Sekiz yaşında, babasını kaybetse de, onu ayakta tutan, ruhunu besleyen bayrağı ve vatanıydı.
Yıllar sonra babasının mesleğini göğsü gere gere, tırnaklarını kazıya kazıya alan, üsteğmenlik rütbesine kadar çıkan Elzem Karadoğan, kaos timinin komutanı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
780 oy, 3000 yorumdan sonra yeni bölüm gelecek.
dip not: bebeklerim şakasız epey uzun bir bölüm oldu. bu yüzden yorum sayısı baya çok. sınır tam geçilmemişken, bölümü attım, bu da çok beklediğiniz içindi. bu bölüm igtg için epey özel ve önemli. bu yüzden soluklana soluklana okuyun. yorumsuz ve oysuz okumayın ama...🥹
Bir gün önce göğsümüz yine yandı, yeniden kavrulduk. 22 ve 23 Aralık Pençe-Kilit operasyonunda şehit düşen askerlerimizi unutmayalım. Bu bölümde de, kalbimizde de hep diri kalsınlar. Vatan sağ olsun.
sizi seviyorum.
keyifli okumalar (:
B.M
duman, eyvallah
kurban, sarı çizmeli mehmmet ağa
birsen tezer, sanki rüya
manga, alışırım gözlerimi kapamaya
5. SIFIR KURŞUNU
Düğüm atıldığında, bağlayan kişinin de asla kopması adına içten içe yemin etmediğini kim savunabilirdi?
Bir düğüm, adı ise kördüğüm.
Ayak bileğime öylece sarılmış, kopmak bilmiyordu. Elimde ne olursa olsun, kesilmiyor, nereye gidersem gideyim, peşimden geliyordu. Yükü ağırdı. Bir adım atarken bile artık defalarca kez düşündürüyordu. Geçmişin ağırlığını daha bacaklarım bile zor taşırken, yaşanılan her bir günün de geçmişe devrilmesinin sebebi neydi? İnsanoğlunun cılız bedeni bu ağırlığın ne kadarını kaldırabilirdi?
Yaş ve yaşanmışlıklar arttıkça artık bir sonun olduğunu düşünüyordunuz. Bir yerde biter, siner, söner dediğiniz her ne varsa, koca bir çığ gibi üzerinize yuvarlandığında, hareket edemiyordunuz. Put gibi kaldığınız şok, sizi belki de en yaralayacak ilk yanlış hamle oluyordu. Bir yanlış. Bir donukluk. Bir akıntı. Şokun verdiği akıntıya kapıldığınızda, zihninizi toparlamayı arzularken, bir daha o kabusu yaşamak istemeyecek hale geliyordunuz. Çünkü insan acıyı bir kere çekerdi. Acı başa sarmazdı. Saramazdı. Eğer sarıyorsa, biz insanoğlu nasıl hala hayattaydık?
Zaman da akardı.
Hatta saniye ibresi ilk katil, peşi sıra onu takip eden, yelkovan ve akrep de onun devamını getirenlerdendi. Bir ölüyü ezip geçerdi zaman. Bir acıyı duymazdan gelir, çiğnerdi zaman. Ama sorsanız, işim bu derdi. Ne bir katil, ne de koca bir vurdum duymaz. Hiçbiri değildi. Masumdu belki de. En masum oydu.
