ziek

Hoofdstuk 11 bijgewerkt

Pov wolfs 

Mijn wereld stort in. Leukemie hoe kan dat. Eva heeft kanker. "wat gaat er nu gebeuren "
"we gaan mevrouw opnemen op de afdeling oncologie en daar gaan ze verder de stappen met u doornemen "zegt de dokter
"okee"hoor ik eva zachtjes zeggen
Ze knijpt nog steeds in mijn hand

"ik laat u even alleen als u vragen heeft bel gerust op de knop sterkte mevrouw van dongen"
Ze knikt als de dokter weg is stort eva in. Het lijkt wel of alle onzekerheden eruit komen en alle angst die gaat komen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen ik ben in shock net als eva.
"ssssh liefje het komt wel goed ik blijf bij je. Je wordt wel beter daar ga ik voor zorgen "
"je....we.et ..da..at ....niet "zegt ze moeilijk tussen het huilen door
"nee " Het belangrijkste wat eva nu nodig heeft is liefde en dat ik sterk ben zodat zij weet dat ze zichzelf kan laten gaan
"de ...kinderen... Hoe " vraagt eva

"ik ga marion bellen oke en vraag of ze hier heen komt "
"nee nee ik wil niet dat de kinderen me zo zien "
Ik schrik van deze reactie maar ik begrijp het ook ze vindt het lastig om haar zo vatbaar te laten zien.
Eva snikt nog heftig. "sssh ga maar even slapen liefje" ik geef haar een kus. "blijf je bij me"
"ja natuurlijk liefje"
Ik sla mijn armen steviger om haar heen.
Eva blijft maar bewegen de ene keer speelt ze met mijn blouseknopje de andere keer beweegt ze haar handen en dan kunnen haar voeten niet stil liggen. Ik trek eva steviger tegen me aan "liefje probeer even te slapen. Je bent vellig ik blijf bij je" zeg ik zachtjes.

Als eva eindelijk rustig is haar ademhaling zo regelmatig is dat ik weet dat ze in slaap is gevallenkomt er een zuster binnen lopen. "goedenavond meneer slaapt ze al lang " vraagt een andere zuster dan daarnet waarschijnlijk de nacht zuster al ik heb geen idee hoelaat het is op dit moment "nee eigenlijk net moet ze nu echt wakker worden ze is net een beetje rustig" vraag ik "nee zeker niet ik wou even doorgeven dat mevrouw zo wordt opgehaald om naar de afdeling te gaan " 

ik knik "moet ze daar voor wakker worden " 

"nee laat der maar lekker slapen. ik zal in de overdracht papieren zetten  dat mevrouw een hersenschudding heeft "

Eva begint een beetje te draaien betekend meestal dat ze begint wakker te worden of nog niet helemaal slaapt . In haar geval denk ik het laatste.

Ik pak haar nog steviger vast zodat ze weet dat ik er nog ben
"mag ik hier blijven vannacht ik wil haar nu niet alleen laten "
"tuurlijk meneer ik zal dat ook in de overdracht zetten ik kan even kijken of ik een bed voor u kan regelen "

"nee dank u wel dat hoeft niet"
De zuster glimlacht en loopt dan weg.
Ik kijk weer naar eva en aai haar zachtjes over haar haar.
"mm"
"liefje ga maar slapen ik blijf bij je" ze is nog steeds erg onrustig
"mm ik hou van je" zegt ze zachtjes
"ik ook van jou "zeg ik

Ik besluit ook even mijn ogen te sluiten. Lang heb ik niet net als ik weg dommel komt er een andere zuster binnen lopen
"hallo meneer we komen u vrouw halen voor opname" ik knik en maak me voorzichtig los van eva . Hopelijk zonder haar wakker te maken.
Ze begint een beetje te mompelen en te draaien.

als we de lift instappen wordt eva wakker.
"he liefje "
"hee "zegt ze met een slaapstem "waar gaan we heen ?"
" we gaan naar een andere afdeling"

Als we aankomen in de kamer. Is eva klaarwakker of nerveus maar ze gaat rechtop zitten begint een verhaal over de kinderen. Ze lijkt even helemaal in de war en weet volgens mij even niet wat er aan de hand is.
"Eef liefje kom even liggen alsjeblieft "
"ik wil niet liggen ik wil naar huis wolfs "

"weet ik liefje maar dat kan even niet sorry "dat gaat een lange dag worden als ze nu al niet wilt slapen.

 "Eef irriteert het infuus je " vraag ik als ik al een tijdje haar observeer. Eva lijkt de vraag duidelijk niet te horen "eva ik vroeg je wat ?"

"ja het jeukt en het doet pijn " zegt ze
"liefje ik ga even een zuster halen misschien is je infuus ontstoken "

eva knikt en laat terug zakken in bed "ik ben zo terug" 

Als ik naar buiten loop zie ik gelukkig gelijk een zuster. "sorry mijn vrouw heeft last van haar infuus kunt u even komen alsjeblieft " ze knikt en loopt gelukkig achter mij aan. "mevrouw u heeft last van u infuus " nu is het eva haar beurt om te knikken. " kunt u even u arm laten zien " eva steekt haar arm uit "dat is inderdaad een beetje rood ik ga het infuus even vervangen. Daarna houden we het even in de gaten " zegt de zuster. Eva zegt niks en staart een beetje voor zich uit.

Ik zie aan eva dat ze weer een beetje in kakt van de vermoeidheid . ik heb geen idee hoelaat we leven. Waarom hangt er ook nergens een klok in dit ziekenhuis. Voordat de zuster wegloopt kan ik het haar gelukkig vragen hoelaat het is. " het is net 2 uur geweest meneer " 

" probeer wat te slapen de dokter komt rond 9 uur bespreken hoe verder " zegt de zuster en loopt dan de kamer uit. 

eva ligt nu half tegen me aan " liefje zullen we even gaan slapen " vraag ik aan der geen idee of ze me hoort. ik aai langzaam de haren achter de oren. "liefje ? " eva kijkt me dan aan. "we moeten Mechels en marion inlichten " zegt ze in een razend tempo "eva het is bijna half 3 in de  nacht ze gaan nu niet opnemen " zeg ik zachtjes "oh ja " 

"lieverd " 

" wolfs ik ben bang