BAL ÇİÇEĞİ +18

🐈21.Bölüm

Hello yine ben geldim
sizlere bomba gibi bir bölümle hemdeee

Keyifli okumalar

🎶FASHİON-birtney manşon🎶

Ne garipti değil mi bir gün mutluluktan havalara uçuyorken mutlu olduğunuzu sandığınız günün akşamı cehhennemi yaşıyor olabiliyordunuz.Hayatınızın büyük bir kısmı bir gecede tepe taklak olabiliyordu.

Düşünüyordum da yaşadığımız sürece ne zaman gerçekten mutlu olmayı başarabilmiştik?Mutlu olmak için ekstra çaba göstermişmiydik?

Sahte gülümsemeler,iki yüzlü insanlar sadece kendi çıkarlarını düşünenler,
bencilce hareket edip karşısında onca masum insanı düşünmeden hayattan koparanlar ve daha niceleri...

Suçluluk duygusu içlerinde ağır basıyor muydu?

Yaşadığım psikolojik çöküş her şeyi saatlerce düşünmemi sağlıyordu.Zaten burada yapabileceğim en mistik olay düşünmekti.

Beynimin içindeki sesler Susmuyordu.
Uyandığımdan beri Çığlık sesleri duyuyordum.Yardım çağrıları ve onca çocuk ve kadın çığlıklarına rağmen ilgilenen yoktu.

Bir şeyler üzerinde çalışıyorlardı.
Karşımdaki çocuğu alıp götürmüşlerdi o ise küçük bedeniyle karşı bile gelmemiş ona denileni yapıp adamlarla birlikte gözden kaybolmuştu.Benide almak için geleceklerine emindim.

Önümde dün gece bir adam tarafından getirilen yemek tepsisi vardı.Üzerine bir kase çorba yanına da bayat ekmek su ve olmazsa olmaz plastik kaşık koymuşlardı.

Yemem için zorlamış olmalarına rağmen inatla yememiştim.Eğer yemezsem yapacakları kontrollerde güçten düsebileceğimi kendimi düşünüyorsam yiyip susmamı emretmişlerdi.

Bu iğrenç insanların getirdiği hiç birşeyi midem almıyordu.Onun yerine aç kalsam daha iyiydi.

Yatağın kenarına oturmuş tepkisizce camdaki yansımamı izliyordum.Hala ilk gün ki elbiseyle duruyordum,her yeri yırtılmış güzelliğinden eser kalmamıştı.
Anlımın kenarında iyileşmeye yüz tutmuş bir yaram, dudağımın üstünde bir çizik vardı.vücudumda bir kaç yaram daha vardı. Ama onlar kabuk bağlamış geçmişti.

Kollarımı delik deşik etmişlerdi.Üzerimde çok deneme yapmışlardı.Ve neden yaptıklarını kimse bana anlatmıyordu.
Harap haldeydim.

Birilerinin gölgesinin hücreme yaklaştığını gördüm.Tepki vermedim.

Sadece gelip beni almalarını bekledim.
haftalardır buraya Resmen bir mahkum gibi kapatılmıştım.Çok fazla plan düşünüp durmuştum.En nihayetinde kafama biri yatmıştı.Kaçmaya çalışmalıydım.
Başarısız olsam bile en azından denemiş olurdum.

Nihayet gelip karşımda durduklarında birinin yine o doktor olduğunu gördüm.Arkasından bir hemşire görüş açıma girdi. Hemşirenin önünde elleriyle ittirdiği bir tekerlekli malzeme masası vardı.Arkalarında beni bu hücreye fırlatmakla görevlendirilen iki koruma da onlara eşlik ediyordu.

Küçük çocuğu götürdükleri gibi benide götürüp bir yatağa bağlayacaklar sanıyordum.Anlaşılan o ki Benden gerçekten korkuyorlardı.Hücreden bile çıkarmak istemiyorlardı.Dudaklarımda sinsi bir gülüş belirdi.Birseyler yapabilir kendimi koruyabilirdim. Sadece hemşirenin yanındaki malzemelerine ulaşmak gerekiyordu.Korumalardan kurtulursam doktoru ve hemşireyi halletmek kolay olurdu.Planım bu yöndeydi.Eğer başarılı olursam diğer hücrelerin kapılarını açar bir kaosa neden olabilirdim.Böylece kaçmak daha kolay olurdu.Hem diğer insanları kurtarabilir hem de istediğin gibi kaçma planım istediğim gibi sonuçlanırdı.