Sorry, i love you -2min.

remember him.

"Dalga geçiyorsun." Dedim hala kendimi şaşkınlığımın üzerinden atamamışken. Yıllar öncesinde yaşadığım mahalleye geldiğimizi fark ettiğimde gerçekten de uzun zamandır bu taraflara gelmediğimi anlamıştım. Çok uzun zaman geçmişti ve değişen şeylerin farkındalığı belli oluyordu.

Dahası şu an Minho'nun beni getirdiği yerle karşı karşıyaydım.

"Sen burayı nerden biliyorsun?" Dedim okulu işaret ederek. Şu an Minho ve ben Hangang Ortaokulunun ön kapısında öylesine duruyorduk.

"Ortaokul olduğu için büyüklerin okul içlerine girmesi yasak ama sooyun işleri biraz kolaylaştırdı." Dedi benim sorumu cevaplamadan. Daha sonrasında çantasından iki tane maske çıkarıp birini kendisine taktı ve diğerini bana uzattı.

"Hadi gel okul kapanmadan girelim." Dedi ve ahjussi ile selamlaşıp okulun bahçesine doğru yürümeye başladık.

Burada sadece bir sene okumama rağmen içimde asla hatırlamasam da hissedebildiğim şeyler bıraktığı kesindi. Her insanın ilki kendi için bir şekilde veya bir manada özeldi herhalde bundan kaynaklıydı. Okulun içine girdiğimizde her ne kadar dışı değişmiş olsa da içerisi sanki beni eski zamana götürmüştü.

"Ne? Sooyun?" Dedim hatırladığım kadarıyla mavi saçları olan neşeli kızı hatırlayarak.

"Soo-Yun burda okuyo, koruyucu ailesi olduğum için izin alabiliyorum. Yani onu gerçekten evlatlık edindiklerinden falan değil. Neyse tanışınca anlarsın."

Koruyucu aile?

Çok fazla anlamasamda Minho'yu onayladım ve düşünmeye odaklandım. Bulunduğumuz semtte fazla ortaokul olmadığından Soo-yun'un bu okulda olması bir şekilde normal karşılanabilirdi ama ben hiçbir zaman bu okuldan bahsettiğimi hatırlamıyordum. Dahası Minho'ya sormuş ama bir cevap alamıştım.

"Minho."

"Seungmin." Dedi Minho merdivenleri çıkarken bana cevap olarak. İkili ikili çıkmaya başladığında bende tekli adımlarla çıkmaya başladım ve 3. kata geldiğimizde karşımızda olan dev pano karşısına geçip yavaşladık.

"Bunlar." Dedim Panodaki birkaç sene öncesine ait pola fotoları incelerken. "Bunlar nasıl hala durabiliyor?"

Panoya birkaç adım daha yaklaştığımda yüzüme gelen birkaç tanıdık yüz ile gülümsedim ve aşağısında yazan nota baktım.

2019-2020 Hangang Ortaokulu mezunları

"Ortaokulda birkaç kişi hariç kimsenin telefonu yoktu." Dedim hala gözlerimi fotoğraftan alamamışken. "Dahası olsa bile okuldan ayrıldığım gün herkesinki ya silmiş ya da engellemiştim sanırım."

"Sence de herkes değişmemiş mi?"

"Değişmişler. Bayağı hem de."

Uzun karışık fotoğraflarla dolu panoyu dolaşırken gözüme takılan büyük sınıf fotoğrafının gözüme ilişmesiyle duraksadım.

1-3 sınıfı busan piknik günü anısı
17/05/17

Bir anlık boşluğuma gelen başlığa baktığımda bu senenin benim okulda bulunduğun ve sınıfımın olduğu görünce parmağımı çok net olmayan fotoğrafa koyarak kendimi aramaya başladım.

11 yaşımdan kalma fazla anı hatırlalamamamı geçtim, sanki içimde bir his kendimi bu fotoğrafta görmenin beni bir anlık olsa da ait olduğum yerdeymişim gibi hissettirmesini bekliyordum.