Sakin Ol Sevgilim

Bana Geri Gel Sevgilim

Sabah uyandım güzelim hadi uyan diyerek uyandıran efem yoktu.
Bugün tatil olduğu için okula gitmedim. En azından bugün insanlardan uzak durucam.

Telefonumu açtım ve galeriye girdim efe ile birsürü fotoraflarımız vardı

Birkeresinde doğum gününde ismimi koluna yazdırdı banada zorla yaptırdıki hiç evlenemiyim evde kalıyım diye evleniceğim adam kolumda efe adını görsün istemesin beni diye yaptırdı bana zorla.

Fotoğraflara baktıkça gözlerim doluyordu. Bu yüzden galeriyi kapattım. Ve günlük işlerimi halledip üzerime siyah ve bol bir tişört altınada kargo siyah bir pantolon giydim.

Siyah kulaklığımı taktım ve ilaçlarımı almadan çıktım.

Umarım kriz geçirmezdim.

Kulaklığımdan KUMRALIM ve intihara sürğkliyen birsürü şarkı açtım.

Boş boş sokaklarda yürüyordum. Aynı zamanda şarkıdan ve aklıma efenin gelmesi yüzünden ağlıyordum.

"Heyy yavrum kim üzdü seni"

Kulaklığımın sesi çok yüksek olmadığı için dediği cümleyi tam olarak duymadım ama birinin bana seslendiğini duydum.

Kulaklığımı çıkardığımda uzun ve esmer bir çocuğun bana baktığını gördüm

"Buyrun?"

"Kim üzdü diyorum böyle seni. Vay beee böyle taş gibi kızları bile üzüyolar gel seni ne kadar ağlattıysa onun bin katı kadar güldürüyim"

"İstemiyorum gider misiniz?" dedim ve gözlerimi sertçe sildim

"Yok seni almadan şuradan şuraya gitmem" dedi ve kolumu çekiştirmeye başladı.

Hem ilaçlarımı içmemiştim hemde mutsuzum o yüzden adama patladım.

Efe'den

Leya nın evinden çıkmış naza doğru yürüyodumki Nazın bir adama bağırdığını gördüm

"YA BIRAK DEDİM SANA YOKSA SENİN KOLUNU BEN KOPARTICAM"

Adam bişeyler geveliyodu ve ısrarla kolunu bırakmıyordu kızın.

Hemen oraya doğru koştum ve adama bir yumruk attım

"SEN BİR KADINI ZORLUYORSUN VE ÖZELLİKLE O NAZ ÖLDÜN SEN!"

"Ya sen nerden çıktın bırakta bayanla biz konuşalım yeterince ağlatmışsın zaten"

"BAYAN SENİN EBENDİR KADIN PİSLİK HERİF BARİ BUNU ÖĞREN" dedim ve bir yumruk daha attım

Hem adama küfürler ediyordum hemde ölümüne dövüyordum

"Bırak tamam yeter öldürüceksin bırak"

Nazın sesi beni sakinleştirdi ve çekilmeme sebep oldu.

"Naz güzelim iyi misin" dedim ve sarıldım ama bana karşılık vermek yerine sertçe ittirdi.

"İyiyim ya ben çok iyiyim" diyip kahkaha attı

"Sabahlara kadar Aptal gibi seni bekledim çok iyiyim ben"

"Naz güzelim tamam anlatı-

" Anlatma ya BANA HİÇ BİŞEY ANLATMA"diyip elimi sertçe duvara VURDU.

"Leya ile romantik dakikalarını dinlemek bile istemiyorum zaten sesini duymam bile midemi bulandırmaya yetiyor"

"Romantik mi? Saçmalıyosun-

" NE SAÇMALIYORUM NE DÜN EVE GELMEDİN SABAH YOKTUN GECENİN BU SAATİ DEYKEN Mİ GELDİM AKLINA DUR YA BEN BİLE GELMEMİŞİMDİR AKLINA YA SEN BENİM SURATIMA BİLE BAKMIYODUN ŞİMDİ BANA NAZ DEME CESARETİNİ NERDEN BULUYOSUN"diye bağırdı

"YA YETER NAZ YETER. HASTALIĞIN YÜZÜNDEN TEK BİKERE BAĞIRMADIM SANA AMA YETER BENDE İNSANIM BİR DİNLE YA SADECE BAĞIRIYORSUN BAŞKA BİRŞEY YAPTIĞIN YOK" Naza ilk defa bağırıp hasta olduğunu yüzüne çarpmıştım

Bana deli gibi bağırması gerekirken bu sefer bağırmadı sadece bana baktı. Sonra yere çöküp hüngür hüngür ağlamaya başladı

"Olamadım ben... olamadım Leya gibi olamadım sadece bağırdım sana kızdım üzdüm seni ben yetemedim sana... Çok zorladım yenemedim ben yapamadım özür dilerim olmadı yapamadım"

Ağlıyodu sadece ıssız bir sokağın ortasında hüngür hüngür ağlıyordu. O kadar içten ağlamaya başladı ki yanına çöküp bende onunla ağlamaya başladım.

"Olmuyo Olmuyo işte! Yapamıyorum kendimi düzeltemiyorum" kendi kendine bağırarak kafasını duvara vurmaya başladı.

Onu durdurmaya kalkışsam daha çok krize girecekti bu yüzden sadece elimi kafasının altına koydum.

"Gelmiyorsun bana geri işte... kabullendin benim iğrenç bir insan olduğumu sende gittin..."

Dedi ve bana ağlayan gözler ile baktı saçları ağlamaktan yüzüne yapışmıştı.

Ona yavaşça kollarımı sardım ve kafasını göğsüme koymasını sağladım.

Tam biz ağlarken yağmur yağmaya başladı. Gökyüzü bile bize ağlıyordu :)

" Efe neden gittin"dedi sakinleşmiş bir şekilde

" Özür dilerim güzelim... Leya ailemle sürekli tehtit eder beni annemin leyayı ne kadar sevdiğini biliyorsun onun yanında bişey diyemedim özür dilerim bağırdım sana"dedim ve alımı anlınına yasladım

"Affederim ben seni olsun" dedi

Ona yaklaştım ve dudaklarımızın kavuşmasını sağladım. Onun dudakları sanki beni sakinleştiriyodu

Ağlarken öpüşüyorduk... O an bütün dertlerimi unuttum onda yavaşça kayboluyorum sanki. Daha önce hiç bir kızda yaşamadığım duygularımı nazda yaşadım artık ne olduğu umrumda değildi o benim sadece bitanemdi:)

İvettt biraz romantik ve duygusal bir bölüm oldu umarım sevmişsindir muahh🥰😘