eva. Ik moet lachen om deze uitspraak eva houd niet van emotionele gesprekken en gaat het ook liever uit de weg en dat merk je nu ook aan haar. " nee dat snap ik helemaal daar hoeven jullie ook geen zorgen over te maken jullie allebei hebben genoeg ziektedagen"

"jullie ? " vraag ik verbaasd

"ja wat denkt u meneer wolfs dat ik u bij eva weg trek op dit moment " zegt Mechels

"dank u wel Mechels

Ze hangt op en ik hoor eva diep zuchten. En zwaar ademen ze vind het even lastig dat ze een tijdje niks kan doen maar ze moet er toch even aan wennen.