4. Bow To Eros (အချစ်နတ်ဘုရားထံဦးညွတ်ခြင်း)(အခ်စ္နတ္ဘုရားထံ ဦးၫြတ္ျခင္း)

Part 18

"ငါ ဒီကို ပြဿနာရှာဖို့ လာတာမဟုတ်ဘူး၊ အဖေနဲ့ တွေ့ဖို့လာတာ ငါ့ကို တားမယ်ဆို အဆိုးမဆိုနဲ့"

ခြံကျယ်ကြီးရှေ့ကို ရောက်သည့်အခါ အစောင့်များက သူတို့နားသို့ ဝိုင်းလာကြပေသည်။ ထိုအခါ နေသူရိန်က ခြံတံခါးကို ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ဝင်တိုက်လိုက်ပေတော့သည်။

"သခင်လေး အတင်းအကြပ်မလုပ်ပါနဲ့ ဆရာဒေါသထွက်သွားရင်..."

"ဂရုမစိုက်ဘူး၊ ခုချက်ချင်း တံခါးကို ဖွင့်လိုက်"

နောက်ဆုံးမှာတော့ အစောင့်က အိမ်အတွင်းသို့ ဖုန်းခေါ်လိုက်ပြီးနောက် နေသူရိန်ကို အထဲသို့ ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်လေတော့သည်။

"မင်းမှာ ဘယ်က သတ္တိတွေ ရှိနေလို့ ရန်သူကို ငါ့အိမ်ထဲ တင်ခေါ်လာတာလဲ နေသူရိန်"

ဆိုတော့ ထွက်လာတဲ့ လူက သူ့ဘဝ သုံးပုံနှစ်ပုံလောက် လိုက်ရှာနေခဲ့ရတဲ့ ဦးနေမောင်ပေါ့။ ရသ၏ မျက်ဝန်းများက ဒေါသကြောင့် နီရဲနေလေသည်။

"ကျုပ် အစ်ကို ဘယ်မှာလဲ"

ဦးနေမောင်က တစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီး ရသကို လက်ညှိုးထိုးကာ ပြောလိုက်သည်။

"ဘယ်က မင်းအစ်ကိုလဲ၊ မင်းဘယ်သူ့ကို ရှာနေမှန်းတောင် ငါမသိဘူး"

"ခင်များ လိုက်ဖမ်းနေတဲ့ အဂ္ဂလင်းလေ"

ဦးနေမောင်က ရသလင်းကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ထိုမျက်နှာပေါက်မျိုးကို ရင်းနှီးနေသလိုမျိုး ခံစားရလေသည်။

"အဂ္ဂလင်းက မင်းပဲလေ"

"ကျုပ်သာ အဂ္ဂလင်းဆို ခင်များရှေ့မှာ ရှိနေမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ကျုပ်ရဲ့ အမြွှာ ကျုပ်ရဲ့အစ်ကို အဂ္ဂလင်း ဘယ်မှာလဲလို့ မေးနေတာ"

ဦးနေမောင်၏ မျက်ဆံတို့မှာ လှုပ်ရှားလာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် သူက ရုတ်ချည်း တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသွားလေတော့သည်။

"မင်း...မင်းက လင်းသူနဲ့ ဘယ်လို ပတ်သတ်လဲ"

အဖေဖြစ်သူ၏ နာမည်ကို အခြားသော လူတစ်ယောက်၏ ပါးစပ်ကနေ မကြားရတာပင် အတော်ကို ကြာနေပြီဖြစ်ရာ သူလည်းပဲ လန့်သွားရသည်။ ထို့နောက် စိတ်ကို စုစည်းလိုက်ပြီး ခေါင်းကို မော့လိုက်လျှင် သူ့ကို အကဲခတ်နေသည့် နေသူရိန်ကို မြင်လိုက်ရလေသည်။