Gökçe

1. Bölüm

Yeni hikayemize başlıyoruz. Ben çok heyecanlıyım. Bu yolculukta beni yalnız bırakmayan okuyucularıma şimdiden teşekkür ederim..💐

Bölüme başlamadan önce yıldıza basmayı unutmayın💐

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum💐

Kitabın şarkısı: Ozan Manas- Gökçe Kız

Buraya Gökçe'ye başlama tarihinizi bırakabilirsiniz.💐

Kitap hakkındaki duyurulardan haberdar olmak için wattpad hesabımı takibe alabilirsiniz.
kitapkolik_46

Beğeni ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

Kitabım hayali kurgudur. Hiç bir kurum, kuruluş ve şahıslarla ilgisi yoktur.

Keyifli okumalar dilerim💐

💧💧💧

Saraylarda süremem
Dağlarda sürdüğümü.
Bin cihana değişmem
Şu öksüz Türk'lüğümü... (H. N. Atsız)

Ölmek için doğuyorduk...

Doğduğumuz an da, öleceğimiz  an da belliydi.

Hayat, ezanla sela arasındaki ömürdü.

Pencerenin önünde durmuş dışarıyı izliyordum. Bir çok kişiye göre karşımdaki manzara eşsizdi ama bana göre burası zindandan farkı yoktu.

Çukurova'nın en güzel portakal bahçelerinden biri gözlerimin önünde seriliydi. Ama ben bu güzel manzarayı göremeyecek kadar düşüncelerime boğulmuştum.

Ben kim miyim?

Ben Gökçe...

Annesiz ve babasız büyümüş Gökçe. Bu hayatta yapayalnız olan tek sığınağı Rabbi olan Gökçe.

Hayatım küçük yaşta bir trafik kazasıyla tepetaklak oldu. O kaza benden annemi ve babamı aldı. Anne ve babamın yüzünü bile hatırlamıyorum. Bana kalan sadece bir kaç fotoğraf...

Amcamın yanında bir sığıntı gibi büyüdüm. Yengemin bitmek bilmeyen eziyetleri arasında nasıl ayakta kaldım bende bilmiyorum.

Küçük yaşından beri tek dayanağım babaannemdi. Onuda 17 yaşımda kaybettim. Sevdiklerim birer birer ebedi hayata gitmişti.

Zaten doğduğumuz da ölüyorduk, öldüğümüzde diriliyoruz. Bu dünya yalan dünyadı. Gerçek ve bâki olan ahiret hayatıydı.

Bu dünyaya gelen her kulun kendine göre bir imtihanı vardı. Benim imtihanım ise annemle babamın öldüğü gün başlamıştı.

Babaannem çok ileri görüşlü bir kadındı. Amcam benim velayetimi almasına rağmen eğitimimle birebir kendisi ilgilenmişti.

İlk okula başladığım yıllarda yengemin bana yaptığı eziyetlerin bir kaçına şahit olduğunda amcamla çok kavga etmişti. Amcam yengemin yalan yanlış dolduruşlarına gelerek babaannemi evden kovmuştu. Yıllarca babaannem amcamın evine ayak basmadı.

Babaannem o kavgadan sonra evden ayrılmadan amcama söylediği son sözleri hatırlıyorum. 

"Gökçe her yaz benim yanıma gelecek. Gökçe'nin eğitimiyle ben ilgileneceğim. Mustafa eğer buna da karşı gelirsen mahkemeye başvurup Gökçe'nin velayetini alırım. Abinden kalan mal varlığını bakalım bu kadar rahat yiyebilecek misin? Seni kaç defa uyarmama rağmen beni dinlemedin. O yediğin mallarda tüyü yetmemiş yetim öksüz hakkı var. Allah bunları senin yanına koymaz."