ziek

hoofdstuk 16 bijgewerkt

Pov : Wolfs 

ik zie aan eva dat het meer met haar doet dan ze ooit zou toegeven Eva heb ik op bed gelegd .besluit nog even naar benden te gaan waar marion gelukkig nog wacht op de bank die wil natuurlijk alles weten.

het kleine Dankje van eva heeft mij emotioneel gemaakt. Eva die iemand bedankt voor haar helpen dat ze me überhaupt laathelpen is voor eva al een teken dat ze het niet zelf kan.

op dit moment is er niet veel aan te doen helaas ze is ziek ernstig ziek als ik de dokters moet geloven.
waarom zou ik dat niet doen de dokters weten toch wel waar ze het over hebben lijkt mij.
ik weet het eigenlijk niet.

Als ik benden kom staat marion al met koffie in haar hand. "Dankje wel " ik neem het kopje aan en loop naar de keukenstoel.
"hoe is het met je wolfs " vraagt marion lief
" het gaat wel maak me gewoon zorgen om eva en ik weet niet zo goed hoe ik haar kan helpen en of ik het goed doe en of ze het gaat redden"
"zo mag je niet denken wolfs eva is sterk. de sterkste vrouw die ik ook heb ontmoet. ze heeft al zoveel meegemaakt met Maurice haar jeugd en wat de afgelopen jaren is gebeurd voor haar als politievrouw. dit is een tegenslag voor jullie beide maar jullie komen hier wel doorheen echt waar jullie zijn beide enorm sterk " zegt marion.

ik weet even niet wat ik moet zeggen.
"ik kan niet zonder haar " zegt wolfs
" weten we allemaal wolfs we zijn niet gek als iemand van jullie wegvalt zien we echt wel wat het met de ander doet "
"dat zien jullie dan goed "
marion lacht zachtjes. " het is ook allemaal kut "zegt marion.
ik moet lachen om deze reactie. deze reactie had ik niet verwacht van marion. marion zegt nooit kut.

we zitten nog een tijdje te babbelen en dan is het voor marion om naar huis te gaan.
"heel erg bedankt marion voor alles van de afgelopen dagen "
marion knikt. "graag gedaan zorg ook goed voor jezelf he dat is ook belangrijk " zegt marion en ze geeft me een knuffel.
als ze eenmaal de hoek om is sluit ik de deur. en besluit nog even iets te drinken voordat ik ook echt naar bed ga wat ziekenhuisstoelen zijn niet de beste zal ik niet aanraden om daar in te slapen .

Als ik even later stilletjes de kamer van ons inloopt ligt eva nog diep te slapen het is een uur of drie ik was blijkbaar in slaap gevallen op de bank. ik kan me niet herinderen dat ik daar ben gaan zitten maar dat maakt niet uit. Ik heb nog even bij de kinderen gecheckt en die lagen ook als bloempjes te slapen.  

Als ik op het bed ga zitten hoor ik Eva zachtjes praten " hoelaat is het ? " vraagt ze een beetje in de war. " laat. ga maar weer lekker slapen lieverd" zeg ik " uhm " als ik ga liggen draait ze naar me toe en komt op mijn borst liggen ik sla een stevige arm om haar heen. "ik heb dit gemist "
" ik ook lieverd ga maar lekker slapen morgen weer een nieuwe dag " zeg ik zachtjes in haar oor en geef daarna een kus op haar hoofd. ik merk snel aan haar ademhaling dat ze weer in slaap is gevallen.

de volgende ochtend wordt ik weer vroeg wakker met Amy en Tim die aan het spelen zijn in hun kamer door de babyfoon. ik lach er zachtjes om. ik sla voorzichtig de deken van me af zodat Eva niet wakker wordt maar ik ben eigenlijk al te laat haar oogleden beginnen al te trillen en ze begint langzaam te bewegen. " waar ga je heen " vraagt ze nog met een volle stem met slaap. 

" ik wou de kinderen gaan halen die spelen lief in hun kamer " ik zie aan Eva als ik het woord kinderen zeg helemaal opstralen.

" moeten ze echt naar de opvang vandaag ? " vraagt ze toch het doorzettingsvermogen van deze vrouw verbaast me toch elke keer weer denk ik bij mijn zelf.

"Eef we hebben het er al over gehad het is beter als we het ritme van de kinderen aan houden en jij hebt je rust hard nodig" zeg ik lief en bezorgt ik weet echt wel hoe moeilijk ze het allemaal vind . het is echt beter ook voor de kinderen. "weet ik " zegt ze zachtjes met een emotionele stem er boven op. ik loop richting haar kant en ga naast haar zitten. " kom eens hier liefje " ik sla mijn armen open en ze komt er heel rustig in liggen. na ongeveer 5 minuten of gewoon stilletjes te zitten merk ik dat eva onrustig wordt "ging je de kinderen niet halen voor mij" ik moet lachen van deze vraag ze heeft wel gelijk.

"ja dat ging ik inderdaad " zeg ik " nou waar wacht je nog op " zegt eva tijdens dat ze van me schoot af glijdt terug naar het hoofdbord. ik lach kleintjes naar haar. Als ik net wil opstaan hoor ik vier kleine voetstappen in de gang en heel langzaam gaat de deurklink naar benden. eva en ik kijken elkaar aan met een kleine lichaam we besluiten allebei niks te zeggen en wachten wat er gaat gebeuren. en niet veel later rennen twee kleine kinderen naar eva. "mama mama " roepen ze allebei eva steekt haar armen uit en Amy en Tim proberen allebei op het bed te komen het gaat niet van harte maar het lukt ze wel. Dat ze geen aandacht voor mij hebben laat ik maar even gaan dat ze zo blij zijn om Eva te zien doet me veel meer. 

Pov : Eva

Als de kinderen eindelijk lekker naast mij liggen en we even allemaal stil zijn is mijn dag al helemaal goed. Ik heb ze onwijs gemist.

ik was nog even bang dat ze allemaal vragen gingen stellen . ik moet natuurlijk niet vergeten dat ze ook maar 3.5 zijn en het waarschijnlijk heel leuk hebben gehad met Marion en Romeo. 

"jongens gaan jullie even mee aankleden "zegt wolfs.
Tim en Amy luisteren eigenlijk direct en springen voorzichtig van het bed ze weten natuurlijk dat het gewoon kinderdagverblijf dag is vandaag.

Nu de kinderen aan het omkleden zijn merk ik toch gelijk hoeveel energie dit gekost heeft. Blijkbaar ziet wolfs het aan mij "ga maar weer slapen liefje ik breng ze zo even weg en dan kom ik terug oké"
Ik knik en laat me dieper in de deken zakken. Ik voel dat wolfs nog over mijn wang aait "toch maar goed he dat ze naar het kinderdagverblijf gaan vandaag "
"ja misschien wel "zeg ik slaperig en niet lang daarna hou ik het niet lang vol om mijn ogen open te houden.
"ik zie je zo liefje "hoor ik wolfs nog zachtjes zeggen

Pov : Wolfs 

We hebben alle drie ontbeten en nu is het echt tijd om te gaan.

"Amy en Tim gaan jullie mee we moeten weg " zeg ik
"mogen we mama nog een kusje geven "zegt Tim
"nee lieverd die slaapt ze is erg moe " als ik de teleurstelling in beide zie sta ik er even bij stil dat ze helemaal niet weten wat er aan de hand is met hun mama. Alleen dat mama ziek is en rust nodig heeft en veel gaat slapen.
"vanavond is ze vast en zeker wakker oké " ik weet het anders ook even niet wat ik moet zeggen tegen ze "okaay "zeggen ze beide in koor

Even later terug in de Ponti is het nog steeds in huis.Eva slaapt denkt ik nog. Ben ik eigenlijk wel blij mee. Elke keer als evaslaapt ben ik blij. Ik weet gewoon dat ze dit echt nodig heeft. Ze heeft haarenergie gewoon echt nodig. Ik besluit niet te gaan kijken en maar even de ontbijtspullen op te ruimen.