Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ay genelde huzuru çağrıştırırdı insanlara. Herkes için böyle değildi elbette, kimisi için kaybettiklerini ve bir daha asla buluşamayacaklarını hatırlatırdı. Seokjin daha önceden aya baktığında her zaman onu çok seven annesini hatırlamış, gözyaşlarının yanaklarından süzülmesine izin vermişti.
Fakat bugün o günlerden değildi. Aptal alfası yan koltukta uyuyakalmışken Seokjin sakince arabayı sürüyor, yavaş sürdüğü için yan taraftan parlak aya bakabiliyordu. Denizin üstüne gelen ayın parlak ışıltısıyla her şey o kadar huzur verici duruyordu ki Seokjin otele geri dönmek istemiyordu bile. Fakat Taehyung burada daha fazla uyursa sabah kalkıp beli hakkında söylenecekti, o yüzden yapacak bir şeyi yoktu.
Annesine yanında uyuyan aptalı anlatmış, bugünün ne kadar güzel olduğundan ve hayatının her gününün böyle güzel olarak kalacağından bahsetmişti. Seokjin emindi ki annesi onun için oldukça mutluydu. Oğlunun sonunda doğru insana kalbini açması ve Hyungu ile görüşmeye başlamasıyla dünyada olmasa da evrendeki en mutlu insandı.
Seokjin annesinin ona yukarıdan göz kırptığını ve ne kadar şanslı olduğunu söylediğinden emindi. Çünkü öyleydi, Taehyung gerçekten tam menü gibiydi. Her şey vardı ve her bir parçası kusursuzdu. Seokjin böyle bir alfayla bir sokak köşesinde babasının adamlarından kaçarken tanıştığına inanamıyordu. Babası yıllar sonra iyi bir şey yapmıştı anlaşılan.
Gözlerinin önünde öldürülen babası. Seojun öldürmeseydi Seokjin öldürecekti evet ama o an titreyen ellerinden ve dolan gözlerinden biliyordu ki yapamayacaktı. O adamın onu onca sefer öldürmeye çalışmasına rağmen hala aklına gelen güzel anıları ve babasının bahsettiği mutlu aile hayali gözlerinin önünden gitmemişti. O aptal kumandaya basması gereken parmakları, o adamı kurtarmak istercesine ileri atılmıştı. O an Jungkook ve Jimin odaya girmeseydi Seokjin bir aptallık yapacaktı. Yapacağı aptallık elini kana bulaması değil, babasını kurtarmasıydı. Bunu henüz kimseye anlatmamış, o anı kimseye detaylandırmamış biri olarak her gece kabuslarında zihninin oyunlarıyla karşılaşıyordu. Babası ve abisiyle beraber golf sahasında keyifle oyun oynuyorlar, babası onu kolunun altına çekip ne kadar iyi bir oğula sahip olduğu hakkında övünüyordu.
