Yalı Çapkını

Ne Saklıyorsun Benden!? (Bölüm 19)

F: "Buluşmadınız?"
Su: "Buluşmadık."
F: "Basbaya buluşmadınız yani öyle mi?" Diye sordu sesi titreyerek
Su: "Ferit iyi misin sen? Noluyor hiçbir şey anlamıyorum?"

Ferit hiç sesini çıkaramadı adeta donup kalmıştı.. Kafasından binbir senaryolar geçerek telefonu sinirle ve bağırarak duvara fırlattı.. Sinir krizi geçirip herşeyi fırlattıktan sonra derin nefesler alarak yatağın dibine çöktü..
10-15 dakika boş duvarı izledi bu sırada Seyran da banyoda kıyafetlerini giyinip çıktı. Ferit hala Seyran'a bakmıyor boş duvarı izliyordu. Seyran, büyük bir endişe ile etrafa baktındı

S: "Ferit!?"

Seyran, Ferit'in yanına koşup önünde çöktü

S: "Noldu Ferit?"

Ferit cevap vermedi

S: "Ferit noldu bir anda yaa daha az önce çok iyiydin noldu korkutma beni?"

Ferit yerden destek alarak aniden ayağa kalktı Seyran bu ani hareket ile irkilsede Ferit'in ardından ayağa kalktı. Ferit, Seyran'ın gözlerine çok ürkütücü bakıyordu Seyran bir an korkup yutkundu

S: "Fe-ferit noluyor?"
F: "Sen bugün nerdeydin?
S: "Ablamdaydım?"
F: "Ablana gittin yani?"
S: "Evet?"
F: "Bana yalan söylemee!" Diye Seyran'ın yüzüne karşı birden bağırdı öyle bir bağırmıştı ki Seyran, sesin aşşağa kadar gittiğinden emindi, gözleri doldu.

S: "Noluyor Ferit? Ne yalanı? Kim ne söyledi yine?"
F: "Ne yalanı olduğunu sen söyliceksin. Anlat. Nerdeydin? Bana niye yalan söyledin?"
S: "Ferit kim ne dedi diyorum bir cevap verir misin artık?"
F: "Ablan! Ablanla konuştum. Hiç gitmemişsin bugün ablanın yanına? Peki sen bana restoranda ne demiştin? Ablam beni çağırdı demiştin. Ben seni nereye bırakmıştım? Rezidansa bırakmıştım. Ablan bana ne dedi? Buluşmadık dedi! Noluyor Seyran!? Sen nereye gittin niye bana söylemiyorsun ne saklıyorsun benden!?"

Seyran gözlerini yavaşça kapattı ve nasıl açıklayacağını düşündü. Şimdilik doğruyu söylemek istemiyordu çünkü pelin'e gittiğini söylese herşey açığa çıkabilirdi. Pelin ile yaptığı anlaşma aklına geldi ve susmaya devam etti.

F: "Konuşsana! Niye susuyorsun Seyran!?"
S: "Ferit.. Konuşucam. Ama şimdi değil."
F: "Şimdi değil? Ne zaman peki?"
S: "Zamanı geldiğinde."

Ferit bu cevabı duyduğunda arkasını sinirle dönüp parmaklarını saçlarının arasından geçirip çekiştirdi. Sinirden kendi saçlarını yoluyordu bağırarak ileriye doğru gidip duvarda duran çerçeveyi yere indirdi. Seyran irkilsede korkunun onu ele geçirmesine izin vermedi.

F: "Seyran! Sen benden ne saklıyorsun! Kimin yanına gittin diyorum sana!? Sen niye yalan söyledin bana? Hıı? Niye kimin yanına gittiğini söylemiyorsun?"
S: "Ferit.. Aklından neler geçiyor tahmin edebiliyorum ama çok ayıp ediyorsun! Beni neyle itham ediyorsun yaa?"
F: "O zaman sende bana bunları düşündürme Seyran! Gizli saklı bir yerlere gidiyorsun üstüne sorduğum halde cevap vermiyorsun ne düşünmemi bekliyorsun benden!"
S: "Seyran'ın bir bildiği vardır diye düşünmen gerek."

Ferit sinirle bir kahka attı

F: "Bir bildiği vardır diye düşüneceğim demek.. Sen bana yalanlar söyle, arkamdan işler çevir ama ben Seyran hanımın bir bildiği vardır diyip geçeyim! Yok öyle bir dünya Seyran! Acaba şu yaptığını ben yapmış olsaydım sen ne derdin ne düşünürdün? Biraz kendini benim yerime koy!
S: "Orada dur bakalım! Benim kendimi senin yerine koyabilmem için senin, benim yaşadığım şeyleri yaşaman gerekirdi. Şuan bu durumda ben değil sen olsaydın pelin'e gittiğini düşünürdüm evet. Hatta belkide pelin'e de değil başka bir kadına? Neden böyle düşünürdüm biliyor musun? Çünkü bu sebepleri sen bana verdin! Peki ben senin böyle düşünmen için sana ne sebepler vermiş olabilirim çok merak ediyorum doğrusu!"
F: " Yapma artık Seyran! Beni geçmişimle sınayıp durma! Birde ben sana ne sebep vermiş olabilirim diyor yaa! Şuan benden birşeyler gizliyor olman, yalan söylemen böyle düşünmem için yeterli sebeplerden olabilir mi acaba Seyran!?"
S: "Bak, tamam.. haklısın ama zamanı geldiğinde anlatıcam söz veriyorum."