Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❆ ＊ ❆
'Korkmak için artık çok geç Jimin. Korksam bile bu yoldan geri dönemem. Bunun yerine ölmeyi tercih ederim.'
Jeongguk, Jimin'e tam olarak bu cümleyi söylemişti. O güne dair olan şeyler çok kesik kesikti fakat bu cümle eksiksiz bir şekilde aklındaydı. Fakat en nihayetinde neden bunu söylediğini hatırlamıyordu. O an aklı başından uçmuş gibiydi. Tek derdinin Jimin ile birlikte olmak olduğunu az çok hatırlıyordu.
Ömründe birini hiç bu kadar arzulamamıştı. Yasak elmanın tadını almış ve bırakmak istememişti. Öyle de yapmıştı. Defalarca birlikte olduklarını hatırlıyordu ama işte bu olayın nasıl başladığını ona neler söylediğini hatırlayamıyordu. Sadece hissettiği arzuyu anımsıyordu. En derinlerindeydi, kasıklarını sızlatacak kadar gerçekti.
Evet, gerçekti ama bu gerçekliğin bazı şeyleri yok etmesini pek beklememişti. Jimin'den bu kadar etkilenirken aklının başında olmamasını pekala bir şekilde kabul edebilirdi ama içine boşalacak kadar aklını yitirdiğini kabul etmek istemiyordu. Bu çok karışıktı. Şu ana kadar hiçbir ilişkisinde yaşamadığı şeyi, bir cadıyla yaşayacağını düşünmemişti.
Üstelik daha da kötüsü hamileydi.
Bunu yanlışlıkla duymasaydı eğer, Jimin'in saklayacağına emindi. Saklayacaktı ve işleri daha da karışık hale getirecekti. Büyükbabası duyacaktı, cadıların tamamı öğrenecekti, alfalar isyan edecekti. Bunların olmaması için erkenden her şeyi söylemeleri gerekiyordu. Biliyordu, söylediğinde olayların daha da kötüleşeceğini görebiliyordu ama başka çaresi kalmamıştı. Kendi konumunu korumak zorundaydı. Bunun için sevdiği adamdan ve çocuğundan vazgeçebilirdi.
Vazgeçmek zorundaydı. Annesi gibi olmamak için, büyükbabasını yarı yolda bırakmamak için, sürüsü için... Sevgisinin ve vicdanının dışında hareket etmeliydi. Belki pişman olacaktı belki kahrından, acısından sonsuza kadar mutsuz bir hayat sürecekti. Belki de başından beri annesi gibi olmaktan korkarak hareket etmesine rağmen, kaçınılmaz sona yakalanacaktı ve annesine dönüşecekti. Onun gibi kalbinde biri varken başkasıyla evlenip bir çocuk sahibi olacaktı. En sonunda ise acı verici bir şekilde ölecek ve geriye insanların zihinlerine bıraktığı hikayesiyle hatırlanacaktı.
Peki bu hikayedeki rolü ne olacaktı? Acımasız bir kurt, sürüsünü düşünene bir kurt, kahraman kurt, düşüncesizce hareket eden şımarık bir kurt, çocuğunu öldüren kurt, sevgisine sahip çıkamayan kurt, korkak bir kurt. Onu nasıl hatırlayacaklarını kestiremiyordu.
Jeongguk sıkıntılı bir nefes verdi. Saatlerdir oturduğu koltukta sessizce zihnindeki düşüncelerle baş etmeye çalışıyordu. Başarılı mıydı? Asla.
