Kaçışᶻ/Hyunlix√

21. Tehdit

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum şimdiden teşekkür ederim ballarım🩷

İyi okumalar...♡♡♡

<><><>

Yatakta boş boş oturarak ellerim arasında ki mp3 çaları inceliyordum. Taktığım kulaklıklardan çalan şarkılardan, bildiklerime eşlik ederek sadece zaman öldürüyordum.

Dün ki olaydan sonra tüm gece Hyunjin'in yanında kalmıştım. Uzun bir süre saçlarımı okşadığını hatırlıyordum ve sonrasında da uykuya kendimi bırakmıştım.

Sabah uyandığımızda ise dışarı çıkıp gezmek için bana ne kadar ısrar etse de bunu kabul etmemiştim. Onların bakışlarına şimdilik maruz kalmak istemiyordum. Yoksa ters ters konuşup kavgaya sebep olabilirdim. O yüzden en iyisinin bugünlük odada kalıp tek başıma 3 yılın yorgunluğu yavaş yavaş atmak olduğunu düşünmüştüm. Çünkü etrafımda o hırıltılı sesleri duymuyordum ve onların olmadığını bilmek rahatlamamı sağlıyordu.

Hyunjin'in çıkmadan elime tutuşturduğu mp3 çaları avuçlarımdan, karnımın üstüne bıraktığımda kafamı geriye doğru sakince yaslayıp derin bir nefes aldım. Kendimi tamamen çalan melodiye odaklayacağım sırada yatağın çöktüğünü hissetmem sonucu kapattığım gözlerimi hızlıca açıp kulaklıkları da çıkardığımda gelen kişiye baktım.

"Korkuttum mu?"

Jisung, sessizliğe ayak uydurarak kısık sesiyle sakince sordu. Kafamı olumsuz anlamda iki yana sallayıp kulaklık kablosunu mp3 çaların etrafına dolayarak komidinin üstüne bıraktım.

"Neden geldin?"

"Hyunjin'in yanında gelmediğin için merak ettim."

"Sonunda hatırladın beni yani."

Dediği ne kadar kendini önemli hissettirse de ağzımdan istemsizce bu cümlenin çıkmasına engel olamadım. Bununla dudaklarımı birinin bastırıp vereceği cevabı bekledim.

"Seni unutmadım. Bilirsin kaybettiğim sandığım herkesi bir arada, uzun zaman sonra görüyorum. Sadece heyecanlandım."

"Haklısın, kusura bakma ağzımdan kaçırdım. Öyle demek istemezdim."

Dediklerimle tek elini yatakta uzattığım bacaklarımın üstüne koyduğunda oraya kısa bir bakış atıp tekrardan yüzüne dönmüştüm. Büyük çekik gözleri, yumuşakça bakıyorken dudakları gerilmişti. En azından dün ki gibi bakmıyordu.

"Anlattıkların yüzünden yanımıza gelmiyorsan şunu söylemek isterim; yaşadıkların zor şeyler ve biz sadece bunun arkasında böyle bir şey olduğunu tahmin edemedik. Birden bu şekilde anlattığında ilk başta ki tutumlarına herkes pişman oldular. Bu konuyu tekrardan açarak seni zor duruma da düşürmek asla istemeyiz. Dün yaşandı ve her şey orada kaldı."

Dedikleriyle bakışlarımı yüzünden kaçırıp başımı önüme eğdim. Dün yaşandı ve her şey orada kaldı değil mi? Ama ben neden öyle düşünmüyordum...

"Felix, sana dün nasıl hissettirdik bilmiyorum ama eminim ki herkes senin ne kadar güçlü biri olduğunu düşünmüştür. Kimse sana acımadı. Biliyorum sen bu anlamı çıkardın. Ama sadece yanılıyorsun. Şimdi elini yüzünü yıkayıp benimle aşağı geliyorsun."

Kafamda boğuştuğum düşüncelere açıklık getirdiğinde eğdiğim başımı kaldırıp ilk önce dudaklarına asılı gülüşüne bakmış, ardından pırıldayan irislere dönmüştüm.

"Bugün gelmesem?"

"Sende artık bizden birisin. Burada ki her şeyi öğrenmen gerekiyor. Çok seveceğin bir yer var. Ve sen oraya bayılacaksın."