Życie to nie bajka...

cześć 13

Justin...
Byliśmy przyjaciółmi.
Przez pewien czas byliśmy nawet razem.
Nie wiem czy można to tak nazwać.
Byliśmy wtedy dziećmi.

Ale czy to on?
Przecież wyjechał.
Nie miałam z nim kontaktu.
Nie spotkałam go.

Nie wiem czy byłabym wstanie go teraz poznać.
Ciekawe czy zmienił się.
Jak wygląda? I czy dalej jest taki... niesamowity.
Chciałabym go spotkać.
Teraz, dziś i teraz!

Tak się zajęłam całą tą sprawą.. a tu 24.
Nie wiem kiedy to z leciało.

Jutro szkoła więc najwyzsza pora spać.
Wzięłam krótką kąpiel i położyłam się spać.

***oczami Nicka***

Juz 24 a ona nie daje znaku życia.
Wciąż nie odbiera telefonu.
MARTWIĘ SIĘ.
Idę do niej.

Stoję przed jej domem.
Dzwonię.

***oczami Natalii***

Juz prawie śpię.
I DZWONEK DO DRZWI!
Ludzie.
Jest 20 minut po północy!
Idę na dół otworzyć drzwi.
W progu stoi Nick.

-Stało się coś? -zapytałam.

-To chyba ja powinienem Cię o to spytać.

-Mnie? Dlaczego?

-Nie odbierasz cały dzień telefonu, jesteś jakaś dziwna..

-Ja? Dziwna?
Idź już !

-Natalia ja się o Ciebie martwię...

-To się nie martw! Nie jestem już malutka i umiem o siebie zadbać.

Chyba troszeczkę przesadziłam, ale byłam zaspana.
Nie wiedziałam co mówię.
Nie panowałam nad tym.

"Przepraszam " napisałam do niego. On jednak nic nie odpisał.
Trudno.
Położyłam się spać.

Wstalam o 6:30.
Znów ta szkoła.
Poszłam na przystanek, przyjechał autobus a Nicka dalej nie było.

Zaczęły i skończyły się lekcje a Nicka dalej nie było.
Pójdę do niego do domu.

-Dzień dobry. Jest Nick?

-Nie ma go jeszcze

-A gdzie mogę go znaleźć?

-wraca ze szkoły

-Ale nie było go dziś w szkole,proszę pani.

-Ale jak to?

-Noo dlatego przyszłam.

-Jak wróci to Cię od razu powiadomie

-Dziękuję. Do widzenia

-Do widzenia.

Nie było go w szkole, w domu też...
Gdzie on jest i co się z nim dzieje?
Telefonu tez nie odbiera.
Dzwoniłam juz z 20 razy i nic!

Szłam obok naszego miejsca.
Drzewo pod którym zawsze siedzieliśmy.

Usiadłam tam.
Pomyślałam wtedy o Nicku.
I wtedy zjawił się właśnie on.

-Nick- powiedziałam szepczac. -kocham Cię, przepraszam za wczoraj...

-Natalia.. też Cię Kocham.

***Oczami Nicka * * *

Cały dzień spędziłem właśnie w tym parku.
Ciągle myśląc o niej.

A ona zjawiła się tutaj.
To było niesamowite.
Tak bardzo ją kocham.
Nie umiem wyobrazić sobie życia bez niej.

Po słowach "KOCHAM CIĘ " ona wtulila się we mnie.
Uwielbiam to.
Czułem jej bliskość.
Oderwala się ode mnie.
Spojrzała mi prosto w oczy.
Po chwili spuscila jednak głowę.

Podniosłem delikatnie jej głowę..
A nasze usta się z łączyły.
Calowalem ją wolno i delikatnie.
Ma tak miękkie usta.
Ona jest po prostu IDEALNA.

***OCZAMI NATALII * * *

Uwielbiam jak mnie całuje.
Robi to tak... niesamowicie.

Po chwili nasze usta oderwały się.
Poszliśmy się przejść przez ten cudowny park.
To właśnie tu poznałam Nicka i właśnie tu go dziś spotkałam.

Przez ten czas zapomniałam o tym facecie.
Jednak gdy szliśmy zauważyłam że ktoś nas śledzi.
Nie był to facet jakiś stary.
Był on w moim wieku?

Wróciłam do domu.
Włączylam muzykę i spojrzałam w okno.
Znów ten typ.
Zbiegłam na dół.
-kim Ty jesteś? - zapytałam dość łagodnie.

-Jak możesz nie pamiętać swojego przyjaciela?- odpowiedział smutnym głosem.

-Justin?!?- zapytałam i pobiegłam w jego stronę. Rzuciłam mu się na szyję i mocno go przytuliłam, on mnie również.

-Wejdź- powiedziałam, wskazując na drzwi.

***

Oglądałam z Justinem film.
Zadzwonił dzwonek do drzwi.
Otworzyłam.
To był Nick.

-zapomniałaś tego - powiedział dając mi czekoladki.

-To tylko pretekst. Przyznaj.

-Tak.

-Kto to? -krzyknął Justin.

-Masz gościa? - zapytał Nick, trochę wkurzony. Wszedł do mojego domu i kierował się w stronę Justina.

-Nick! Przestań! -krzyczalam.

On jednak zaczął obkladac pięściami Justina.
-NICK WYJDŹ! - tym razem był to zdecydowany krzyk.
I w tamtej chwili on się ocknal.

-Ja przepraszam...

-WYJDŹ!

No i wyszedł.
Justin był cały w sincach.
Zrobiłam mu zimny okład i zaproponowalam żeby został na noc . był wolny pokój, wiec czemu nie?

KOCHANI MAMY KOLEJNY ROZDZIAL!
JAK WAM SIĘ PODOBA? :**
ZACHĘCAM DO PRZECZYTANIA "A MOŻE TERAZ? "
DO NASTEPNEGO!