Geceyarısı Duası || Taekook

on üç.

TAEHYUNG

Gözlerimi açtığımda genelde ilk gördüğüm şey kabuslarımın devamı olan bir hayalet olurdu, onun yerine yabancı ahşap bir duvar görmeyi beklemiyordum.

Yabancı.

Neredeyim ben?

Bir anda doğrulup kendimi yataktan kaldırdığımda buranın Monsenyör'ün kulübesi olduğunu fark ettim, Jungkook'un evinde, odasında ve hatta yatağındaydım.

Fakat Jungkook yoktu.

Üzerimdeki yorganı tamamen kaldırıp yataktan doğrularak ayaklarımı yere sarkıttım. En son hatırladığım arabada Jungkook'la olduğumdu, çok uykum vardı fakat Tongyeon'a varmak üzere olduğumuzdan uyumamaya çalışıyordum.

Anlaşılan başarısız olmuştum.

Saate baktım, öğleni biraz geçiyordu. Jungkook'un çoktan ayini başlatıp bitirmiş olması gerekiyordu. Yataktan kalkıp odadan çıktığımda ise onu mutfakta bir şeyler pişirirken buldum.

"Günaydın," dedi makineden aldığı tostları tabaklara yerleştirirken, iki gün onu rahip gömleğiyle görmemeye o kadar alışmıştım ki şimdi bu siyah gömlekle gözüme çok farklı görünüyordu.

"Günaydın, ayine gittin mi?" banyoya ilerledim.

"Çoktan, kahvaltı hazırlıyorum."

"Gördüm." Eğilip açtığım suda yüzümü yıkadım, "Yine yolda uyuyakalmışım, özür dilerim."

Cevap vermedi.

Yüzümü havluya silip çıktım.

"Beni yatağına kadar taşıdın mı?"

Kafasını salladı.

"Hafifsin."

"Yine de sana zorluk çıkardım, yatağında uyudum. Özür dilerim."

Gözlerini devirerek tabaklardan birini elime tutuşturup kanepeye gitmemi işaret etti, dediğini yaptım.

"Konuşuyorsun ama duyduğum tek şey saçmalık." Güldü, "İyi uyumuş olmanı önemsiyorum sadece."

Tostundan bir ısırık aldı.

"Peki..." dedim, "Bundan sonra ne zaman seans yapacağız."

"Aynı düzende, her zaman hangi günler geliyorsan öyle gel." Durdu, "Bugün gelmek zorunda değilsin tabii, yoldan geldik eve gidip dinlen."

Kafamı salladım.

"Tabii takılmak istersen ayrı, bugün seans yapmayız ama... takılabiliriz yani."

"Bence de," dedim bir anda, öylece dudaklarımdan döküldü sözler, "Yani, eğlenceli olur... Film falan izleriz belki."

Yüzüm yanıyordu, sanki kafamın içinde kor bir ateş vardı ve kafamın ısınmasına neden oluyordu. Patlayacak gibiydim.

"İyi fikir."

"İyi fikir." İç çektim, "Şimdi gidip... gece mi geleyim o zaman?"

"Olur. Yani, gitmen gerekiyorsa tabii..."

"Gerekmiyor."

"Kalabilirsin o zaman neden gidesin ki."

"Kalabilir miyim?"

Neyim var benim böyle.

"Kalabilirsin."

Kafasını kanepenin kafa kısmına yaslayarak beni izlemeye başladı.