តានឡានត្រូវបានស៊ាវចាន់សួរផ្ទួនៗដល់ ថ្នាក់សឹង តែរកពាក្យដោះសារ មិនចង់ឃើញដូចជាពេលស៊ាវចាន់សួរយ៉ាងចឹង ថាទើបតែមកពីណា... ស្រប់និងសំណួរ ដែរសួរ តានឡានគ្មាននឹកឃើញអ្វីឡើយក្រៅពីពាក្យ ថាមកពីរៀននោះទេ...
«រៀននៅហាងសាច់អាំងហេស គ្រូមួយណាបង្រៀន អោយឯងរៀននៅទីនិង..»បើមិនក្ដៅចិត្តចម្លែកហើយ ចង់ទៅណាមិនខលប្រាប់នាយសូម្បីតែមួយមាត់ ដល់ ពេលសួរក៏មកនិយាយថាមកពីរៀន រៀននៅមាំង 10..យប់.?
«.គឺមានអ្នកណាទៀតក្រៅពីលោកគ្រូហុង អ៊ី.នោះ!!» នាយតូចតានឡានហាក់ទាល់ចម្លើយពេលលឺស៊ាវចាន់ សួរចំៗបែបនេះ តែអស់ចម្លើយនិងឆ្លើយហើយនោះ មានតែនិយាយថា ហុងអីគឺគ្រូព្រោះមានតែវិធីមួយនេះទេ ទើបជួយសម្រាលកុំអោយស៊ាវ ចាន់ជេនាយបន្ត....
« ស្អីគេ..!ហុងអីជាគ្រូ!!! ឯងចង់មានន័យថាហុងអីុអ្នក នាំឯងដើរលេងអញ្ចឹងហេស..!» លឺតានឡាននិយាយ ភ្លាមស៊ាវចាន់រាងភ្ញាក់ផ្អើលបន្តិច ហុងអុីជាអ្នកនាំតាន ឡានដើរលេងអញ្ចឹងហែស នាយស្គាល់នាយតូចអីុៗ ច្បាស់ណាស់ អ្វីៗមិនមែនមាន ចរឹកចូលចិត្តនាំអ្នកណា ដើរលេងទេ ...
«អត់ទេ!អត់ទេ! ខ្ញុំមិនមែនមានន័យដូចដែរបងគិតទេរឿងនិងវាបែបនេះ..! ពេលដែរខ្ញុំទៅរៀនព្រឹកមិញនិង ខ្ញុំបានជួបនិងសិស្សច្បងហ្វាយន់ ហើយគាត់ក៏បានបបួលខ្ញុំនិងហុងអីុចូលរួមជប់លៀងជាមួយនិងគាត់ មុនដំបូងខ្ញុំក៏មិនចង់ទៅដែរតែគាត់អង្វរពេក ដោយនិយាយថា អោយខ្ញុំនិងអុីៗទៅៗ ព្រោះនេះគឺជាកាជប់លៀងជុំគ្នាលើកចុងក្រោយហើយ ដោយសារគាត់ត្រូវទៅរៀន តនៅក្រៅប្រទេស ហើយពេលនោះយើងទាំងពី ក៏យល់ព្រមទៅ...»
«ចុះពេលទៅ មិចមិនប្រាប់បង..» ស៊ាំវចាន់ឈរស្ដាប់ តានឡាន់និយាយទាំងជ្រួញចញ្ចើមចូលគ្នា និងសម្លឹងមុ ខប្អូនមិនដាក់ភ្នែក មុននិងសួរមួយសំណួរទៀតទៅកា ន់អ្នកជាប្អូន...
«ពេលនិងបងមិនបាននៅផ្ទះទើបខ្ញុំចេញទៅតែម្ដង» តានឡានឯនេះវិញឆ្លើយគ្មានទាក់មួយមាត់ឡើយ កុំឲ តែចាញ់និងសំណួរចាន់សួរទាន់តែសោះ...
«ចុះទូរស័ព្ទមានតើមិចមិនខល់ ទៅក្រែងឯងក៏ដឹងតើ ថាថ្ងៃនេះបងត្រូវមើលការខុសត្រូវនៅមន្ទីពេទ្យមិនចឹង ហើយមានការអីក៏ ខល់ប្រាប់បានតើ » ចាន់និយាយ ទៅកាន់ប្អូន លក្ខណះបែបសួរផាន់ជើងក្មេងនេះឯង..
