☆𝑸𝒖𝒆𝒆𝒏 𝒐𝒇 𝒕𝒉𝒆 𝑺𝒕𝒂𝒓𝒔☆bakudeku

Wybuch

🥀

Dobiegły do mnie wrzaski. Na początku stłumione, jednak z każdą sekundą coraz głośniejsze. Nie głośniejsze, to ja słyszałem je coraz lepiej.

-Wiem, że źle zrobiłam! Wiem o tym!

Znowu spałem?

Otworzyłem leniwie oczy, pierwszy raz od bardzo dawna czując się w miarę zrelaksowany.

-Mogło mu się coś stać! Wiesz, nie przeżyłbym tego, kurwa! Tak bardzo się o niego bałem!

Zignorowałem krzyki. Na początku mój mózg nie rozpoznawał głosów.

Pachnie... Czekoladą?

Rozejrzałem się, nigdzie nie widząc słodycza.

Tylko gdzie ona jest?

Zamlaskałem, zaczynając mieć wielką ochotę na czekoladę. Lub owoce w polewie czekoladowej. Ogólnie na coś słodkiego z czekoladą.

Zamknąłem oczy, próbując zlokalizować źródło zapachu. Zdałem sobie sprawę, że jest nim koc.

Koc w czekoladzie?...

Co?...

Przetarłem twarz dłońmi, nadal nie rozumiejąc co się tu dzieje.

-Wiem, że mogło mu się coś stać! Wiem o tym! Nigdy sobie tego nie wybaczę!-Kobieta krzyknęła.

To... Mina?

W końcu rozpoznałem głos bety.

A ta czekolada to...

-Jebany Katsuki...-Warknąłem zniesmaczony, zrzucając koc z łóżka.

-Nie drzyj się, wstał już.-Warknął już ciszej alfa, wchodząc do pokoju.

-Izuku!-Przepchnęła się koło niego beta, a ten prychnął. Mina nic mu nie odpowiedziała, zamiast tego podbiegła do łóżka natychmiast mnie przytulając.

Zabolał mnie brzuch, ale nie miałem serca jej o tym powiedzieć.

-Izuku...-Zapłakała mi w ramię.-Przepraszam... Tak bardzo przepraszam... Ja nie chciałam...

Z początku nie wiedziałem o czym mówi.

Atak... Miałem atak paniki...

-To nie twoja wina...-Zacząłem ną uspokajająco głaskać po plecach, a ona pociągnęła nosem, a ja próbowałem się nie rozpłakać.-Tak się zdarza. Po prostu się pokłóciliśmy.

-Ale nie powinnam była mówić takich rzeczy... Byłam po prostu zła... Nie na ciebie, ale na sytuację, i tego kutasa.

Alfa, który cały czas nas obserwował, prychnął, ale nie odpowiedział.

-Nic się nie stało... Naprawdę.

-Lekarz mówił, że mogłeś umrzeć.