Explosion /2Min

3

Seungmin'in Jisung'un kafasıyla enkaza yürümesi biraz zor olmuştu. Leş gibi kokuyordu. Gerçi zaten leşti. Seungmin de oldukça yorgundu.

"Sonunda geldin" Dedi arkasından bir ses.

Seungmin ise arkasını dönüp kızla göz göze geldi.

"Bada sen misin?"

"Sen?" Küçük kız o kadar da küçük değildi. 11-12 yaşlarında gösteriyordu. Üzerinde uzun gri bir tişört altında ise dizlerinin altında biten siyah bir tişört vardı. Dama desenli bir ayakkabı giymiş beyaz çoraplarını yukarıya çekmişti.

"Seungmin. Kim Seungmin." Deyip kısaca kendini tanıttı Seungmin.

"Oh anladım." Bada başını eğip yürümeye başladı.

Seungmin ise arkasından gidip durdurdu.

"Nereye? Bildiğin bir yer var mı?"

"Derenin oralarda bir kulübe biliyorum. Kalacak bir yer bulmalıyız."

Seungmin elinde artık midesini bulandıran Jisung'un kafasıyla Bada'nın peşinden ilerliyordu.

"Kaç yaşındasın Bada?"

"İsmimi nerden biliyorsun?"

"Sence bir şeyleri sorgulayacak durumda mıyız?"

"13. Sen kaç yaşındasın?" Deyip konuyu kapatmıştı küçük olan.

"17. Annen baban nerde? Niye tek başınasın?"

"Annem ben 6yaşında öldü. Babamda ben 8yaşındayken katledildi."

"Ow. Üzgünüm. Kötü bir çocukluğun olmuş."

"Anneme çok benziyorsun. Onun da adı Kim Seungmin'di. Yüzün vücudun sesin tamamen aynı."

"Tesadüf olmalı. Kore Kim Seungmin dolu."

"Malesef. Geldik ama sen şu kafayı kucağından indirecek misin?"

Seungmin Jisung'a bir bakış atıp Bada'ya geri döndü.

"O benim arkadaşım. O bir kahraman. Onu gömmeme yardım eder misin?"

"Neden olmasın?"

İkisi beraber Jisung'un bedeninin geri kalanının olduğu yere gittiler ve Seungmin toprak alanı eliyle uzun bir süre kazdı. Bada ise bu sırada yiyecek bir şeyler arıyordu.

Seungmin Jisung'un beden parçalarını yavaşça toprağa gömdü. Zaten istese de hızlanmazdı. Yorgundu.

"İlerde terk edilmiş benzinlik buldum. Bir şeyler aldım. Çalmış sayılmam değil mi?"

"Çalsan da bir şey değişmez boşver. Ne buldun?"

"Bir kaç onigiri pirinç ramen falan."

"Güzel gidelim hadi." Deyip kalktı. Son kez mezara bakıp ilerlemeye başladı.

Bada da peşinden gidiyordu.

"Hızlı yürüyorsun." Dedi küçük olan.

"Üşümeye başladım. Sen üşümüyor musun şort ile? Sana kıyafet bulmalıyız."

"Buluruz. Beni neyden koruman gerektiğini biliyor musun?"

"Yok. Sen biliyor musun?"

"Malesef. Korkmalı mıyım?"

"Şimdi içten cevap vereceksem evet ama seni korkutmamalıyım yani bu yüzden hayır."

"Hiç korkmadım şu an."

Seungmin kıkırdamış sonunda geldikleri evin kapısını açmıştı.

İçeri girip etrafa bakmıştı. Bada da içeri girip kapıyı kapattı.

Seungmin sobaya ilerleyip yakacaktı ki yine bir demir sesi duydu.

Sobanın içini açıp silindir kapsülü aldı eline. Kapağı açıp kağıdı çıkardı ve okudu.

"Hadi ama! Bada'ya daha sevecen davran!

Bu sabah saldırı olacak hazırlansan iyi edersin Kim."

Seungmin derin bir nefes aldı ve koltuğa yayılıp gözlerini kapatan Bada'ya bakıp ayağa kalktı.

"Sabah sana ne dersem onu yap ve sakın sorgulama."

"O niyeymiş?"

"Seni koruyacak kişi ben değil miyim? Söylediklerime uy ki koruyabileyim.

"İyi be."

Seungmin sobayı yakıp evi kurcalamaya başladı.

Bir yerde gizli bir yer bulmayı umuyordu.

Televizyonun olduğu kısma ilerledi ve hafif çıkmış duvar kağıdından görünen kapıyı açtı.

Bada uyuklamaya başlamıştı.

Seungmin tünele girip nereye çıktığına baktı. Minik bir odaya çıkıyordu. Seungmin Bada uyurken yedikleri yemeklerden geriye kalanları odaya götürdü ve korunaklı bir alan yaptı.

Kötü bir anda Bada'yı buraya gönderebilirdi.

Geri dönüp kapağı güzelce kapattı.

Yere oturup eline demin bulduğu küreği aldı.

Uyumamayı düşünüyordu. Kafası doluydu. Sabahı da düşünüyordu bir yandan. Kim bilir neler olacaktı...

____________________
Uzatırsam keyfi çıkmayacaktı dedim kısa keseyim

Bada'nın kıyafetini medyaya bıraktım

Beğendiğiniz mi bakalım???

İyi bakın kendinize 😽😽