"Son sözlerinden sonra bir daha buraya adımını atmazsın sanmıştım."
"Senin için gelmedim küçük hanım." dedi Ricky, sigarasından bir nefes daha aldı. Hala ona bakmamakta ısrar ediyordu.
Dudaklarını birbirine bastırdı ve gözlerini devirdi, Clara. Artı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Clara'nın elinde tuttuğu fotoğraf aşık olduğu adamla sevdiği kadının yan yana durduğu fotoğraftı. Dün onun dilinden dökülenleri dinlemekle ikisinin birlikte olduğu fotoğrafı görmek bambaşkaydı.
Bu fotoğraf dün gece duyduğu her şeyi gerçek kılmıştı.
Mutlu bir çift.
Clara, Ricky ile tanıştığı ilk zamanları hatırladı. Karşısına çıktığı her an ondan kurtulmak için yer arıyor, onu başından savıyordu. Birlikte olmaları asla kolay olmamıştı.
"Ne çok yakışıyorlarmış değil mi?" dedi Gerard, genç kızı düşüncelerinin pençesinden kurtarırken. "Zavallı adam sen onun hayatına girmeden önce ölen sevgilisine gönülden bağlıymış. Sen onun hayatına girdikten sonra da pek bir şey değişmemiş aslında."
"Neyden bahsediyorsun sen? Benimle oyun mu oynuyorsun?" Kaşlarını çattı kız. Gözleri dolmaya başlamıştı bile.
"Sadece parçaları birleştirmene yardımcı oluyorum diyelim." dedi. "Gerçeği benden duymanın ne kadar acı olduğunu tahmin edebiliyorum ama bunu duymak zorundasın. O seni hiç sevmedi. Sen onun eski sevgilisine benzeyen genç bir kızsın sadece. Yankısın."
"Hayır."
"Söyle bana, daha önce seni sevdiğini söyledi mi?"
Sessizlik.
Gerard'ın haklı olmasından her zaman nefret etmişti ama hiçbir haklılık bu kadar canını yakmamıştı. Ricky'e ona onu sevdiğini söylediği günü hatırladı. Hiçbir cevap alamamıştı.
"Tam da tahmin ettiğim gibi." Gerard birkaç adımda kızın yanına vardı. "Hala anlamadın değil mi? Seni benim sevdiğim gibi kimse sevmeyecek. Sana baktığım gibi kimse bakmayacak. Kimse benim gibi okşamayacak saçlarını. Kimse seni benim gördüğüm gibi görmeyecek... Sen bana aitsin Clara. Senin yerin benim yanım, başından beri böyleydi. Yalnızca anlaman uzun sürdü. Merak etme, buradan çıkıp eve gideceğiz ve her şeyi arkamızda bırakacağız. Bir aya kalmaz o adamın adını hatırlamayacaksın bile. Söz veriyorum."
Tüm bunlar saçmalıktı. Tamamen saçmalık! Burada durmuş, ona hem fiziksel hem de zihinsel işkenceler eden adamın sözüne inanmak istemiyordu.
Saçlarına doğru uzanan parmaklara elinin tersiyle vurup geri çekildi.
"Söyleyeceğini söyledin. Git artık."
"Bana inanmıyorsun." dedi, farkındalıkla. "Sen böyle bir kız değildin, Clara. Ne ara bu kadar kör oldun?"
"Git dedim, yoksa polisi arayacağım." Elindeki telefonu havaya kaldırarak gösterdi.
Gerard korkmuyordu. Polisi araması umurunda bile değildi. Aynı sakin tavırla konuştu. "Seni aptal yerine koymasına izin veriyorsun. Ne pahasına? Seni sevmiyor, aş bunu artık. Seninle yalnızca Emily'e benzediğin için birlikte. Ricky hala onu seviyor ve onu sevmeye de devam edecek."
