Gece yarısı sokakta karşısına çıkan evsiz bir
kediyi evine alan bir kız en fazla kediyle ne yaşayabilirdi?
"ben aslında evine aldığın kediyim, " gerçekten benimle alay ediyor olmalıydı bunun başka açıklaması olamazdı.
tanımadığım bir adam karşıma g...
mutfakta gördüğüm yemekle neye uğradığımı şaşırdım. bu da neydi böyle ben evde yokken evime kim girebilmişti ki?
Tabağa baktım. Bir kase çorbaydı bu,ve sıcaktı. Bu da demek oluyordu ki evime giren kişi hala burda olabilirdi. Dolaptan bir tava aldım gitmeden önce "sessiz ol gece " dedim ve koridora doğru yürümeye başladım
etrafta kimse yoktu sadece benim nefes alışverişlerim duyuluyordu yukarı doğru çıktım odaların kapıları bıraktığım gibi açıktı.Sessiz olmaya özen göstererek ilk odaya baktım kimse yoktu sonra aynı şekilde diğer odalara da baktım. Ama birinin evime girdiğine dair hiçbir iz yoktu.
Neler oluyordu evde olan hiçbirşey çalınmamış üstüne üstlük bir kase çorba yapılmıştı. Aklım almıyordu, galiba aklımı kaçırmaya başlamıştım. Şuanlık korkacak bir durum yok gibiydi. Zaten evde kimse yoktu.Gelen kişi belki de evin sahibiydi, onun da anahtarı vardı çünkü.
Ama fazla korkulacak bir şey yok gibiydi. Şimdilik bekleyebilirdim, sonuçta bu her kimse eve yada içindekilere zarar vermemişti .Elbet çıkardı ortaya.
Anlaşılan gece uyurken kapılarımı ve pencerelerimi iyi kilitlemeliydim.Hatta alarm bile taktırmalıydım eve.
Aşağı indiğimde gece girişte beni bekliyor gözleriyle her hareketimi izliyordu.
"kimse yok gece"dedim ve derin bir nefes vererek devam ettim"sen evdeydin oğlum kimseyi görmedin mi ha?" bana baktı. Sadece miyavladı. Hata bendeydi. Bir kediye şuan soru soruyordum sanki konuşacakmış gibi "neyse" diye mırıldandım . Bekleyip görecektik. Mutfağıda seri bir şekilde topladım
çok geç olmuştu. Geceyi de kucağıma alıp kendi odama gittim. Her yeri zaten kilitlemistim içim rahattı. Örtüyü kaldırarak yatağın altına girdim ve uykunun kollarına bıraktım kendimi.
🐈🐈 🐈🐈
sabah yeni bir güne uyanmıştım. Geceyle üç haftamız dolmuştu bile. Bu sabah beni gece uyandırmamıştı hatta şuan nerde olduğunu bile bilmiyordum. Çoğu zaman evin içinde kayıplara karışıyordu ama her seferinde girdiği yerden çıkıp geri gelmeyi biliyordu. Şimdi nerden çıkacaktı acaba? bunların hepsini dışarıyı özlediğine yoruyordum. Sonuçta onu bir sokakta bulmuştum dışarıyı özlüyor olabilirdi.
Banyoya girip işlerimi hallettim. Daha sonra odamdan çıkıp geceye bakındım ama hiçbir yerde yoktu. Aşağı indiğimde mutfak penceresinin açık olduğunu gördüm." dün gece kilitlemiştim ben burayı nasıl açıldı!" diye yakındım. Ağlamak üzereydim gece de yoktu. Bu aralar çok fazla kaybolmaya başlamıştı işe gitmem gerekiyordu ama gece bey ortalıkta yoktu.Belki de açık pencereden dışarı sıvışmış olabilirdi.
Artık bu aniden kaybolmalarına alışmıştım.Çok fazla üstelemiyordum. Nede olsa eve yine geri dönüyordu. Yukarı çıkıp çantamı aldım ve dışarı çıktım. Pencereyi kapatmamıştım,gece dışarıda olabilirdi.
🐈🐈 🐈🐈
Cafede işim bitmek üzereydi. Bugün dilek abla yoktu ve her şey benim üstüme kalmıstı. Müşterilerle uğraşmak çok zordu. Ah! bide yalnızken hiç çekilmiyorlardı. bir yandan da geceyi çok merak ediyordum.Acaba eve gelmiş miydi ? Ben kendi içimde düşüncelere dalmışken beni düşüncelerimden ayıran cafe'nin kapısının açılma sesi oldu.
'Yeni bir müsteri' dedim kendi kendime. kafamı kaldırıp baktığımda uzun boylu siyah giyinimli boylu poslu bir adam olduğunu gördüm.Gözlerim biraz daha yukarısına çıkardığımda aşinası olduğun bal rengi gözlerle karşılaştım.Bu adamın gözleri gecenin gözlerine çok benziyordu. Benim gibi adamda bana bakıyor gözlerini çekmiyordu benden.
"merhaba nasıl yardımcı olabilirim, ne istersiniz ?"dedim adamın gözlerinden gözlerimi hiç ayırmadan.
Gözlerini kısa bir süre keklerde gezdirdi ama sorduğu soruyla affalladım. Bunu beklemiyordum "Balık var mı ?"diye sordu melodik çıkan bir sesle.
"üzgünüm efendim ama deniz ürünlerimiz malesef yok.Baska birşey ister misiniz?" diye sordum.
Adam bana o bal gözlerle bakıp öne doğru eğildi. Uzaktan bakan biri bana sır verdigini sanardı. kısık bir sesle "hiç mi yok ?" diye sordu.Adama üzülmüştüm. Bugün gerçekten balık yemek istiyor gibi bakıyordu gözleri.
"üzgünüm efendim ama dediğim gibi deniz ürünleri satmıyoruz. Başka bir şey ister misiniz ?"yeniden soru yönelttim ona.
"O zaman bir bardak süt ve şuradaki top keklerden istiyorum." dedi adam her konuştuğunda şoka uğruyordum. Süt istemesini beklemiyordum. Böyle tepeden tırnağa iyi giyinimli bir adam olması yanı sıra çocukça bir içecek istemesi değişik gelmişti.
Yinede "tabii" dedim ve adama istediklerini uzattım.Ödemeyi yapıp benim tam karşımda duran sandalyeye oturmuştu. Ben de müşterilerle ilgilenmeye devam ediyordum. Zaten çok az bir işim kalmıştı.Adama baktığımda bana baktığını gördüm.Pür dikkat kesilmiş benden gözlerini çekmiyordu. Adama her göz ucuyla baktığımda önündekileri bitirmesine rağmen buraya bakıyor yerinden kalkmıyordu. Tuhaftı ve beni geriyordu.
Artık cafeyi kapatmam gerekiyordu. Adamın gideceği yoktu. Bu yüzden kasanın olduğu taraftan çıktım, adama doğru yürüdüm. Ona doğru yürüdüğümü farkettiginde bal gibi gözlerinin yıldız gibi parladığına şahit oldum.
" üzgünüm Beyefendi kapatmamız gerekiyor, o yüzden çıkmanız lazım." dedim sakin bir tonla.
"Ah! benim hatam, kusura bakmayın dalmışım da hemen çıkıyorum." dedi yine o melodik sesiyle ve ayaklandı bu adama her baktığımda tanıdık bir his beni ele geçiriyordu
Galiba geceyi özlemiştim." iyi akşamlar efendim." dediğimde adam son kez bana bakıp gülümsedi ve dışarı çıktı. Gerçekten tuhaftı.
~~~~~~~~~
Cafeyi kapatmış, eve gelmiştim "Gece !" diye seslendim içeriye doğru.Ama gece hala gelip kollarıma atlamamıştı. Neredeydi bu kedi ? mutfağa doğru adımladım. Penceresi hala açık duruyordu. Geceye dair hiç bir iz yoktu.Kalbime bir ağrı saplandığını hissettim.Ya geri gelmezse ne yapardım ? O benim ailemdi. Ondan başka kimsem yoktu. Evi arayıp talan ettim ama gece hiçbir yerde değildi. Sakin olmaya çalıştım ."Biraz daha beklemeliyim" diye kendimi telkin ettim.
Zaman geçiyordu ama hala geceden bir haber yoktu .Acaba kayıp mı olmuştu... belki evin yolunu bulamıyordu.
Her şey olabilirdi daha fazla dayanamadım üstüme ceketimi alıp kapıyı açtım.açmamla kapımda cafedeki adamı görmemle dondum. Burada ne işi vardı ? benim evimi nerden bulmuştu?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm erken bitince okurlar olur gibi hdbdbdbdbdbdbbdnd
