ziek

hoofdstuk 17 bijgewerkt

Pov: Eva 

Ik hoor allemaal gerommel benden. het is vast wolfs die aan het opruimen is benden of gewoon heel luid dingen aan het doen is.

Als ik voorzichtig uit bed stap en naar benden loop verbaasd het me dat wolfsme niet heeft gehoord heeft of nu niet ziet.
"hey ben je al lang thuis " wat ik al dacht wolfs schrikt en draaitzich met een ruk om ik moet er stilletjes om lachen.

"liefje kan je dat niet doen "
"sorry "zeg ik met nog een lach in me stem.
"hoe voel je je " vraagt wolfs gelijk
"gaat wel "zeg ik eerlijk verder weet ik het ook niet helemaal hoe ik me voel. Wolfs stapt op me af en trekt me in een knuffel. "dat klonk eerlijk" zegt hij zachtjes

"ja kan ik best wel eerlijk zijn als ik er zin in heb "lach ik zachtjes
"ben blij dat je humor terug heb gevonden schat "
"goed he" zeg ik als ik hem aan probeer te kijken.
Wolfs begint nu te lachen "wil je iets eten " vraagt hij
"uhm niet echt honger "
"zal ik een soepje maken voor je " zegt wolfs

Ik knik maar want nee zeggen heeft ook niet veel zin hij maakt het toch wel. Als hij vind dat ik iets moet eten
"zal ik het dan naar boven brengen" ik heb eigenlijk helemaal geen zin om de hele dag boven te liggen.
Hij ziet mijn gezicht en kijkt me dan doordringend aan "wil je anders even benden zitten" hij kent me te goed en ik knik ja.