Asmin

9.

Asmin ;

. |

Mahir kulağıma doğru eğilerek "Kardeşim abini biraz daha keserse çok kötü şeyler olacak." dedi.

Bu nedensizce beni ürkütmüştü. Bakışlarımı gözlerine çevirdiğimde gerçekten sinirli olduğunu anladım. Ayağa kalkarak "Berfin gel biz kahve yapalım." dediğinde bakışlarını bana döndürerek "Olur." dedi.

Alt kata inerek mutfağa girdik. Cezveyi çıkarırken "Abimi beğendin mi?" diye sordum.

"N-ne? Nereden çıkarıyorsun?" sesi hafif titrediğinde gerildiğini anladım.

"Bakışlar yalan söylemez Berfin. Biz yakında akraba olacağız. Benden bişey saklamana gerek yok." dedim.

"Abin hoşuma gitti. İyi biri gibi duruyor." dedi. Gülümsediğimde
"Öyledir. Abin de görmese iyiydi." dedim.

"A-abim gördü mü?" diye sordu.

Başımla onayladım. Daha sonra "Dikkat et biraz." dedim.

"Tamam." dedi. Bu sırada da kahveler hazırdı. Tepsiyi elime alacağım sırada "Hasta hasta kahve yaptın. Bunu da ben dağıtayım yenge." dedi.

Eline alıp çıktığında bende arkasından çıktım. İlk büyüklere dağıttı. Daha sonra da beraber terasa çıktık.

Mahirin yanındaki yerimi aldığımda Berfin de kahveyi getirmişti. Ortadaki sehpaya koydum. Herkes sohbet etmeye başladığında hava esmeye başlamıştı. Hasta olduğum için de üşüyordum.

Mahire biraz daha sokulduğumda bakışlarını bana çevirdi. Üşüdüğümü anlamış gibi tek eliyle kahvemi alırken diğer elini omzuma koyarak beni iyice kendine çekti.

Kahvemi bana verdiğinde içmeye başladım. Omzumda olan elini koluma indirerek aşağı yukarı yapmaya başladı. Beni ısıtmaya çalışıyordu.

Bu hoşuma gitmişti. Bir süre sonra ısınsam da kolunun altından çıkmadım.

Saat gece yarısına gelirken artık gitme vakitleri gelmişti. Onları konağın kapısından geçirmek istesem de mahir "Üşürsün odana geç." diyince mecburen odama geçmiştim.

Üstüme battaniyeyi sararak odamın balkonuna çıktım. Mahir arabaya bineceği sırada bu tarafa bakarak gülümsediğinde bende ona gülümsedim.

Araba hareket ettikten sonra içeriye girerek kapıyı kapattım. Üstümdekileri çıkarıp pijamalarımı giydikten sonra ışığı kapatarak yatağa girdim. Telefonumu elime alarak mahire mesaj attım.

Eve vardın mı?

Daha önce evlerine gitmediğim için ne kadar sürelik mesafe de olduğunu bilmiyordum.

Yaklaşık 5 dakika sonra mesaj geldi.

Mahir:Evet.

Tamam.

Mahir:Böyle şeyleri çok beceremem ama beni affettiğin ve bize bir şans daha verdiğin için teşekkür ederim.

Mesajı beni gülümsetirken hemen cevap yazdım.

Suçsuzdun. Bu yüzden en doğru olanı yaptım.

Mahir: :))

:)))

Mahir: :))))