SGS#1: KILL HER

CHAPTER 22

Nagising ako sa isang malambot na kama at na ka harap sa puting kisame.

May mga nakasaksak sa katawan ko at may kung anong naklagay sa bibig at ilong ko.

"Doc!! she's awake!" isang hindi familiar na boses ang narinig ko mula sa gilid ko pero alam kong boses yun ng lalaki.

May dumating na doctor at tinignan ang kalagayan ko.

"Check her vitals sign" rinig kong sabi ng doctor.

May nurse na tumingin sa akin.

"Normal naman po lahat doc pwera lang sa Oxygen masyado papong mababa" sabi nito.

"Mr. Palomino the patient is still not okay, hindi pa sya makakagalaw galaw at need nya pa ng more oxygen, she's awake but maybe hindi pa sya ganun kagaling" narinig kong sabi ng doctor.

Hindi ko malingon ang ulo ko dahil parang nag mamanhid ito kahit ano sa parte ng katawan ko ay hindi ko magalaw.

"Thank you doc" narinig ko ulit ang hindi familiar na boses.

Naramdaman ko na may lumapit sa akin at nang dumungaw ito sa akin ay hindi familiar ang mukha neto.

Sa tingin ko ay nasa mga 18 years old palang to dahil bata bata pa sya at may itsura ren.

"Hi ate.." ngumiti sa akin.

"S-Sino k-ka?" nahihirapang tanong ko rito.

"Hindi ko pa pedeng i explain sayo kung sino ako ayaw kong mabigla ka" kahit na guguluhan ay nakatingin lang ako sa kanya.

"Y-Yung a-anak k-ko?" biglang pumasok sa aalala ko ang anak ko... anak namen ni Klade.

"Ate ano kasi.... Mag pahinga kana muna" sabi nito na parang iniiwasan ang tanong ko.

"A-Ang a-anak ko!!" lahat ng lakas na meron ako ay ginamit ko para sumigaw at nakita ko naman naging balisa ito.

"Ate makakasama sayo yan" nag aalalang sabi nito.

"W-Wala a-akong p-pake.... G-Gusto k-kong m-malaman k-kung k-kumusta a-ang a-anak k-ko" napakamot ito sa batok nya bago mag salita.

"Sige sasabihin ko pero wag kang mabibigla ate..." walang emosyon lang ako nakatingin sa kanya "A-Ate n-na kunan ka" parang huminto ang mundo ko dahil sa sinabi neto.

"H-Hindi... a-ang a-anak k-ko" narmdaman ko ang mainit na luha na lumandas sa pisnge ko at pinilit kong gumalaw at nakita ko naman na nabalisa ang lalaking kasama ko.

"Ate wag mo munang pilitan gumalaw makakasama pa sayo, ate plss! " pag mamakaawa neto habang pinipigilan ako.

"A-ang a-anak k-ko! H-hindi!! A-anak k-ko!!" lumakas ng bahagya ang sigaw ko at mas lalo kong pinilit tumayo.

"Doc!! Tulong!!" sigaw ng lalaki at tumakbo ito.

Ilang sandali lang ay bumalik ang doctor na nakita ko kanina kasama ang nurse.

Pinipilit ko pareng igalaw ang katawan ko kahit nag mamanhid ito at kahit na nakakaramdam ako ng hapdi sa ulo ko.

"Miss Kara!! Calm down!!" pinapakalma ako ng doctor pero hindi ko ito pinapansin patuloy paren ako sa pag sigaw.

Hanggang sa bigla akong nakaramdam ng antok at bigla nalang nanlabo ang paningin ko at hindi ko na alam ang sumunod na nang yare.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

5 years later

Lumipas na ang limang taon pero masakit paren ang pagkawala ng anak ko,parang kahapon lang nang mawala sya.