ႏုႏုတစ္ေယာက္သာ

အပိုင္း ( ၃ )ကိုႀကီးအတြက္ အသည္းဖတ္

"ႏုႏု မနက္စာ ဘာစားမလဲ၊ ကိုႀကီးသြားဝယ္လိုက္မယ္"

ႏုႏုနာရီကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ၈နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီဆိုေတာ့ ေဈးသြားဖို႔အခ်ိန္ပင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ႏုႏုတို႔႐ြာကေဈးမွာ ၆နာရီ၇နာရီေလာက္ထဲက ေဈးစည္ၿပီး ၁၀နာရီေလာက္ဆို ေဈးကြဲသြားၿပီျဖစ္သည္။ ညေနေဈးဆိုတာမ်ိဳးမရွိ။

"ေဈးပဲသြားလိုက္ရေအာင္ကိုႀကီး၊ ေဈးထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာပဲ မနက္စာတစ္ခါတည္းဝင္စားလိုက္မယ္ေလ"

အိမ္တံခါးေသာ့ခတ္၍ ႏုႏုထြက္လာေတာ့ ကိုႀကီးက စက္ဘီးႀကီးနဲ႔ေစာင့္ေနသျဖင့္

"ကိုႀကီးဆိုင္ကယ္ထုတ္ေလ၊ ဘာလို႔စက္ဘီးထုတ္တာလဲ"

"စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းထဲကလို ဘီးကေလးစီးၿပီးသြားခ်င္လို႔ေလကြာ၊ လာပါ ကိုႀကီးနင္းႏိုင္ပါတယ္ ႏုႏုရဲ႕"

ႏုႏုလိုက္သာလိုက္ခဲ့ရေပမယ့္၊ သိပ္ေတာ့မယုံၾကည္လွပါ။ ေဈးကိုသြားတဲ့လမ္းကအသြား ဂုံးဆင္းနင္းရတာမို႔မသိသာေပမယ့္၊ အျပန္ဂုံးအတက္ျပန္နင္းရမည္သာ...

ႏုႏု ကိုႀကီးခါးကိုခပ္တင္းတင္းေလးဖက္၍ ေက်ာတြင္မ်က္ႏွာေလးအပ္လို႔လိုက္လာခဲ့သည္။ ေဈးနားေရာက္လာေလ လူသြားလူလာမ်ားလာေလမို႔ ကိုယ္ကိုျပန္မတ္လိုက္သည္။ ကိုႀကီးခါးက လက္ကိုျပန္ျဖဳတ္ဖို႔ျပင္ေတာ့၊ ႏုႏုလက္ကို ဖိအုပ္ထားကာ

"မျဖဳတ္နဲ႔ေလ၊ ဖက္ထား၊ကားေတြနဲ႔ မေၾကာက္ဖူးလား"

"ေဈးေရာက္ေနၿပီေလ ကိုႀကီးရဲ႕၊ ဖယ္လက္ကိုလႊတ္အုန္း"

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ၊ ႏုႏု၏လက္ကေလးတစ္ဖက္ကေတာ့ ကိုႀကီးလက္ကမလြတ္ခဲ့။

ႏုႏုတို႔မုန႔္စားၿပီးေတာ့

"ကိုႀကီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာပဲ ထိုင္ေစာင့္ေနာ္၊ ႏုႏုေဈးဝယ္လိုက္အုန္းမယ္၊ မၾကာပါဘူး နာရီဝက္ေလာက္ဆို ႏုႏုၿပီးပါတယ္ ကိုႀကီးရဲ႕"

ႏုႏုအသားငါးတန္းထဲေလွ်ာက္ကာ၊ ဘာဝယ္ရေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း လက္ထဲကျခင္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ဆြဲယူလိုက္သျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့