''Neden her gece bekliyorum bu şehirde?
O güzel gözlerine bakamıyorum.''
Uyarı : Bu bölüm Heeseung'ın intihar düşüncesinin oluşma nedenini ve intihara kalkışmasını ele alır.
➶➶➶➶➶ 𝑭𝒍𝒂𝒔𝒉𝒃𝒂𝒄𝒌 ➷➷➷➷➷
Üşüyorum
Titreyecek kadar çok üşüyorum...
Ama bu sefer beni ısıtan teninin sıcaklığı yok vücudumda...
Belki de ölüm soğukluğuydu vücudumu titreten..
Ölüyordum sanırım..
Sensizlik beni yavaş yavaş öldürüyordu..
Sanırım....
***************
Sessiz evde yankılanan tek ses hıçkırıklarımın sesiydi. Her ağlayışımda duyduğum, asla eskisi gibi olmayan hayali kahkaha sesleri doluyordu kulaklarıma. Bisco'nun O'nun peşinden koştururken çıkardığı sesler doluşuyordu kulaklarıma. Gidişinin üzerinden neredeyse bir sene geçmişti. Ama ben onun yokluğunu atlatamıyordum. Yokluğunu saymadan bir yıldır hayatımdaydı. İlişkimizin ilk yılını kutlayacağımız gün ortadan kaybolacağını bilemezdim.
Ardımdaki duvara yaslanmış başım dizlerimde hüngür hüngür ağlıyordum. Başım ellerimin arasında bir ileri bir geri gidip geliyordum. Delirmiş gibiydim. Böylesi normal geliyordu. Onun olmadığı bir hayat başka nasıl ilerlerdi ki? Başka nasıl devam ederdi yaşantım? Ben O olmadan bir hiçten ibarettim. O olmadan ben bir çöp kadar bile değerli değildim. Beni anlamlı, değerli kılan O'ydu.
Farkında olmadan başım arkamdaki duvara vurmaya başlamıştı. Umursamıyordum. Onun dokunmaya kıyamadığı tenime acı çektirmekten çekinmiyordum. Bencildim. O'nun bana emaneti olan Bisco'ya bile bakamıyordum. Emanetine bile sahip çıkamıyordum. O'nun ardından Bisco bile hastalanmıştı.
Vücudum öyle çok ağrıyordu ki oturup kaldığım bu yerden kalkacak gücü kendimde bulamıyordum. Bunun artık bir sonu gelmeliydi. Yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyordum. Belki de çoktan ölü birinin ardından bu kadar çok göz yaşımı akıtıyordum.
Kalkacak gücü kendimde bulup ayağa kalkabildiğimde koridor aynasına yansıyan görüntüm gözüme ilişmişti. Öyle çok çökmüş bir haldeydim ki öyle kötü bir haldeydim ki.. O'nun yanında gülmekten ağrıyan yüz kaslarım artık ağlamaktan ağrıyorlardı. Artık buna bir son verilmeliydi.
Zar zor kendimi banyoya attığımda aklımda ki tek şey lanet Dünya'dan bir an önce yok olmaktı. Küvetin suyunu en soğuk ayara ayarlayıp dolmasını izledim. Burun akıntım asla durmuyordu tıpkı göz yaşlarımda olduğu gibi...
Su neredeyse taşacak kadar çok dolduğunda kapattım. Asla korkmuyordum. Dedim ya bencildim. Onun dokunmaya, sevmeye kıyamadığı vücudum az sonra sopsoğuk su battaniyesinin altında kalacaktı. Bisco aralık olan banyo kapısından içeri girdiğinde yüzümden silik bir gülümseme geçti. Göz yaşlarımı silip küvete girdim. Az sonra bu Dünya'dan yok olup gidecektim.
Vücudum anında tepki verip titremeye başlarken tek istediğim ölebilmekti. En azından bunu doğru yapabilmek...
Su benim ağırlığım ile taşarken durmadan tüm vücudumu suyun içine alarak en son başımı da serin suyun içine aldım ve ölmeyi diledim...
‧͙⁺˚*･༓☾ ☽༓･*˚⁺‧͙‧͙⁺˚*･༓☾ ☽༓･*˚⁺‧͙‧͙⁺˚*･༓☾ ☽༓･*˚⁺‧͙‧͙⁺˚*･༓☾ ☽༓
Başımda dönen kalabalığın verdiği rahatsız edici hissiyat ile gözlerimi açmıştım. Kirpiklerim birbirine yapışmıştı.
"Uyandı! Açtı gözlerini!"
Gözlerimi açmıştım ama göremiyordum her şey o kadar bulanıktı ki...
Sesinden anladığım kadarıyla başımda konuşan kişi Sunghoon olmalıydı. Oda da yeniden bir hareketlenme olurken tanımadığım insanlar başıma toplanmaya başladı. Doktorlar mıydı?
Gözlerim ışığa alışıp görmeye başladığında tam karşımda yatağın ucunda Jake'i, hemen yanımda Sunghoon'u gördüm. Diğerleri de doktor olmalılardı.
"Bunu nasıl yapabildin Heeseung? Bunu nasıl yaparsın? Nasıl kendini öldürmeye kalkışırsın? Tanrı'ya milyonlarca şükür ki vaktinde buldum seni. Ve yine milyonlarca şükür ki yaşıyorsun."
"Kısa zamanda toparlar, dikkat etsin kendine. Mutlaka da yanında biri olsun. Psikolojik destek almasını, bir psikolog ile görüşmesinde fayda olacağını düşünüyorum."
"Çok teşekkürler doktor bey."
Onlar benim için, benim hakkımda çoktan yeniden bir şeylerin hükmünü verirken ölmediğim için kendime ve beni kurtardığı için Sunghoon'a lanetler ediyordum. Ondan beni kurtarmasını isteyen mi olmuştu?
Kurtulmak isteyen intihar mı ederdi?
___________________
Bu bölümü yazmak yeniden okumak o kadar zordu ki...
Yazarken sürekli gözüm doldu, umarım sizlere de o hissiyat geçmiştir...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tutsak | Heeki
FanfictionO gün hep yanımda olacağına söz vermişti. Ne ben ne de o sonumuzun böyle olacağını bilemezdi. Beni hep koruyacağını, seveceğini, yanımda olacağını söylemişti. Öyle olmamıştı. Öyle olamamıştı.
