KARŞI KOMŞUM (YARI TEXTİNG)

15.bölüm

Ballarım şarkıyla birlikte okumayı deneyin...

YAZARIN ANLATIMIYLA
Kalp ve damar cerrahı uzmanı gözlerinin gördüğü sondu.belkide artık hayalleri gitmişti bu bıçak altında yatan kızın,sondu artık belki ilk hastasını kaybetmemişti ama bu kadar genç kaybetmemişti.hemşirelerden birine dönüp " hastanın üstünü örtün ölüm saati 17:00"dedi ve belkide ameliyathanenin dışarısında ruh gibi bekleyen adama bu haberi vermek adamı yerle bir edicekti.adamın kadını sevdiği gözlerinden okunuyordu.kadının adamı sevdiği meçhuldü.

Ameliyathanenin kapısının açılmasıyla karşısına ışık hızında gelen adama baktı hüzünle belkide son görüşüydü adamı ama onu bile yıkan haber bu koskoca adamı yerle bir etmez miydi.adamla empati kurduğu an aklına eşi geldi ve o an bile çok kötü olmuştu.derin bir nefes alarak karşısında perişan halde durmadan konuşan adama "beyefendi üzgünüm ama başınız sağolsun hastayı kaybettik."dedi ve ilk önce karşısında perişan halde olan adamı izledi ve o yıkımı gördü adamın gözlerinde,

PUSAT'IN ANLATIMIYLA
"Beyefendi üzgünüm ama başınız sağolsun hastayı kaybettik"dedi doktor daha yeni girmemişmiydi ameliyata nasıl"NASIL KAYBETTİK! YA ÖLEMEZ O ÖLMEMELİ YAŞATMALIYDINIZ! ÖLMEDİ BENİM DOĞA'M ÖLMEZ!"diye bağırdığımda karşımdaki doktor bile irkilmişti.doktor üzgün gözlerle belkide sahte gözlerle bana bakıp "üzgünüm birazdan morga alacağız"dedi ve yavaşça yanımdan çekip gitti.

Doğa'm ölmedi benim ölmez ki yalan! hepsi yalan!, ameliyathanenin kapısının açılmasıyla gördüğüm görüntü yüzünden sendeledim.sedyede bembeyaz örtüyle kaplı olan kadına baktım sarı kumrala karışık saçları sedyeden aşağı sarkıyordu.yüzünü örtmüşlerdi."DURUN! ÖLMEZ, ÖLEMEZ O ÖLMEMELİ"diye bağırıp sedyenin dibine kadar ilerledim.

gözlerimi kapatıp belki bir kabustur umuduyla yanıp tutuştum.gözlerimi açtığım gibi gördüğüm yine aynı görüntü olmasıyla "HAYIR! ÖLMEDİ! HAYIR!"diye haykırdım.sanki benim bembeyaz örtüyü kaldıramıyormuşum gibi zorlandığımı anlayan bir hemşire, son kez doğa'mı görmeme yardımcı olup yavaşça beyaz örtüyü boynuna kadar indirdi.

gördüğüm bembeyaz ten ve kapalı gözlerle gözyaşlarım ve haykırışlarımı daha da arttırdı."DOĞA! GİTME GÜZELİM, GİTME N'OLUR DOĞA! YAPAMAM BEN!"haykırışım ve dizlerimin yerle temas etmesiyle ruhum beni taşımadı.gözyaşlarım bembeyaz örtüyü ıslatıyordu.hemşirelerden biri "beyefendi gitmemiz gerek"dedi.

ama olmaz o benden gitmez ki doğa'm ölmez "GİTMESİN O BENDEN ÖLMEDİ! ÖLMESİN! ÖLMEZ NOLUR N'OLUR DOĞA! GİTME BENDEN"diye bağırıp zorlukla titreyen ellerimi bembeyaz solmuş yüzüne yaslayıp hafif hafif okşayıp "Özür dilerim doğa'm özür dilerim seni sevipte söyleyemediğim için çok özür dilerim huzurla uyu olur mu geleceğim yanına belkide son kez bir daha hiç gitmeyeceğim"dedim ve zorlukla ayağa kalktım.

gözümün önünde ilk önce bembeyaz örtüyü tekrar o bakmaya doyamadığım yüzüne örttüler,gözümün önünden kayıp gitti o anılar sedye yanımdan hızla giderken ben onunla şu kısa sürede geçirdiğim herşey gözümün önünden bir film gibi geçti.gitmişti işte bu hayatta hep gitmez dediklerim gitmişti zaten, benim kaç yıldır sevdiğim kadın bu sefer kalbime gömülmüştü.

Boş duvarlar üstüme üstüme gelip bedenimi acıtıyordu.kalbim durmuştu.doğa'm gitmişti kalbime taht kuran kadın, şimdi mezar yapıyordu kalbime, yavaş adımlarla morg bölümünü buldum.

Ama üşür orada doğa'm, üşür soğuktur orası tek kalır korkar orada öldü demi öldü gitti o da bıraktı beni ama gitmemeliydi ben ben ona aşıktım lan ben ona aşıktım.ve şuan o bir adi şeref yoksunu yüzünden morgda yatıyor bu,kalbim kalbimi ağrıtıyor, bir hiç uğruna üç kurşunla can verdi benim doğa'm.
Gözlerim morg kapısından ayırmadan sadece son bir kez yalnız kalmak istiyordum onunla,öldü dediler, kaybettik dediler,ama benim doğa'm ölmemeliydi o gitmemeliydi benden.