Sakin Ol Sevgilim

Belkide Hiç

Efe den

Yeni evimize gelmiştik. Nazla beraber yeni bir eve çıkmıştık yolumuz çok uzun olduğu için uyuya kalmıştı onu yavaşça kucağıma aldım ve yatağına bıraktım.

Naz benim en yakın arkadaşım ama ben arkadaş olalım istemiyorum. Ama bu ilişkiyi yürütebileceğimizide sanmıyorum çünkü Naz sinir hastası. Ve mentak sağlığı oldukça bozuk. En ufak bir şekilde bile ona bağırdığımda sinirden bağırıp çağırmaya başlar. Naz bazen kendi kendine bile kavga ediyor. Bu yüzden sadece arkadaşı hatta abisi olarak kalıcağım sanırım:)

Ben ise sakin ve duygusal biriyim.Genelde naz için çok üzülürüm ama ben üzüldüğümde o daha çok üzülüceği için bunu ona pek yansıtmam.Genelde yakışıklı gözüktüğümü söylerler çok öyle olduğumu düşünmüyorum ama fena değilimdir.

Nazım saçlarını okşayıp yanağına bir buse kondurdum ve odama gidip günün yorgunluğuyla kendimi uykuya bıraktım.

Naz dan

Sabah uyandım ve yüzüme gelen saçlarımı çektim. Sanırım dün taşındığımız için uyuya kalmışım.

Efe benim ev arkadaşımdı. Ama hastalığım yüzünden birbirimize olan aşkımız tek bir bakışmazmızdan bile anlaşılıyordu. Ama eğer sevgili olursak en ufak kavgada onu hemen üzerim bu yüzden belki sonsuza kadar arkadaş kalmak zorunda kalıcaz.

Ben sinir hastasıyım.En ufak olayda bile kriz geçirebilme potansiyeline sahibim. Bazen karşımda insanlar görüyorum. Bu sesler ve karşımdaki insanlar son 2 haftadır oluyor.Bazen durup dururken ağlamaya başladığımda oluyor ve efe bunların hepsinin farkında ama kendimi kötü hissetmemem için bana yansıtmamaya çalışıyor.

Efe çok iyi kalpli biri bana asla bağırmaz ben ona bağırdığımda sesini bile çıkarmaz. Bir keresinde kavga etmiştik o sadece bana biraz sesini yükselttiği için ortalığı ayağı kaldırmıştım resmen efe ise odasına gitmişti özür dilemek için yanına gittiğimde kendi kendine ses çıkarmadan ağladığını görmüştüm. Bence ben onu hakk etmiyorum çeşke bu sinir hastalığımı ben kontrol etsem ama yapamıyorum işte.

'' Naz hadi güzelim kahvaltı hazır '' diye bağırdı efe

Sabahları iştahımın olmadığını bildiği halde beni yinede her zaman çağırdı sofraya

'' Kahvaltı etmeyi sevmiyorum biliyosun''dedim ses tonumu korumaya çalışarak

''Naaaz hadi ama kahvaltı etmezsen büyüyemezsin''dedi dalga geçerek

''Dalga geçme bak kaşınıyorsun hee''

''Hadi gel senin en sevdiğin yulaf lapasını yaptım''dedi

Çocuk gibi alkışladım ve bana gülmeye başladı.

Efe beni anlayan hastalığımı biraz olsada yenmemi başaran tek kişiydi.

Ailem bu yüzden efe ile ayrı eve çıkmama izin vermişti. Çünkü benle baş edemiyolardı ve onlarda üzülüyordu böylesi hepimiz için daha iyi oluyordu

Kahvaltı bittiğinde tam gidicektimki efe birden kolumdan yakaladı.

'' Bitanem nazım nazlı bakışlarında ömür bulduğum''

O an bişey istiyeceğini anlamıştım

''Hayır efe içmiycem o ilaçları''

'' Ama neden güzelim''

''Çünkü kötü hissettiriyorlar''

''Ama ilaçlar sana yardım ediyorlar. Seninleyken aynı bu ilaçları içiyomuşum gibi hissediyorum hem bazen kötü hissettiriyorsun hemde bana yardım ediyosun''

Ona bir bombastick side ay bakışı attım

''Ne var kızım. Açık sözlü birisiyim ben hadi iç artık. Yoksa kollarından tutar burnunu kapatır zorla içirim bak''dedi

''Nalet olsun ver İÇİYİM''

''Hade okula gidelim bisikletlee''

''Ne bisikleti çocuk musun aq' '

''Öyle deme bu bisikletin demiri sadece sana özel''

''Çok romantiksin yaaa eridim bittim ''

Okula geldiğimizde indim ve bu iğrenç yerden nefret ettiğime bir daha emin oldum.

'' Hadi gel gidelim nazcık''

Tam giderken bir kız kolumdan tuttu

"Şu ailesinin bile istemediği rahatsız kız sensin değil mi"

Sınanmaya başlıyordum burnumdan soluyorum resmen

"Tamam naz sakin boşver dedikodu yapıyorlar işte"

"Şizofren sevgilin bana max ne yapabilir acaba?"

Sinirden bir elimi boynuma götürüp saçımı çekmeye ve dudaklarımı ısırmaya başladım.

"Ne oldu yoksa şizofrenler konuşmayı bilmiyor mu?"

Artık dayanamadım ve sandalyeyi masaya vurarak kırdım. Tam kızın kafasına kırık sandalyeyi atıcakken kolumdan tuttu.

"Tamam naz Tamam geçti yapma Tamam"

Konuşmuyordum çünkü konuşursam efeye bağırıcaktım.

Gözlerimden yaşlar akıyordu ve herkes bizi ağzı açık izliyordu. Kız ise eliyle yüzünü korumaya çalışıyordu

Daha ilk günden böyle oluyor ise bu okuldan çekiceğim vardı.

Umarım normal bir şekilde bu okulda okuyabilmeyi becerebilirim.

Yoksa efe benden daha fazla uzaklaşınca bunu istemiyorum