GÖR BENİ

(18) egemen

Uzun bir aradan sonra ben geldim; hoşgeldim
İyi okumalar:)

*

Kimsenin hayatı dışardan göründüğü gibi değildir herkesin hikayesinin gizli bir tarafı vardı. Herkesin anlatmaktan çekindiği kabulenemediği bir an vardı, göz ardı edilen gerçekler her hatırlandığında boğazda oluşan o koca yumru ardından gelen ağlamak isteme hissi Can yakar zihninde kıyametler kopar içinde bir yerlerde deprem etkisi yaratmasına rağmen o sözcükler dudaklar arasına değilde içine dökülür canını yakardı.

Susmak bazen çok şey anlatmaktır, anlayan biri varsa.

nefrete bulanmış Siyahlarını karşışındaki koltukta ona sırıtarak bakan adama dikmiş yumruklarını sıkıyordu. Özgürün evinden çıktığı an ensesinde biten adamlarla apar topar buraya getirilmişti. Direnmemişti çok hazırlıksız bir andaydı özgürün etkisinden daha çıkamamıştı bile. Gerçek olamayacak kadar güzel anlardan koparılıp buraya sürüklenmişti.

Koltukta oturmuş adama bir adım atmak istediği an ensesindeki silahın namlusunun soğuk metali kendini hatırlatarak ensesine daha çok baskı uyguladı soğuk dokuyla içi ürperdi egemenin dişlerinin arasından "Ne istiyorsun tekrar it." Dediğinde koltukta oturmuş keyifle onu izleyen adam ayağa kalkıp egemenin tam önünde durdu aralarında iki üç adımlık mesafe vardı sadece.

"Ne isteyebilirim sence." Kaşlarını alayla havaya kaldırdı. Onun bu alaylı tavrıyla egemen sakin durabilmek için tırnaklararını daha çok etine gömüyordu. Sakin olmalıydı yoksa ağır hasarlarla buradan ayrılma riski vardı.

"O işin tekrarı olmayacak."

Orta yaşlardaki esmer adam onu hiç kaale bile almayan bir yüz ifadesiyle egemenin öfkeyle bakan karalarına umursamaz bir bakış atıp ona sırtını dönerek masasına doğru giderken.
"Bu işin bir sonu olmadığını sana söylemiştim egemen. " Diyerek döner koltuğuna bıraktı kendini. "Sana ihtiyacım var yeni müşteriler bulman gerekiyor."

"O siktiğimin kafanda beyin yerine ne var bilmiyorum Cihangir ama bu işte ben yokum, bunu o olmayan beynine sok." Bu pisliğe bir daha düşmeyecekti bunun tekrarı olmayacaktı.

Karşısındaki adam dirseklerini masaya koyarak ellerini birleştirdi. "Sakin ol yakışıklı çocuk birlikte çok büyük işler başarabiliriz. Bu fırsatı kaçırma derim."

Egemen ona doğru tekrar hareket etmek istediği an arkasındaki adamın "yerinde dur" dediğinde gözlerini yumup sabır çekti. Cihangirin. "Bırak." Dediğini duyduğunda gözlerini tekrar araladı ensesindeki azrailin varlığını uzaklaştığını hissettiğinde. Cihangirin tekrar. "Geç otur sakınce konuşalım." Diyerek gözleriyle masanın önündeki koltukları işaret etti

Masaya adımlayıp tam önünde durdu koltuğa oturmak yerine avuç içlerini ahşap masaya yaslayıp Cihangire doğru eğildi egemenin bu hareketiyle cihangir geriye doğru kendini tekrar sandalyesine yasladı. Göz gözelerdi.

Egemenin öfkeyle bakan harelerine karşı cihangirin sakin ve alayla bakan elaları egemeni içten içe delirtiyordu kafasını bu masaya vura vura beyninin pekmezini akıtmak gibi. önündeki kalemi alıp o alayla bakam gözlerine batırmak gibi.

Aklına gelen mükemmel fikirleri zihninin derinliklerine yollayıp sakin bir yüz ifadesine burundu bu işi öfkeyle haledemeyeceğinin farkındaydı yanlış bir hareketiyle topuğundan olabilirdi.

"Şu konuya bir açıklık getirelim bu işte yokum bunu anladığını düşünüyorum. Ve yapmayacağımı da biliyorsun neden zorluyorsun." Kara Kaşlarını çatı. "Ha Cihangir sana istediğini vermediğim için mi." Cümlenin altında yatan imayı anlayan cihangirin elaları bu sefer öfkeye burundu. Gözlerini egemenin karalarından çekip arkasında kalan korumaya dikti. "Çık dışarı!" Sesindeki öfkeyi sezen egemen keyifle sırıtı.