Sekiz yaşında, babasını kaybetse de, onu ayakta tutan, ruhunu besleyen bayrağı ve vatanıydı.
Yıllar sonra babasının mesleğini göğsü gere gere, tırnaklarını kazıya kazıya alan, üsteğmenlik rütbesine kadar çıkan Elzem Karadoğan, kaos timinin komutanı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
380 oy, 2400 yorumdan sonra yeni bölüm gelecek.
bol yorum ve oy atmayı unutmayın!
B.M
karsu, vuslat
dedüblüman, sen bilmezsin
8. YARIĞI AÇIK YARA
𝙶𝙴𝙲̧𝙼𝙸̇𝚂̧
Aşkı tek bir şiir yazsaydı bu kadar abartılır mıydı? Sevdayı tek bir adam ve kadın üstlenseydi insanoğlu ne derdi? Leyla ve Mecnun birden ibaretse Fırat ile Şirin buna küsmez miydi? Kerem ile Aslı buna nasıl feryat ederdi?
İnce bir sızı kana karışır öylece nefesini kesip kalbini durduracak kadar ağır bir imtihan haline getirirdi. Neydi bencil olan? Bir insanı canından çok sevip canına ihanet etmek mi yoksa canını sevip o insanı yarı yolda bırakmak mı? Hangisi asıl bencillikti?
Yerde duran cam parçalarında göz gezdiren adam aldığı ağır nefeslerle hayatta kalmaya çalışıyordu. Neydi, ne yaşıyordu? Anlamıyordu. Kafasında dolanan net bir şey varsa o da acıydı. Ötesi yoktu ve bu saatten sonra da olamayacak gibiydi. Elleri yumruk halindeydi. Avucundan oluk oluk akan kan yerdeki kâğıda damlayacakken hızlıca çekti. Canı acıdı. Vazgeçen bir kadın vardı hikâyede. Ve o kadın; kâğıda eli değdi diye kendi kanıyla kirletmek istemeyen bir adam tarafından seviliyordu.
Titreyen eliyle eğilip kâğıdı aldı. Nefesleri boğazına dizildi. Bu hayat onun için öyle boktandı ki sadece iki insan onu burada tutuyordu. Bu dünya ona ağırdı. Bir külden farksız olan yaşamı ona bu hayatta iki insan bahşetmişti. Şimdi biri gitmişti. Öbürü... Her daim yanındaydı. Adam kana bulanmamış parmağıyla mektubu açtığında, sırtını soğuk duvara yasladı.
