BAL ÇİÇEĞİ +18

🐈1 bölüm

✨MERHABA ÖNCELİKLE GERÇEKTEN ŞU SATIRLARI YAZARKEN COK HEYECANLI
BİR ŞEYİLDE YAZIYORUM CİDDEN
SÖYLENİLDİGİ KADAR VARMIŞ YERİMDE
DURAMIYORUM SUAN

✨İlk kitabım olacağı için yanlışlarım olabilir her türlü eleştiriye açığım

✨OKURKEN YILDIZ VE OY VERMEYİ UNUTMAYIN

✨oylar ve yorumlar benim için çok önemli ve değerli lütfen geçmeyin

❣️KEYİFLİ OKUMALAR SEVİLİYORSUNUZ

"Ben onu bunu anlamam evimden hemen çıkıcaksın "ne diyordu bu adam? şuan bu saate nereye giderdim.

"Bak ender abi beni tanırsın benim sana bir kötülüğüm dokunmadı bu zamana kadar. Lütfen bir kaç gün izin ver yeni bir yer bulan-"hemen sözümü kesti.

"Bana masal anlatma kızım ne yaparsan yap! benim oğlum evlenecek onu getireceğim bu eve, zaten kirayı da geciktiriyordun gitmen daha doğru olur."

ne yani oğlu evlenicek diye kaç yıllık kiracısını hiç çekinmeden kovuyor muydu? hemde kirayı geciktirme bahanesiyle bu keltoş herif beni ne sanıyordu ki susup gideceğimi mi ?

"Ender abi sana sadece bir kaç gün mühlet istiyorum dedim, oğlun yine gelir ama bırakta yeni bir ev bulana kadar kalayım kiramı falan da geciktirmedim ben, sadece kira gününün gecesi verdim diye
gecikmişmi oluyor? sadece bir kaç gün yeni bir yer bulana kadar kalacağım sonra ne istersen yap evinle." bana ters ters baktı.

"sana mühlet falan veremem ben, git ne yaparsan dışarda yap evimden defol !"son sözü bu oldu.

"İyi al çok sevdiğin evinide oğlunun başına çal,ne halin varsa gör. "deyip daha falza konuşmadım.Onu geride bırakıp eve girdim. Hızlı bir şekilde kıyafetlerimi topladım.Bir kaç kitabım ve çantamı alıp çıktım oradan. Zaten çok fazla birşeyim yoktu. Evi batasıca alsın evinide oğluyla birlikte otursun, pis burunlu keltoş. Ben çok muhtactım sanki ona, koca götlü pis herif.

Çok geçmeden sokağın ortasında dikiliyordum,hava yağmurluydu ve benim bir şemsiyem bile yoktu .

Yetimhaneden ayrıldığımda bile böyle bişey yaşamamıştım . Hah ! gerçekten neymiş kirayı zamanında ödememişmişim, bak bak bak gidip şu yaşlı bunağı boğmak istemiyor değildim ama hayır! ben daha o kadar düşmemiştim, bu güne kadar kimseyle bir sorunum olmamıştı. Zaten olsa da kendimi pekala savunamazdım. 22 yaşında olmama rağmen kendimi koruyamaz bir yerde tehlike sezersem, direk ordan toz olurdum.

Bende böyleydim işte huh! neyse ben ne yapıcaktım peki ?ilk önce kalacak bir yer bulmalıydım, sonra işe gitmeliydim zaten çalıştığım yerdeki patronum "gençsin elbet olur böyle şeyler geç kalırsan görmezden gelirim " derdi hep .Dilek abla çok tatlı bir kadındı.Onun küçük cafesinde çalıştığım için mutluydum. En azından onun gibi bir ablayla karşılaştığım için çok şanslıydım.

Ama yinede ben geç kalmayı pek sevmezdim. İşlerimi çabuk halledip erkenden lokantayı açmalıydım.

🐈🐈

Elimde valizimle bir pansiyonun önünde duruyordum. Yağmur durmuştu ama ben baya ışlanmıştım ve şuan donuyordum
Çok değil iki katlıydı "Hadi kızım yaparsın sen !" dedim kendi kendime ve iceri attım kendimi .İçerisi çok sessizdi.