وقعت فى مجنونة

{ الفصل السادس عشر }

لسه زين هيكمل كلامه لقى أحمد واقف قدامه ومربع ايديه و عينيه بطلع شرار
زين : أبو نسب
حطت هاجر ايدها على وشها لأنها عارفة اللى اخوها هيعمله
شدها أحمد وقفها جنبه و بص لزين و وطى قاله حاجة فى ودنه وسابه ومشى بهاجر و زين قاعد بيضحك على عصبيته
أحمد : اركبى العربية وملمحكيش نازلة منها يا هاجر بدل ما أخليه يوم هباب عليكى
هزت راسها وركبت لقت لمياء ونهاد و الاطفال فى الكرسى اللى ورا
هاجر : ألاه انتو هنا من امتى
نهاد بغيظ : من زمان يا اختى
هاجر : مالك يا نونو حساكى متعصبة
نهاد : لا اابدا متعصبة ايه بس بقه انا اتعصب وانتى معايا
هاجر : مثلا يعنى
مسكتها نهاد من كتفها و هى بتهز فيها : انتى عاوزة تعملى فيا ايه ها ، عاوزة تجننينى معاكى
هاجر : استنى بس افهمك
نهاد : تفهمينى ايه يا شيخة
لمياء بضحك : طيب اهدوا بس كده العيال اتخضت من صوتكم
هاجر : شديها قعديها بدل ما هيا ماسكة فيا كده
لمياء : اقعدى يا نهاد بقه أما اشوف احمد قفل العربية علينا وراح فين
هاكر بضحك : هيتخانق وجاى
لمياء : ايه ، يتخانق ليه ؟! ما تنطقى انتى ساكته ليه
بصت هاجر من الشباك لمحته واقف مع زين : ولا تزعلى نفسك الخناقة على أرض الواقع وقدام مرمى عيناكى
نور : ماما خالو هناك اهو
بصت نهاد ولمياء : يلهوى
نهاد : ودول هيتخانقوا ليه بس ايه اللى حصل
هاجر : انا اعرف بقه
كان أحمد واقف مع زين قريب من العربية شوية
أحمد : نهايته ايه
زين : هوا ايه ده اللى نهايته
أحمد : شوف عشان منلفش وندور على بعض لو لمحتك يا زين لو لمحتك كده بتبصلها من بعيد هعلقك
زين و هو بيحاول ميضحكش : ٱلاه ده تهديد صريح لضابط شرطة
أحمد : شوف ضابط شرطة ضابط ايقاع انت عارف الكلام ده مايكلش معايا فاضبطت كده بدل ما اضبطك
زين : انت محسسنى انى هخطف منك روحك ومهاجر يا ابنى ده انا طالب ايديها منكم
أحمد بتنهيدة : انت فعلا طالب منى انك تاخد روحى وتمشى
زين : يا عم الله يسترك انا مقدر انك بتحبها و أنا كمان بحبها والله
بصله أحمد بصدمة على غضب و دور على حاجة يضربه بيها مش لاقى قام ضربه فى كتفه : انت بتقولها فى وشى
زين : ادينى ضهرك و أنا اقولهالك
أحمد : أبو رخامتك يا جدع
زين بغمزة : ما تسيبها وانا اوصلها وكفايه معاك مراتك و بنت عمك فى العربية
أحمد : امشى يا زين من قدامى بدل ما ازعلك
زين بضحك : الحق عليا قولت أشيل عنك الحمل شوية انتى مش وش نعمة
سابه أحمد ومشى ناحية العربية وزين بيضحك
كانوا كلهم فى العربية بيتفرجوا بس مش عارفين بيقولوا ايه قرب احمد من العربية كانت هاجر باصة على زين
ركب أحمد و شغل العربية و اتحرك فى اللحظة دى غمز زين لهاجر ف لفت وشها بسرعة و هى مكسوفة
نهاد : ألا قولى يا ابن عمى مالك متعصب ليه
أحمد : شوفى يا نهاد حاولى كده مسمعتش صوتك ولا صوت واحدة منكم عشان انا على أخرى
هاجر الصغننة مدت أيدها تشد فى التيشرت بتاعه : وانا برده يا بابا
أحمد اتحول فى ثوانى و ابتسملها : لا يا قلب بابا انتى تعملى اللى انتى عوزاه ملكيش دعوة بيهم
مسك ايديها الصغننة و باسها وكمل سواقة
لمياء رافعة حاجبها وبصاله هوا وبنته وهو شايفها من مراية العربية وبيضحك
هاجر : شوف الواد اول ما البت سحبتله ناعم
هاجر الصغننة : وطى ثوتك يا عمتو بابا كده يزعل منك
هاجر : يزعل ولا يتفلق هوا يهب فينا و يقعد يضحك ويحرق دمنا
أحمد : اسكتى بدل ما الزقك فى الشباك اللى جانبك
كملوا الطريق فى نقار ما بينهم وبين بعض لحد ما وصلوا وكلهم نزلوا و طلعوا فوق لقوا هناء وفتحية قاعدين فى البلكونة
هاجر : توحاااااااااااااه
فتحية : عايزة ايه
هاجر : جعانة
فتحية : أيوة اعملك ايه يعنى
هاجر : جعاااانة اعمليلى أكل
فتحية : شوفى امشى على طول اخر الطرقة يمين هتلاقى المطبخ فى وشك
هاجر : ما أنا عارفه مكان المطبخ
فتحية : اومال عاوزة ايه ؟
هاجر : عاوزة اكل يا ماما
فتحية : امشى يا بت من وشى
هاجر : لا إله إلا الله هوا ايه البيت اللى محدش طايقنى فيه ده
انا داخلة لسيد وسندس هما اللى هيحتونى
لمياء : سكة السلامة يا حبيبتى ، متنسيش تقفلى باب الاوضة وراكى لفأر يخرج كده و لا كده
نهاد بتشد الكرسى وتقعد : ليكى الجنة يا طنط والله
خرجتلهم بعد شوية كان حسين طلع و قاعد لبعيد شوية راختله هاجر وقعدت هاجر : عمى و عمى الناس كلها
حسين : خشى فى الموضوع
هاجر : بيعجبنى فيك يا حاج انك فاهمنى
قعدت هاجر عالكنبة جنبه وبدأت تفكر ايديها : انا هرجع الشغل بكره
فضل حسين ساكت مداش اى ردة فعل
هاجر كملت : انا أهملت فيه اوى فبقول كفاية قاعدة فى البيت كده وانزل و لازم اركز على مستقبلى ومضيعوش واللى عدى خلاص محدش يقدر يغير فيه حاجة
حضنته و هى ما زالت بتكمل كلامها : كفاية عندى وجودكم جنبى ده بالدنيا كلها انت وماما وأحمد ولمياء والكتاكيت الصغننين ونهاد و ط .... طنط هناء
طبطب حسين على كتفها : كده اقدر اقولك انزلى وقلبى مطمن