Yalı Çapkını

Hamileyim (Bölüm 37)

Ferit'den:

Serter'i babamın kafasına silah dayar bir şekilde görünce adeta beynimden vurulmuşa döndüm ne yapacağımı bilemeyip korku içinde onlara baktım resmen buz kesilmiştim.

Ser: 'Yaaa Ferit Korhan... Yaptıklarının ayağına dolanmayacağını mı sanmıştın?'

Serter'in sesi ile kendime gelip onlara doğru koştum.

F: 'Baba!'

Ancak bir kaç adımımdan sonra Serter devreye girdi.

Ser: 'Sakın!'

Serter babamın kafasına tuttuğu silahı dahada bastırdığında durmak zorunda kaldım.

Ser: 'Bırak o elindekini!' dediğinde elimde tuttuğum silahı yavaşça yere bırakıp ayağım ile geriye itekledim.

F: 'Tamam... Bak ben bıraktım sende bırak nolur?'

Sesim istemsizce titreyerek çıkmıştı Serter ise olumsuz anlamda başını salladı

F: 'Derdin ne senin? Ne istiyorsun hala!?'

Ser: 'Sen nasıl ki benim baba olmamı engelledin, bende senin babanı elinden alacağım.'

F: 'Ne?'

Ser: 'Pelin... Benden hamileydi.'

Şimdi anladım... Belliki Pelin'in ondan uzak durmasının nedeni olarak beni görüyordu ama bu çok saçmaydı!

F: 'Bak... Pelin'in senden uzak durmasının sorumlusu ben değilim. Bizim aramızdaki herşey bitti. Zaten o da yurt dışına gitti.'

Serter psikopatca gülmeye başladığında sinirlerim dahada yerinden oynamaya başlamıştı.

F: 'Ne gülüyorsun lan!? Çek babamın kafasından o silahı!'

Ser: 'Yurt dışına falan gitmedi! Pelin karnında benim çocuğum ile öldü!'

Bu duyduğum ile bir kez daha dehşete kapılmıştım. Nasıl olur? Derin ve sık nefesler almaya başladım.

F: 'Ne?'

Ağzımdan çıkan tek kelime bu olmuştu. Ne diyeceğimi, ne yapacağımı bilemedim.

Ser: 'Senin yüzünden öldüler! İkisininde katili sensin!'

F: 'Ben birşey yapmadım... Birşey yapmadım ben!'

Ser: 'Kuzeni ile konuştum... Kızı tehdit edip çaresiz bırakmışsınız!'

F: 'Serter... Anlıyorum acın büyük ama kuzeni Pelin'in yaptıklarınıda anlattı mı sana? Mecbur kaldık tehdit etmeye normal değildi o!'

Her ne kadar kendimi savunsamda hem babamın korkusu ile hemde duyduklarım ile ağlamaya başlamıştım. Gerçekten suçlu ben miydim?

Ser: 'Ne yapmış olursa olsun hiç kimse böyle bir ölümü hak etmiyor!'

F: 'Bak haklısın... Ama bunun suçlusu ben değilim hele babam hiç değil! O, bebeğinide, kendinide, senide hiç düşünmedi Serter!'

Ser: 'Evet... Düşünmedi. Ama bu bütün bunlara senin sebep olduğun gerçeğini değiştirmiyor. Nasıl ölmüşler biliyor musun?' dedi ağlayarak birşey demeden yutkunarak ona baktığımda devam etti.

Ser: 'Yurt dışına gideceği gün havalanına giderken arabayı bu arkamdaki uçuruma yuvarlamış. Sokaktaki kameralara bakıldı yoldaki hiçbir araba bu olayda etkili olmamış resmen arabayı ölmek için dümdüz uçuruma sürmüş! Daha dün denizden cesedini buldular... Cesedi kıyıya vurmuş, tanınmamış hale gelmiş! Kimliği bulunmasaydı kimlik tespiti bile yapılamıcaktı!'