Bisco'nun ayaklarımın dibindeki varlığı ile açtım gözümü. Evde ses olmayınca yalnız hissedip yanıma geliyor ve beni uyandırıyordu. Ayaklarım ile oynamayı bırakıp yüzüme yaklaştı. Dirseklerim üzerinde doğrulup başını okşayarak bir süre onu sevdim.
Yanımda rahatsızca dönmeye başlayan Riki ile gerçekliğe dönmüştüm sanki. Biz cidden artık birdik. Normal davranabilirdim beni yargılamayacağını biliyordum. Üzerimdeki çarşafımsı pikeyi sıyırdım ve yataktan kalktım. Önce lavaboya ardından mutfağa geçtim, ikimiz için kahvaltı hazırlamalıydım değil mi?
Uzun emekler vererek bilmem kaç zaman sonra yeniden bir şeyler hazırlamak o kadar garipti ki... Kendim, ondan sonra böyle değildim çünkü. Bütün yeme düzenim bozulmuştu. Şimdi gerçekten- hiç değilse biraz da olsa- bizi iyileştireceğine dair inancım, umudum vardı.
Masaya bütün her şeyi yerleştirdiğimde yeniden odama gittim, Riki'yi uyandırmak adına. Bir kolu kafasının altında sakince uyuyordu Bisco'da yanına, karnının iç tarafına, kıvrılmıştı. Yavaşça yatağa dizlenerek üzerine eğildim.
"Riki~"
Anında gözlerini açtı. Uyumuyor muydu?
"Efendim."
"Ben.. sen.. kalk diye... ay aman kahvaltı hazırladım bize kalk hadi."
"Tamam tamam."
Kolumdan tutup beni biraz daha kendine çekmiş ve bir sabah öpücüğü bahşetmişti. Yüzündeki tebessüm ile dudaklarımın aldığı şekilden güldüğümü anladığı için o da hafif gülmüştü.
"Hadi kalk da elini yüzünü yıka ve mutfağa gel."
"Peki sevgilim"
O bende bıraktığı etkinin bilinci ile lavaboya giderken bende yanaklarımın kızardığını bilerek mutfağa gitmiştim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tutsak | Heeki
FanficO gün hep yanımda olacağına söz vermişti. Ne ben ne de o sonumuzun böyle olacağını bilemezdi. Beni hep koruyacağını, seveceğini, yanımda olacağını söylemişti. Öyle olmamıştı. Öyle olamamıştı.
