KOKUNUZ BEYFENDİ

2.Bölüm: Şirket Açılışı

🪦

Yıllar önce...

Ben Aden. Bugün 16 yaşıma girdim ve kendime hediyem gelecekte aileme ihtiyaç duymadan güçlü ve başarılı bir kadın olabilmek üzerine verdiğim söz. Beni henüz 3 yaşındayken terk eden babam ve babamın bizi terk etmesinde suçlu olarak beni gören annem benim ailem sayılıyorsa tabi. Kendime sözüm olsun; ben kendi isteğimle olmayan herşeyden bir gün kurtulacağım. O gün, şimdi bana zarar veren kimse yanımda olmayacak...

⛓

GÜNÜMÜZ

Bu gün takmak için şectiğim küpenin tekini bulamıyorum. Nerde bu şimdi gerçekten ya?! Nerdeyse açılışa geç kalacağım. Küpemi Yeşim'in bulması gerekiyor çünkü kahvaltı yapmalıyım. Merdivenlere doğru ilerledim "Yeşim küpemi bulamıyorum yardım etsen biraz!" diye seslendim. Belki biraz bağırmış da olabilirim. Yeşim'in yukarı çıktığını merdiven seslerinden anladığımda yatak odasında şarjda olan telefonumu alıp aşağıya indim. Mutfaktan gelen kızarmış patates kokusu yeşim' in beni çıldırtmaya çalıştığının büyük bir kanıtıydı.

Kahvaltı masasında göz gezdirdiģimde buradakileri yemeyi hiç istemediğimi fark ettim. Kendime süt almak için dolabın kapaģını açtığımda Alper'in hazırladığı çilekli milkshake ve yanındaki "AFİYET OLSUN SÜSLÜ" Yazan notu gördüğümde yüzümde bir gülümseme peydah olmuştu.

Milkshake ve not eşliğinde yukarı Yeşim'in yanına çıktım. Yeşim sırtı bana dönük bir şekilde bilgisayar başında oturuyordu. Sarı saçları pencereden içeri dolan akşam güneşinin etkisiyle parlıyordu ve bu onu çok sevimli gösteriyordu. Arkasından yaklaşıp ona sarıldım yanağından öptüğümde iki küpemi birden bana uzattı. "Her zamanki gibi harika bir seçim." Dedi gülümsemisi içimi ısıtmıştı.

⛓

Alper'in beni arayıp aşağıya inmemi söylemesinin üzerinden 15 dakika geçti. Saçıma sabitleyici sprey sıkıp banyodan çıktım. Siyah ince topuklu, tek bantlı ayakkabılarımı giyip aşağıya indim. Alper siyah üstü açık bir arabayla kapının önünde bekliyordu. İfadesinden anladığım kadarıyla bekletildiği için sinirli deyildi. Belki de alıştığı için pek umursamamıştı.

Arabaya bindiğimde Alper'e sarılıp selam verdim. "Çok bekletmedim umarım." Dedim. Beklettiğimin farkındayım. Alper'in gülümsemesi oldukça alay yüklüydü "Yok çok bekletmedin daha doğrusu 2 gün önce beni kapıda tam 2 saat 12 dakika beklettiğin için yarım saat bana pek fazla gelmedi" dedi. "Amma abarttın he sende. Ehliyetimi kaptırmama izin vermeseydiniz bana şoförlük yapmak zorunda da kalmazdın." Dedim hafif sinirle. Geçen hafta sarhoş araba kullandığım için ehliyetimi kaptırmıştım ve haftaya geri alabilecektim.

Alper eğlenceli biri ve muhabbeti pozitif enerji yüklüyo insana. Birbirimizin kısmetini kapamamız dışında bir problem yok yani. Gerçi benim bundan şikayetçi olduğumda söylenemez çünkü ilişki planım kesinlikle eğlence merkezlerinde aylak aylak takılan birisiyle beraber olmak deyil. Alperinde eski sevgilisi simgeyi henüz unutamadıģını düşünürsek bu gerçekten bir problem bile olmayabilir.

Arabada Alper'in playlisti ile sakın bir yolculuk geçirdik. Bu gün iç mimarlık şirketimin açılış günü, sonunda hayallerim gerçek oluyor. Kendime söz verdiğim gibi istemeden yaptığım herşeyden kurtuldum eskiden bana zarar veren kimse yanımda deyil ve hak ettikleri yerdeler. Şirketim gelişecek ve ben hayallerimdeki gibi bir hayat yaşayacağım.

⛓

Şirketin önüne geldiğimizde gazetecilerin ve korumaların bizi beklediğini gördüm. Derin sırt dekolteli siyah saten kumaştan dikilmiş dizimin biraz üstünde başlayan yırtmaçla tasarlanmış elbisemin tasarımcısı olan ve üniversite dönemimde tanıştığım Eftalya bana gururla bakıyordu. Alper'in sesi bakışlarımı sol tarafıma çevirmemi sağlamıştı. Elimi tutup "Hazır mısın prenses?" Dedi. "Çıkalım daha fazla beklemeye tahammül edemeyecekler gibi duruyor." Dedim.