ႏုႏုတစ္ေယာက္သာ

အပိုင္း(၁၃)ေဒၚေအးရီႏွင့္အေပးအယူ

"ကိုႀကီး ဟိုအိမ္ေရာက္ရင္၊ အေမနဲ႔မမႀကိဳင္ကို ႀကီးႀကီးခင္
ကိုႀကီးကိုေခၚေျပာတဲ့ကိစၥျပန္မေျပာနဲ႔ေနာ္" ႏုႏု မရဲတရဲေလး ေျပာေနမိသည္။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ႏုႏုတို႔ျပႆနာျဖစ္ၿပီးေနာက္ရက္က တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္ေနသျဖင့္ အေမ့အိမ္ကို မျဖစ္မေနသြားရမည္ျဖစ္သည္။ ႀကီးႀကီးခင္က ႏုႏုအတြက္ကိုႀကီးကိုေခၚေျပာတာ အေမတို႔သိလွ်င္ အခ်င္းခ်င္းစိတ္ကြက္ကာ မေခၚမေျပာျဖစ္ၾကမည္ကို ႏုႏုစိတ္ပူ၍ ကိုႀကီးကို မေျပာရန္ ႏႈတ္ပိတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

"မေျပာပါဘူးကြာ၊ ျပန္ေျပာလို႔ေကာင္းတဲ့ကိစၥလည္းမဟုတ္ဘူး၊ ႏုႏုသာ လႊတ္ခနဲမေျပာမိေစနဲ႔၊ အေမကလူကဲခတ္သိပ္ေတာ္တာ ၾကားလား"
ဤသို႔ျဖင့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ လက္ဝါးခ်င္း႐ိုက္၍ အေမ့အိမ္ေရာက္လာၾကသည္။

ေဒၚေအးရီ အိမ္ထဲဝင္လာေသာ သားလင္မယားကိုၾကည့္၍ သက္ျပင္းခပ္ျပင္းျပင္းခ်လိုက္သည္။ ႏုႏုမ်က္လုံးမ်ားကလည္း မ်က္ခြံမ်ားအစ္ေနသလို၊ ေအာင္ႏိုင့္လက္တစ္ဖက္ကလည္း လက္ဆစ္မ်ားမွာပြန္းပဲ့၍ အတန္ငယ္ေရာင္ေနသည္။

"ဟဲ့ ေအာင္ႏိုင္ နင့္လက္ကဘာျဖစ္တာလဲ။ မဟုတ္မွ နင္ ခင္ခင့္မေက်နပ္လို႔ ႏုႏုကို လက္ပါထားတာလား"

ေဒၚေအးရီစကားေၾကာင့္ ေအာင္ႏိုင္နဲ႔ႏုႏုမ်က္လုံးျပဴးသြားကာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ျပန္ၾကည့္မိသည္။ အခုမွ အိမ္ထဲဝင္႐ုံရွိေသး အေမက ႀကီးႀကီးခင္နဲ႔ကိစၥသိေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္

"လက္ပါစရာလားအေမရာ။ ဒါနဲ႔အေမက ဘယ္လိုသိတာတုန္း"

"ဟဲ့ ‌ခင္ခင္ကိုယ္တိုင္လာေျပာတာ။ ငါနဲ႔မိႀကိဳင္ကေတာ့ ေ႐ႊဆြဲႀကိဳးေတြ တစ္ကုံးၿပီးတစ္ကုံးတိုးဆြဲခ်ိန္၊ သူ႔တူမကေတာ့ တဆစ္ခ်င္းတိုသြားတာေကာင္းလားတဲ့"

ႏုႏု ႂကြက္တြင္းထဲသာ ဝင္ေနလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။ ႀကီးႀကီးခင္တို႔ ေမႊခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္းပလက္စ္ပဲ။

"အဲ့ေတာ့ အေမဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲ"

"ဘာျပန္ေျပာရမတုန္း၊ သူေျပာတာမွန္ေနမွေတာ့ ၿငိမ္ခံရတာေပါ့ ငေအာင္ရဲ႕။ အဲ့တာ မင္းေျပာစကားနားမေထာင္လို႔ ျဖစ္ရတာ၊ ငါနဲ႔မင့္အစ္မ ဒီေလာက္ယူပါဆိုၿပီး ေပးေနတာကို မာနမင္းသားလုပ္ေနတယ္။ ခုေတာ့ သူမ်ားေျပာခံရတာ ဘယ့္ႏွယ့္ရွိစ ေတာ္ေတာ္မွ ခံလို႔ေကာင္းရဲ႕လား"