Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18.07.2023
Yeşil bezle masadaki kırıntıları topladım ve kenara ayrıdığım baharatlıkları tekrar yerlerine yerleştirdim.
Bu sırada yanımdan aceleyle Atahan geçti. Kendini işe aşırı kaptırıyordu ve sanki bir dakika geç kalsa müşteriler ona dava açacakmış gibi koşuşturuyordu.
Ben gözümle Atahan'ı takip ederken mekana giren bedenle gözlerimi kapıya çevirdim.
Fatih ipek, çiçek desenli bir gömlek giymiş, gözlüğünü gömleğine takmıştı. İlk düğmeleri açıktı ve esmer teni gözüküyordu. Ayrıca yüzünde her zaman ki gülümsemesi vardı.
"Tünaydın millet!" Dediğinde Cemre ve Yılmaz abi ona aynı şekilde cevap verdi.
Fatih Yılmaz abinin yanına ilerlerken gözleri beni buldu. Sırıtarak bana göz kırptı ve benim tepki vermemi beklemeden başka tarafa döndü. Bu sırada elinde bir tepsiyle yanından geçen Atahan'ın saçlarını karıştırdı.
Ona bakmayı keserek önüme döndüm ve kendi işimle ilgilenmeye devam ettim.
Ardından telefonuma art arda gelen bildirimle telefonumu çıkarttım.
Yiğit: Abi annemi kandırdım. (14.02)
Yiğit: Şimdi dediğin yere yaklaştım. (14.20)
Deniz: Tamam
"Mesai saatleri içerisinde telefonunla mı oynuyorsun?" Gelen alaycı sesle hızla kafamı telefondan kaldırdım. Fatih alaylı bir ifadeyle yüzüme bakıyordu. Kızdığı için değil beni sinirlendirmek için soruyordu bunu.
"Alt üstü bir mesaja baktım." Dedim gözlerimi devirirken.
"Yok olmaz öyle." Dedi abartı bir ifadeyle. "Ben dikkatsiz çalışanı kabul etmem, edemem!"
Alayla tek kaşımı kaldırdım. "Öyle mi?" Dediğimde kararlı bir ifadeyle başını salladı. "İyi ben de istifamı basar giderim." Dediğimde hızla bana döndü.
