1 hafta sonra
Naz'dan
Efe gideli bir hafta olmuştu Nerde iyimi bilmiyorum.
Bense 1 hafta boyunca yengeme bağırmaktan kendimi yormaktan ve havanın soğukluğundan hasta olmuştum.
Evet yengemler yüzsüz gibi gitmemişti.
Onlara kaç kere deff olup gitmelerini söylesemde onların benim ailem olduğunu söyliyemeye devam edip hala burdalardı.
Anne tarafından da baba tarafından da
Bütün akrabalarımdan nefret ediyorum.
Yerimden kalıcak bile gücüm yoktu.
Boğazım sanki patlıyacak gibi yanıyor,başım dönüyor, midem bulanıyor, ve nefes almakta zorlanıyordum.
Öksürmekten kan kusucak hale gelmiştim.
Dünyanın en güzel yengesi sağ olsun bir ilaç bile vermeye tenezzül etmedi:)
Yatağımda yatarken bir kapı sesi duydum.
Sonra Çağanın sesini duymaya başladım.
Birden gözlerim açıldı kalkıp gitmek istedim ama aşırı halsizdim.
"Abi siz nasıl yüzsüz insanlarsınız ne demek hasta şimdi niye öğreniyorum ben bunu?" dedi çağan
"Gelseydin o zaman" dedi yengem
"Ya kıza bir ilaç bile vermediniz içerde hasta ve siz dışarı çıkıcaz diyorsunuz büyüklerime saygım vardır ama lütfen siktirip gider misiniz ya"
"Terbiyesizler! İçerideki gebericesiyide al ne yapıyorsanız yapın!" dedi ve bir kapı çarpma sesi daha geldi.
Efe birde odama geldi.
"Nazım güzelim bitanem ne oldu sana"
"Bişey yok tamam" dedim öksürmelerimin arasında
"Nasıl bişeyin yok" dedi ve alnımı öptü.
"Yanıyorsun sen Naz"
"Ben zaten yanıyorum" diyip gülümsedim.
Dalga falan geçiyorum ama harbiden gebericektim.
"Şimdide beni mi taklit ediyorsun?" dedi ve güldü
Birden daha çok üşüdüm ve üzerimdeki battaniyeyi daha fazla üzerime çektim.
"Güzelim böyle örtünürsen daha kötü olucaksın havale geçirirsin bitanem"
"Donuyorum saçmalama" dedim neredeyse titriyerek.
"Naz biliyorum Üşüyeceksin ama iyiliğin için güzelim özür dilerim" dedi ve dolabımdan ince bir crop çıkardı.
Üzerimde battaniyeyi yavaşça çekti.
Şuan donuyorum ama benimle ilgilenmesi hoşuma gidiyor bu yüzden ses çıkarmıyorum.
Kafasını diğer tarafa çevirdi ve kazağımı tuttu
"Kollarını kaldır" dedi ve yavaşça üzerimdeki kazağı çıkardı
Gözlerini kapattı ve crobu üzerime geçirmeyi başardı.
"Hiç birşey görmedim" dedi ve mutfağa gidip bir ilaç aldı.
Elime içmem için verdi ama bardağı bile tutamıyordum.
"Tamam bebeğim sorun yok ben içiririm"
İlacı ağzıma verdi ve suyu bana içirdi.
Gerçekten bebek gibi davranıyordu bana aşırı naif ve kibardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sakin Ol Sevgilim
RomansaSinir hastası olan bir kız ve hastalığı yüzünden aşkını itiraf edemeyen en yakın arkadaşı şartları zorlasa ne olurdu?
