𝚙𝚊𝚛𝚊𝚗𝚘𝚒𝚍 ▪︎ 𝚓𝚘𝚘𝚍𝚎

yirmi ~ kaçmaya çalışmak

biyocu ~ jooyeon

kabul etmek istemiyorsun ama

benden etkilendiğini görebiliyorum

sana yanında olacağımı söylüyorum

onu da istemiyorsun

belki de sadece korkuyorsun

sebebini bilmiyorum ama

şimdi benden ne kadar
kaçmaya çalışsan da

bir gün kendin geleceksin
ellerime merak etme
✔️✔️

neden uzaklaşmıyorsun/

kafamı karıştırmaktan başka
bir şey yapmıyorsun/

☆

Jooyeon'dan

Restorana girdiğimde rezervasyon yaptırdığım masaya geçtim. Yüzüme bakan biri hasta olduğumu kolayca anlayabilirdi, hala aç duruyordum. Yemeyecektim de, tek dileğim Jiseok'un beni kırmayıp gelmesiydi. Konuşup her şeyi düzeltebilir, aramızdaki sorunu çözebilirdik. İkimiz de bir şansı daha hak ediyorduk değil mi? Bunun kaçıncı şans olduğunu bilmenize gerek yok.

Garson yanıma gelip siparişim var mı diye soracaktı ki elimi kaldırıp onu geri yolladım. Tam o an bakışlarım ilerideki masada oturan adama kaydı. Yine onunla karşılaşmıştım, sanırım kaçışım yoktu. Karşısında biri oturuyordu, bu adam gözlüklüydü ve büyük bir çantası vardı. Nedense ondan avukat havası almıştım ama Seungmin'in bir avukatla ne işi olabilirdi ki? Belki de sadece bir arkadaşıydı.

O, adamla hararetli şekilde konuşmasına devam ederken beni farketmemesini umarak önüme döndüm. Saatime baktım ve Jiseok'tan gelmesini istediğim zamanın üzerinden fazlasıyla geçmiş olduğunu gördüm. Hala gelmemişti, gelmeyecekti de değil mi?

Kaç gündür zorlukla toparladığım bedenim yine çöküyormuş gibiydi. Başıma derin bir ağrı saplandı. Dirseklerimi masaya dayayıp avuçlarımı şakaklarıma bastırdım. Az sonra, yaklaşan adım sesleriyle tekrar kaldırmak zorunda kalmıştım başımı. Gelmişti, beni kırmamış ve gelmişti gerçekten.

Suratımda büyük bir gülüş oluşurken karşımdaki sandalyesine geçip oturdu. "Hoşgeldin." Yüzüne bakılacak olursa pek de hoş gelmiş gibi görünmüyordu ama bunu önemsememeye çalıştım. Birazdan her şey düzelecekti.

"Seni özledim Jiseok." Özlemim gözlerimden okunuyordu ama o bakmadı, sadece kısa bir an döndü.

"Artık hiçbir şeyi zorlamanın anlamı yok Jooyeon." Devam edecekti ama elimi ileri uzatıp onu durdurdum.

"Her şeyi toparlayabiliriz sevgilim, tıpkı önceden olduğu gibi ilişkimizi eski haline getirebiliriz, düzeltebiliriz."

Başını iki yana sallarken beni onaylamadığını anlamıştım ama bu kadar basit miydi her şey onun için? "Kendini kandırma Jooyeon. Yaşananlar geri alınamaz, aramızdaki bu uzaklık düzelmez." Masanın üzerindeki örtüye düştü bakışları. "Düzelmesini de istemiyorum artık."

Her cümlesinin kalbimi ne kadar kırdığını farketmeksizin döndü bana. Anlamasını istedim. Onu ne kadar çok sevdiğimi, beni bırakmasını istemediğimi, onsuz yapamayacağımı... "Seni yıprattığımı biliyorum ama sensiz yapamıyorum sevgilim. Şu halime bir baksana, yokluğun bana iyi gelmiyor."