YENİ MAHALLE -BXB

39- Teni tenime

Gençler bölüme geçmeden önce diyeyim bölüm zamanım olmadığı için biraz aceleye geldi. Elimden geleni yazdım. Hem soft hem hard oldu gibi.

Yorum yapmayı ve bölümü oylamayı unutmayın.
İyi okumalar...

■ ■ ■

09.09.2023

Evin kapısına çok yüksek sesle olmayacak şekilde vururken hâlâ Fatih'in homurdanmalarını duyuyordum.

"Homurdanma." Diye seslendim. Daha yüksek sesle söylenmesiyle gülerek gözlerimi devirdim. Fazla beklemeden evin kapısı açıldı. Emir yanağının tek tarafı doluyken elinde bir çatal tutuyordu. Kapının önünden çekilerek kenara geçti. "Naber?" diye sordum ayakkabılarımı çıkartırken.

Fatih evinin kapısını sertçe çarparak kapatınca Emir irkildi ve ağzındaki lokmasını yuttu.

"Aynı... Sen?" Derken merdivenlerden aşağı doğru bakıyordu ne olduğunu anlamak için.

"Ben de." Diyerek içeri girdim. Kapıyı arkamdan örttü.

"Görünmüyorsun bu aralar." Dedi ben üzerimdeki ceketi çıkarırken.

"Fatih salmıyor ki." Dediğimde gülümseyerek salona ilerledi.

"Gel, makarna yaptım."

"Aç değilim, sana afiyet olsun." Dedim ben de koltuklardan birine otururken.
Karşıma oturup makarna doldurduğu, derin tabağı kucağına aldı.

"Çok şey kaçırırsın yemezsen." Dedi ağzına bir çatal makarna alırken.

"Ölmek için çok gencim." Dedim gülerek. Kaşlarını çatarak baktı ama sonra o da güldü.

"Yavuz'la ne oldu?" Dediğimde gözleri önündeki tabaktayken ağzının hareketleri yavaşladı. Yüzünde bir kırgınlık oluştu ama hemen gülümsedi. Zoraki ve yalancı bir gülümsemeydi.

"Pek bir şey olmadı. Konuşmuyor benimle, haklı da." Hatasının fazlasıyla farkındaydı.

"Peki... Ayrıldınız mı?" Diye sordum.

"Ayrıldı."

"Düzelmez mi ki?" Çok sormak istemiyordum ama bir yandan da sormam gerekli gibiydi.

"Niye düzelsin ki, daha ilk kavgamızda kardeşim dediğim adamı öptüm." Yüzünde kendini suçlayan bir ifade vardı. "Ona dediğimde inanmadı biliyor musun? Gözleri doldu, inanmak istemedi. Ben kızar sandım ama gözlerime bile bakmadı, kapıyı sessizce yüzüme kapattı."

Emir'in gözlerinden bir yaş yanaklarına aktı. Belli ki ağlamamak için kendini tutuyordu ve ben ne olup bittiğini sorunca dayanamamıştı.

Ayağa kalkıp birkaç adımda yanına geçip oturdum. Hata onda bile olsa o benim kardeşimdi, kötü anında yanında olmalıyım.

"Keşke bağırıp çağırsaydı da öyle sessiz kalmasaydı." Dedi ve yeni fark ettiği gözyaşlarını koluna sildi.

"Oğlum madem içince sikinle düşünüyorsun, niye bile bile benimle içtin." Dediğimde gözlerini bana çevirdi. Ağladığı zaman anında kıpkırmızı olan burnunu çekti bir kere.

"Yemin ederim ki o sırada aklıma gelmemişti. Hem onu sen olduğun için değil yanımda olan tek kişi olduğundan yapmıştım. Yoksa Allah çarpsın kendimi keserdim de yapmazdım öyle bir şey." Dedi inandırmaya çalışarak.

Bunu zaten biliyordum. Emir şu ana kadar bana farklı bir gözle baksaydı hemen anlardım, çünkü Emir duygularını içinde tutabilen biri değildi. Kendini ve hislerini belli ederdi.