Yeniden aynı şey olmuştu. Depresif ruh halime geri dönmüştüm. Bu sefer yanımda Riki vardı ama o da eminim bana acıyordu. Cevabım üzerine kollarını bana sarmış beni omzuna çekmişti, omzunda bir süre ağlamıştım. Hıçkırıklarım yerini derin iç çekişlere bırakmıştı. Arkada televizyonun kısık sesi ve bizim derin iç çekişlerimiz.
"Tamam ağlama yanındayım sakin ol burdayım. "
Yavaşça omzum ile dirseğim arasında kalan kısmı okşuyordu. Sakinleştiğime inandığımda başımı kaldırıp gözlerine baktım. O da bana bakıyordu. Bilmiyorum tamamen o an içimden geldi ve onu öptüm. Dudaklarının hissiyatı...
Kendimi geri çekeceğim sırada onun da öpüşüme karşılık vermesi ile kalakalmıştım, beklemiyordum. Ellerim yakasına çıkarken onun elleri de belime inmişti. Elleri olduğu yerde gezinirken çoktan kendimden geçmiştim. Şimdi gerçekten hep böyle mi olacaktı? Eskisi gibi olmasa da eskisiymiş gibi mi olacaktı? Belki zamanla bana alışır beni severdi. Ya da bencillik mi ediyordum? Belki de beni tekrar sevmeyecekti ve ben olmayacak bir şey için onu zorlayacaktım.
Aklıma dolan bütün bu cevapsız, tarifi zor duygular ile dudaklarımızı ayırdım ve tekrar omzuna yasladım başımı. Burnum boynunda kokusunu soluyordum. Elleri belimde gezinirken konuşmaya başladı.
"Kendini kötü hissetme olması gereken buydu. Onca süre beni bekledin ve ben geldim."
"Hmhmm"
"Uykun mu var?"
"Belki, biraz mayıştım."
"Uyuyalım mı? "
"Nasıl? Beraber mi?"
"Tabii neden olmasın eskiden de öyle değil miydi?"
"Tamam uyuyalım madem."
Cidden Riki ile beraber mi uyuyacaktık. Bu olmayalı o kadar zaman oluyordu ki..
"Senin için kıyafet verebilirim? "
Sorarcasına söylediğim şeye başını sallamıştı. Ona uygun ne verebilirdim ki? Kalıp olarak benden fazlası ile büyüktü. Ahh cidden ne düşünerek dedim ki?
"Ah, şöyle bir sorunumuz var. "
"Nedir? "
"Benim kıyafetlerim sana olmaz ki. "
Hafif sesli, kıkırdamıştı.
"Sorun değil. Hadi uzan sen uykun dağılmasın. "
"Pekii"
Ben sanki bu durum çok normalmiş gibi direkt yatmıştım. Sonra halimizi fark edip kendimi tutamayıp gülmüştüm. Yanıma iki defa vurup onu çağırdım ve başımı yastığa bıraktım.
Sonunda her şey normale dönüyordu galiba..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tutsak | Heeki
FanficO gün hep yanımda olacağına söz vermişti. Ne ben ne de o sonumuzun böyle olacağını bilemezdi. Beni hep koruyacağını, seveceğini, yanımda olacağını söylemişti. Öyle olmamıştı. Öyle olamamıştı.
