Twisted Game (SHQIP)

97

Rhys

"...raporton se Mbreti është në gjendje stabile pas sulmit në zemër katër ditë më parë. Pallati i kërkon publikut që të respektojë privatësinë e familjes mbretërore në këtë kohë të vështirë, ndërsa dashamirësit kanë lënë mijëra letra dhe lule jashtë pallatit..."

Zëri i spikeres së lajmeve u dëgjua nga televizori në qoshe, ndërsa unë i nguli sytë rojes përballë meje.

"Më lejoni të jem i qartë," thashë, me zërin tim të qetë që kundërshtonte tërbimin që më shpërtheu. "Unë do të shoh Princeshën Bridget sot, në një mënyrë ose në një tjetër. Mos e bëni këtë mënyrë të vështirë."

Roja e tërhoqi veten deri në lartësinë e tij të plotë, e cila ishte ende gjashtë centimetra më e shkurtër se unë. "A po më kërcënon?"

Unë buzëqesha, dhe ai gëlltiti. "Po."

"Tani ju dëgjoni. Unë jam një roje mbretërore -"

"Un nuk. Jepni. A. Mut." E shpalla ngadalë dhe me kujdes në rast se ai do të ishte tepër memec për të vënë re se isha shumë afër që t'i fusja një shiringë në fyt nëse ai nuk do të më dilte nga rruga.

Ne qëndruam jashtë krahut privat të mbretit të spitalit. Kanë kaluar katër ditë që kur akuzat për marrëdhënien time të Bridget-it u prishën dhe mbreti pësoi një atak në zemër.

Katër ditë që nuk e pashë, nuk flisja me të ose nuk e dija nëse ishte mirë.

Katër ditë ferr të ndyrë.

Pallati ma kishte ndërprerë kontratën në të njëjtën ditë kur u publikuan akuzat, duke përmendur shqetësimet për aftësinë time për të bërë punën time për shkak të "profilit tim të rritur në media".

Nuk më interesonte aq shumë për përfundimin, të cilin e prisja, pasi nuk e pashë Bridget përpara se siguria të më përcillte nga terreni. Ajo nuk i ishte përgjigjur telefonatave apo mesazheve të mia që nga ajo ditë dhe më duhej ta dija se ishte mirë para se të humbisja mendjen. Dreqin, isha tashmë në gjysmë të rrugës.

"Ti nuk je më truproja e saj," tha roja. "Vetëm familjarët dhe stafi i miratuar lejohen brenda. Si hyre këtu, gjithsesi?"

Ndërsa një pjesë e imja e vlerësoi atë duke qëndruar në këmbë pasi kishte të drejtë, nuk më lejuan të hyja, një pjesë shumë më e madhe po i mbaronte me shpejtësi durimi.

"Nuk është shqetësimi juaj. Ajo që duhet të shqetësoheni është të tërhiqeni mënjanë përpara se t'i shpjegoni Shefit të Sigurisë Mbretërore se si përfunduat me një hundë të thyer.

Në të vërtetë, do të më duhej të maskohesha si një yll i ndyrë popi që fshihej nga shtypi për të kapërcyer paparacët e vendosur jashtë spitalit. Lajmet për Bridget-in dhe mua ishin ulur në shtrimin e mbretit në spital, por fytyra ime ishte spërkatur në të gjithë televizionin Eldorran dhe nuk mund të rrezikoja që dikush të më dallonte.

Gjërat në spital ishin aq të çmendura sa u ngjita në dyshemenë VIP dhe në suitën private të mbretit pa u zbuluar. Nuk fliste shumë për sigurinë e spitalit apo mbretëror, edhe nëse mund t'u shmangesha rojeve dhe kamerave më mirë se njeriu mesatar.

Roja hapi gojën, por para se të nxirrte më shumë budallallëqe, dera u hap. Zemra ime u ngrit për një sekondë nga ndezja e flokëve biondë, vetëm për t'u përplasur përsëri në tokë kur pashë vrenjturat e Elinit.

"Zoti. Larsen", tha ajo. "Mendova se dëgjova zërin tënd." Ajo i tundi me kokë rojës. "Unë do ta marr nga këtu."

Lehtësimi u përhap në fytyrën e tij dhe unë bëra një zhurmë neverie. I kisha stërvitur rekrutët e marinës tetëmbëdhjetë vjeçare me më shumë topa se ai.

Elin hapi derën më gjerë dhe unë nuk humba kohë duke kaluar rojën dhe në krahun e mbretit. Unë nuk e pashë Bridget-in, por ajo mund të ishte në ndonjë nga dhomat e gjysmë duzinë. Vendi ishte më i madh se shtëpitë e shumicës së njerëzve.

"Unë supozoj se jeni këtu për të parë Princeshën Bridget." Elin kryqëzoi krahët mbi gjoks, e vendosur në mënyrë perfekte si gjithmonë me topuz, kostumin dhe takat e saj. As një fije floku pa vend apo një rrudhë në veshjen e saj.

zhyta mjekrën. "Ku eshte ajo?"

"Dhoma e mbretit. Dera e tretë në të majtë."

Dyshimi u shpalos në barkun tim. Kjo është shumë e lehtë. "Pikërisht ashtu?"

Elin më dha një buzëqeshje të fortë. "Ju jeni tashmë këtu, zoti Larsen, dhe është e sigurt të supozoni se nuk do të largoheni derisa ta shihni atë. Unë nuk përfshihem në ushtrime të kota, kështu që ju lutem." Ajo bëri shenjë në korridor. "Shko përpara."

Dyshimi im ngriti një nivel tjetër, por dreqin, nuk do të dukesha një kalë dhuratë në gojë.

Eca në dhomën e mbretit dhe u ndala para derës, me frymën time të ngulur në fyt kur pashë Bridget nga dritarja e vogël.

Ajo u ul pranë shtratit të gjyshit të saj, duke e mbajtur për dore dhe dukej më e vogël dhe më e pambrojtur nga sa e kisha parë ndonjëherë. Edhe nga larg dallova zbehjen e fytyrës dhe skuqjen e syve.

Diçka më kapi zemrën dhe u shtrembërua. E vështirë.

Hapa deren dhe hyra brenda. "Hej, princeshë." E mbajta zërin tim të butë, duke mos dashur të shqetësoja qetësinë e heshtur apo ta zgjoja mbretin. Rrezet e diellit rrodhën nëpër dritaret në të dyja anët e shtratit të spitalit, duke i shtuar një prekje gëzimi humorit të zymtë, por nuk mund të shmangeshin monitorët e zhurmës, apo tubat e mbërthyer në gjoksin e Edvardit.

Shpatullat e Bridget u ngurtësuan dhe kaluan disa rrahje përpara se ajo të përballej me mua. "Rhys. Cfare po ben ketu?"

"Kam ardhur të të shoh."

Diçka u ndje. Ndoshta ishte mënyra se si ajo shmangte sytë e mi ose shtrëngimin e shprehjes së saj, por ajo kishte kaluar nëpër ferr ditët e fundit. Nuk mund të prisja që ajo të hidhej në krahët e mi me një buzëqeshje të madhe. "Si është gjyshi juaj?"

"Më mirë. I dobët, por i qëndrueshëm." Ajo ia shtrëngoi dorën. "Ata do ta mbajnë këtu edhe disa ditë, por ata thanë se ai mund të lirohet javën e ardhshme."

"Kjo eshte e mire. Nuk mund të jetë shumë keq nëse e lënë të largohet."

Bridget pohoi me kokë, duke shmangur ende vështrimin tim, dhe shqetësimi më rrokullisi në shpinë. "Le të flasim në një dhomë tjetër. Ai sapo ra në gjumë."

Ajo i dha dorës së gjyshit një shtrëngim tjetër përpara se të hynim në sallë. Elin ishte zhdukur dhe vetëm era e antiseptikëve dhe bip-eve të dobëta nga monitori në anën tjetër të derës e shqetësonin ajrin.

"Këtu." Bridget më çoi në një dhomë dy dyer më poshtë. "Kjo është vendi ku unë kam fjetur."

Sytë e mi mbuluan hapësirën. Kishte një divan tërheqës, një aneks kuzhine dhe një banjë. Një batanije e trashë e mbështjellë mbi pjesën e pasme të divanit dhe një shishe gjysmë bosh me Coca-Cola u ul në tavolinë pranë një grumbulli revistash.

E përfytyrova Bridget-in duke fjetur këtu vetëm, natë pas nate, duke pritur të dëgjonte nëse gjendja e gjyshit të saj ishte përkeqësuar dhe një gjilpërë dhimbjeje m'u nguli në zemër.

Doja ta fshija në krahët e mi dhe ta mbaja fort, por një distancë e çuditshme u shtri mes nesh, duke më dhënë një pauzë. Ajo qëndronte vetëm disa metra larg, por mund të ishte edhe milje.

"Më vjen keq që nuk iu përgjigja telefonatave apo mesazheve tuaja," tha ajo, duke u përplasur me batanijen. "Kanë qenë disa ditë të çmendura. Pallati po përpiqet të kuptojë se si shtypi ia kapi ato fotot tona, dhe mes asaj dhe shtrimit të gjyshit tim në spital-"