''Bak, tüm anıları yak Unut kenera at
Huzur bize uzak Kavuşmamız yasak''
"Sevgilim?"
"Efendim hayatım."
"Hadi gidelim mi artık?"
"Oturuyorduk neden ki."
"Jake."
Sunghoon baskın bir tavır ile adını seslendiğinde Jake tıpış tıpış kalkmıştı oturduğu yerden. Gaeul ve Layla'yı hazırlayıp evden çıktılar. Kapıyı kapatmadan Sunghoon omzuma destekleyici iki vuruş yapmıştı. Acı bir gülümseme ile salona döndüğümde Riki de ayaklanmıştı.
"Bende gideyim artık."
"Aslında kalsan?"
"Anlamadım neden?"
"Senin ile konuşmak istediğim şeyler var. "
"Pekii"
O yeniden yerine yerleştiğinde gerginlikten kalbim çıkacak gibiydi sanki. Ben bu konuşmayı nasıl yapacaktım?
"Heeseung? Ne konuşacaksın benim ile neredeyse yarım saattir seni bekliyorum."
"Oh, seni de meşgul ediyorum değil mi? Tamam başka zaman konuşalım sen uygun olduğunda falan."
"Hayır, beni meşgul ettiğinden falan değil de merak ediyorum."
"Hıhı haklısın."
"Heeseung sen iyi misin?"
"I-ıh"
"Peki sakin ol öncelikle. Eğer söyleyeceğin şey için kendini hazır hissetmiyorsan sonra konuşalım. Hmm?"
"Olmaz. Olmaz çünkü başka zaman kendimi hiç hazır hissetmem buna. "
"Pekii. Ben seni bekliyorum zaten ne zaman istersen."
"Riki... Off.. Bunları anlatması... Oldukça zor tamam mı?"
Yanıma yaklaşıp ellerimi birbirine sabitledi, titriyorlardı.
"Şunu yapma işte, bana yakın davranma hiçbir şey hatırladığın yok."
O kadar kötü bir haldeydim ki ağladım ağlayacaktım. Dediğim şey üzerine tereddüt ile elini elimin üzerinden çekmişti.
"Anlamadım, neyi hatırlamıyorum ben?"
"Riki.. Biz.. Yani ikimiz.. Ah Tanrım biz ikimiz çıkıyorduk tamam mı ama senin lanet olası beynin hiçbir şey hatırlamıyor. Uzun denilecek bir süre beraber olduk biz, bir sene kadar.. Ama sen, sen bir gün öylece ortadan kayboldun. Senden haber alamadık. Yaşıyor muydun yoksa.. yoksa ölmüş müydün onu bile bilmiyorduk.
Ortadan kaybolduğun süre de neredeyse 3 sene geçti. Her gün, her lanet gün senden bir haber alma umudu ile açtım gözümü. Senden haber alamadığım her gün biraz daha yok oldum bu Dünya'dan. Senin olmadığın bir yerde nefes alamıyordum çünkü artık. Sonra bir gün çıktın geldin.
Onca zamandır neredeydin ne yapıyordun bilmiyorduk bile. Ve sen öylece birden karşıma çıkıverdin. Senin için çok normaldi bu. Ben ise senin karşında minicik oldukça çökmüş bir halde duruyordum. Biz bu evde senin ile beraber yaşıyorduk Riki, sen ben ve Bisco. Üçümüz beraber yaşıyorduk. Beraber yatıp kalkıyorduk ama senin için hiçbiri yok biliyorum. Ama ben daha fazla dayanamıyorum.
Seni karşımda görüp hiçbir şey demeden sana dokunamadan durmak o kadar canımı yakıyordu ki. Seni bu kadar özlemişken..."
Ben bütün bunları zorluk ile anlatırken gözlerimden yaşlar çoktan firar etmişti. Ne kadar dolduysam artık kendi içimde, onun ile konuşup her şeyi anlatınca rahatlamış ve daha fazla tutamamıştım göz yaşlarımı. O ise karşımda şaşkınlık ile bütün konuşmam boyunca beni dinlemişti.
Yanıma çekinerek geldi ve beni omzuna çekerek başımı ona yaslamamı sağladı. Bu davranışı üzerine hıçkırıklarımı tutamazken o yavaşça sırtımı okşuyordu sakinleşmem için.
"Anlattığın şeyleri gerçekten hatırlamıyorum, üzgünüm Heeseung. Ama merak etme peşini bırakmayıp öğreneceğim bunu. Ağlama daha fazla lütfen."
Başımı kaldırıp göz yaşlarımı sildi ve göz altlarımdan öptü. Bunları bana acıyarak mı yapıyordu bilmiyorum ama beni gerçekten iyi hissettiriyordu.
"Teşekkür ederim."
"Daha fazla ağlama lütfen. Ben gidiyorum şimdi üzme kendini."
"Hı-hı, tamam. Sen dedin ya ben üzmem ki artık daha kendimi."
Bir çocuk gibi anında değişen ruh halime gülmüş ve ayağa kalkıp başıma bir öpücük bırakmıştı.
"Uzan ve uyu biraz."
O odadan hatta evden çıkarken kapanmaya başlayan bilincim ile hatırladığım son şey Bisco'nun yanıma atladığıydı.
***********
Sunghoon x Heeseung
Konuştunuz mu?
Evet konuştuk
Ne dedi?
Nasıl yaklaştı olaylara, sana?
Normal
Hatırlamadığını söyledi
Bilmediğim bir şey değildi zaten hatırlamıyor oluşu
Peşini bırakmayacağını araştıracağını söyledi
Normal yaklaşmış yine
Ne kadarını anlattın?
Olan her şeyi
Onun yokluğunda
Olduğun ruh hali yüzünden
Seni sürüklediği bu çukur yüzünden
İntihara kalkıştığını
Neredeyse hayatından oluyor oluşunu da anlattın mı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tutsak | Heeki
FanfictionO gün hep yanımda olacağına söz vermişti. Ne ben ne de o sonumuzun böyle olacağını bilemezdi. Beni hep koruyacağını, seveceğini, yanımda olacağını söylemişti. Öyle olmamıştı. Öyle olamamıştı.
