İTAAT ET, HAYATTA KAL / TOM KAULITZ

İstemesende Olacak Birşey İçin Direnme

Çok sıcaktı. Her neredeysem burası sıcaktı dışarıdaki havaya karşın. Klima gibiydi çünkü yüzüme ve vicuduma sıcaklık üfleniyor gibi hissediyordum. Zihnim sıcaktan tamamen uyandığında artık duyuyordum. ''Uyan artık. Güzellik uykusu bitti bebeğim.'' of, sesleri duymamamayı diledim. ''Ansel kalk.'' sesin sahibini tanıdığımda bu sefer bir kabus olsun istedim. Gerçi uzun zamandır Tanrı isteklerimi gerçekleştirmeyi bırakmıştı. Hatta tam zıttı oluyordu. Neden bilmiyorum. Bunu hak etmiyorum.

Soğuk bir parmağın yanağımı okşadığını hissedince hızla gözlerimi açtığımda hâlâ arabadaydım. Ayrıca yanlız da değildim. Uyurken göğsüne koyduğum başımı kaldırdım korkuyla. Kesinlikle rüya falan değildi. Kara gözlerindeki şeytani sırıtışı gördüğümde doğruldum ve kendimi Tom'dan uzaklaştırdım hemen. Korkmuştum.

Arkamı dönüp kapıyı açmak istedim ama denemem zaten hataydı çünkü kitliydi, ''Deneme.'' diyene kadar çoktan denemiştim zaten. Korkudan göğsümün inip kalktığını gördü, ''Neden korktun şimdi?'' dedi alaycı bir ifadeyle. ''Korkmuyorum zaten!'' diye bağırdım bir yandan arka koltuğa geçmeye çalışırken.

''Yanlış hareket.'' geçmeye çalışırken kollarımı tutunca başarısız oldum. Kollarımı ondan kurtarmaya çalıştım, ''Çek ellerini!'' cidden bu adam hasta falan olmalıydı, daha bir kaç saat önce elime zarar gelmiş mi diye nazikce bakarken şimdi hayatımın korkusunu yaşatıyordu! Ondan kurtulamadığımı görünce güldü, ''Fazla mı güçlüyüm senin için bebeğim?'' bir süre sessizlik olduğunda olayı anlamıştım. Öfkeyle baktım suratına,

''Demek beni kendi evime götürmeyecektin öyle mi?'' omuz silkti, ''Cidden bu olaydan sonra kendi evinde kalabileceğine mi inanıyorsun? Neden sadece arkadaşın Berna gibi buna mutlu olmuyorsun?'' 

''Nefret ettim bundan!'' diye bağırdım tekrardan. Berna yine beni şaşırtmamıştı. Arka koltuğa geçmeye çalışırken belimi tutup son anda geçmemi engelleyince dizlerimle onu ittirdim. Sadece arka koltuğa geçip ondan uzaklaşmak istiyordum. Arkaya geçip başa bir şey yapamazdım zaten ama belki arkası kitli değildir. 

İttirmem onu pek etkilemedi, arka koltuğa tutunup kendimi oraya çetiğim sırada bacaklarımı tutup sertçe beni çetiğinde ellerim kayıp tekrar başarısız oldum ve yüzümü buruşturdum. Gitmeyecektim işte o eve! ''Bıraksana beni!'' diye bağırıp kaçmaya çalıştım ama o kadar başım dönmüştü ki -belki de demir eksikliğim var- nefes alış verişlerim hızlandı ve ona vuramamıştım.

Saçlarımı önümden çekmeye çalışırken güldüğünü duydum, ''Sakin ol biraz.'' şu durumda nasıl sakin olabilirdim tanrı aşkına?  Sırt üstü durduğum için beni yüzüstü çevirdi ve ön koltuktaydım yine. Bacaklarının bacaklarıma sürtündüğünü hissettim ve bana yaklaştığını, ''Şu nefes alışlarını düzene sokuyorsun ve sonra benimle geliyorsun.'' geri çekilmeden önce sıcak nefesi yüzümde ve boynumda ürperti yarattı. 

Bir kaç saniye sonra kendime geldiğimde yan koltukta öylece duran Tom'a baktım. Hızlıca arka koltuğa atladığımda bir bakıma başarmıştım ama üzerimde olması planımda yoktu! ''Kalk üstümden!'' bana göre ağır vicuduna dayanmaya çalışarak bağırdım. Sinirlenmişti ki normaldi, '' Üzerine koltuk gibi oturup seni ezmemi istemiyorsan dediğimi yap!'' diye bağırdı elimi koltuğa yaslayarak. Tamam  bu kesinlikle sonum olurdu. 

''Kendini toparla ve beni sinirlednirecek bir hareket yapmayacağına emin olduğunda in arabadan.'' diye tekrar etti üzerimden kalkmışken. Bedeli biraz ağır olmuştu -cidden ağır- ama arka koltuktaydım şimdi. Gerçi bir boka da yaramamıştı. Ama o eve gitmek istemiyordum işte.

''Hayır.'' kaşlarını kaldırdı,

''Hayır?''

''Duydun, hayır. Ha-yır.'' başını eğdi, '' Bunu daha fazla zorlaştırırsan ne olacağını biliyor musun?'' Hayatımın sonuna kadar beni böyle tehdit mi edecekti? Adi adam! ''Tamam!'' diye hırladım sinirle. Ve o da güldü. Çok komik. ''Benimle inatlaşma Ansel. Sonunda kaybeden sen olursun çünkü.''  dedi koltuğuna bana dönmüş bir şekilde yaslanırken. ''S*ktir git.'' diye mırıldandım nefes alışlarımı düzene sokmaya çalışırken. ''Eğer arabadan cesedinin çıkmasını istiyorsan devam et.'' bunu dediği için iki kat inatlaşmıştım şuan. Birinin bana böyle davranmasına dayanamıyordum! Bu mafya olsa bile.

''Yeter bu kadar. Benimle geliyorsun.'' dedi kolumu tutup beni çekmeye çalıştığı sırada. Kaşlarımı çattım ''Hayır gelmiyorum.'' dedim her ne kadar aptalca itiraz ettiğimi bilsemde. Yinede edecektim. Edecektim işte. ''Evet geliyorsun!'' ön koltuğa beni çekiştirirken sertçe ensesine bir tane geçirdiğimde acıyla bağırdı, ''S*rtük!'' diye çığlık attı. Kahretsin! Edindiğim alışkanlıkları gözden geçirmeliydim.

Bunu genelde sinir etmek için Berna'ya sürekli olarak yapıyordum ve sanırım biraz sert vuruyordum. Biraz... Birazcık sert yani... Sıçtın Ansel. Sıçtın kızım sen. Öldün

Nedense -aptal olduğum için- kaçmaya çalışmayıp onu izledim bir süre. Daha sonra akıllılık edip öne uzanıp kilidi açtığımda ellerim korkudan titrerken hızla kendimi dışarı attım.Otoparkta etrafa bakmadan koşuyordum. Arabaya baktığımda dışarı çıktığını görünce hızlıca koşmaya başladım otoparkta. Arkama bakarak koşarken bir yabancıya çarptığımda hemen başımı kaldırdım.

''Bill!'' dedim ona bakarak nefes nefese, gülüyordu, ''Onu kızdırdın değil mi?'' derken kollarımdan tutuyordu beni! Gitmeme izin vermiyordu. Tom'un yaklaştığını görünce korkuyla ona döndüm, ''Ya bıraksana, öldürecek beni! Sen ikizlerden iyi olan değil misin!?'' yine güldü,

''Orası doğru aslında ama üzgünüm tatlım, hayat acımasız.'' dedi hemen arkamdaki inleyerek ensesini tutan Tom'a dönerken, ''Arabadan nasıl kaçtı lan seni yenerek bu kız? Bir de ensene mi vurdu? Hahahha! İyiymiş.'' hayır hayır ya daha da sinirlenecek! Bill'den kurtulmaya çalışırken en az Tom kadar güçlü olduğu için başaramadım. 

''Kapa çeneni!'' diye bağırdı Tom, bana doğru geliyordu! Daha fazla direnmeye çalıştım çaresizce ''Berna yardım et! Biri yardım etsin!'' diye bağırırken gerçi Berna ne yapacaktı ki? Ya da başka biri? Tom kolumu tutunca bağırdım, ''Hayır!''kenardaki arabaya yasladı beni, ''Bu acıttı.'' daha sonra Bill'e döndü, ''Al bunu ve boş bir odaya götür yoksa elimde kalacak.''

''Bu işe yaramaz! Oradan da kaçarım!'' dedim Bill beni sürüklerken. Güldü, ''Denemeni tavsiye etmem. Sen bu gece ölmediğine şükret ve git diğerleri gibi uyu.'' sinirle ona baktım, ''Yeter be, başlatma diğerlerine!'' Bill beni sürüklerken daha fazla gücüm kalmamıştı.